«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش

سلام دوستان،

اول از همه خدارو شکر میکنم که با چنین سایتی آشنا شدم ، همچنین با جناب آقای عباس منش و همینطور با دوستان خوبی مثل شماها که تجربه هرکدومتون رو که خوندم از خوشحالی اشک ریختم.

من هم مثل خیلی از شماها توی یک خانواده معمولی و کارمند در شیراز به دنیا اومدم و زندگی بسیار معمولی با تمام اعتقادات مذهبی داشتم. بعد از تمام شدن دانشگاه وارد اداره برق شدم و 16 سال پیش ازدواج کردم با همسری که خیلی دوستش دارم و خدا رو به خاطر حضورش خیلی شکر میکنم.

از دوران کودکی خیلی دوست داشتم که در خارج از کشور زندگی کنم واین موضوع رو در زمان خواستگاری با همسرم هم در میان گذاشتم که دیدم همون طوری که قانون جذب میگه ایشون هم ازمن مشتاقتر هست. این شد که هر دو با هم بعد از ازدواج شروع به تلاش برای رسیدن به هدفمون کردیم و برای مهاجرت به کانادا اقدام کردیم.در آن زمان من شغلی داشتم که شاید یکی از شغلهای بی درد سر و نسبتا با درآمد ماهیانه خوب بود که دوستان هم به اون غبطه می خورند اما ما هدف دیگه ای داشتیم و اینها برامون مهم نبود. خلاصه اینکه بر خلاف اصرار همگی بزرگترها و اطرافیان، من از کارم استعفا دادم و اومدم بیرون ، همینطور همسرم که به تازگی استخدام دانشگاه علوم پزشکی شده بود استعفا داد و هر دو رفتیم تهران تا زبان فرانسه رو تمام وقت بخونیم و آماده بشیم برای مصاحبه برای مهاجرت (ما به خاطر استانی که اقدام کرده بودیم برای مهاجرت بایستی فرانسه میخوندیم). خوب خیلی سختی ها کشیدیم و حتی بعضی وقتها احساس پشیمانی بهمون دست می داد ، خیلی هم داشتیم هزینه میکردیم ولی دایم به هم دلداری می دادیم تا اینکه زمان مصاحبه شد و رفتیم سوریه برای مصاحبه. بدون اینکه ازاین قوانین بدون تغییر الهی خبر داشته باشیم با یه قدرت عجیبی آماده بودیم برای مصاحبه. شاید باورتون نشه تمام کسانی که در هتل ما بودن و اومده بودن برای مصاحبه هم از نظر شغلی خیلی از ما بهتر بودن یعنی تخصصهای بهتری نسبت به ما داشتن هم از نظر تسلط به زبان فرانسه ، ولی احساس عجیبی به ما میگفت که ما هیچ مشکلی نداریم و به راحتی مصاحبه رو میگذرونیم. همینطور هم شد و به محض اینکه آفیسر سفارت، مارو دید احساس کردیم خیلی با ما گرم برخورد کرد و توی همون ده دقیقه اول نامه خوش آمدگویی به کانادا رو روی میز جلوی ما گذاشت و ازمون خواست که امضا کنیم. ما اولش متوجه نشدیم فکر میکردیم داریم اشتباه متوجه میشویم اما اون آفیسر داشت پشت سر هم به ما میگفت به کانادا خوش آمدید، به کانادا خوش آمدید. یعنی اون لحظه دست وپامون رو گم کرده بودیم و از خوشحالی نمیدونستیم چیکار کنیم.

بعدا فهمیدیم که هیچ کدوم از کسانی که توی هتل باما بودن جز یک نفر توی مصاحبه قبول نشدن.

الان بعد از هشت سالی که در کانادا زندگی میکنیم چند وقت پیش دچار یک سری مشکلات مالی شدیم که خیلی باعث شد روی کیفیت زندگی مون تاثیر بزاره و از نظر روحی روانی بهمون فشار بیاره که خیلی تصادفی با این سایت و آقای عباس منش آشنا شدم . خیلی از فایلهای رایگان ایشون استفاده کردم و دایم دارم به خودم یادآوری میکنم که ما که اون کار بزرگ مهاجرت رو توانستیم انجام بدیم «باید» و میتونیم از پس این قضیه هم بر بیایم چون طبق قانون یادآوری موفقیهای قبلی باعث میشه که انجام کارها برای ذهنت آسون بشه و قابل انجام . که همینطور هم داره میشه و نشونه هاش کم کم دارن ظاهر میشن و من خیلی امیدوارم. ایده های جدید به نظرم میرسن و دارم ازشون استفاده میکنم تا تمام مسایل حل بشه به امیدخدا.

در نهایت باز هم خدا شکر میکنم که دیگه از این به بعد با دانش نسبت به این قوانین میتونیم زندگیم رو اون طوری که دلم میخواهد برنامه ریزی کنم و موفق بشم . همینطور برای همه شما عزیزان آرزوی موفقیت و شادکامی روزافزون دارم. ممنون