«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش

قسمت دوم:

درسته من حدودا2سال بیشتره که باقانون آشنا شدم ولی هیچوقت به قوانین باجونو دل عمل نمیکردم وبه قول استاد اونارو به عنوان یه حرف قشنگ میپذیرفتم من تقریباهرروز فایلای استادو نگاه میکردم وبه بخش عقل کل سرمیزدم ولی ازطرفی کلی آهنگ های منفی،فیلمای بشدت منفی دوستان نادلخواه وکلی کارای دیگه مثل خودارضایی میکردم وبه قولی یه پام روگاز بود یه پام رو ترمز وپیشرفتی نمیکردم درحد گیرآوردن تاکسی که اونم یکی درمیون درست درمیومد وهمش ادعا میکردم من قانونو بلدم ویه جورایی یه حس برتری نسبت به اطرافیانم داشتم تااینکه 20روزپیش عزممو جزم کردم که موفق بشم تعهد دادم که بشینم یکبارازاول تمام فایلای رایگانو نگاه کنم وتوزندگیم به کارببرمشون،کانال های تلگرام وگروه هایی که بهم احساس بدی میدادنو قطع کردم آهنگ به هیچ عنوان گوش نکردم،فیلم وسریال رو گزاشتم کنار با دوستام وفامیل هام قطع رابطه کردم کلا سعی میکنم ورودی های ذهنمو کنترل کنم. من همیشه نظرات فایلارو نمیخوندم یه حس حسودی داشتم نسبت به کسایی که نتیجه گرفته بودن خوشم نمیومد ولی ایندفعه خودمو متعهد کردم وبه قولی قورباغمو خوردم اومدم شروع کردم به خوندن نظرات این بخش که حقیقتا کم نبود وکلی ازم زمان گرفت اما من باعشق میخوندم وچقدرمن گریه کردم چقدر انرژی وانگیزه گرفتم چقدر ایده گرفتم وخدارو شاکرم بابت شما دوستان بخصوص جناب علی جوان با اشعار فوق العادشون،خانم شب خیز عزیزبا راهنمایی های بی نظیرشون ،آقای میلاد صمیمی با درک عمیقشون ازقرآن ،آقای آرمان مشایخی با متن های فوق العادشون خانم آلما میر خانم ستاره اقبال و کلی ازدوستان دیگه واقعا ممنونم وخداروشاکرم بابت این همه انسان های موحد باایمان که درنهایت صبوری متن هایی رو مینویسن و به بقیه کمک میکنن شکرت الهی شکرت

من یه معجزه ای که تو زندگیم رخ داد وخدارو بینهایت متشکرم بابتش:

تابستون بود ومن میخواستم برای باردوم کنکور بدم وپشت کنکوربودم سال قبل من درس شیمیمو قبول نشدم ومجبور شدم برم مدرسه بزرگسالان اونجاهم من امتحان دیماه رو قبول نشدم یعنی خودم نخوندم وگذاشتم خردادماه خردادم نخوندم واسم بی معنی شده بود دوست داشتم زود وارد بازار کار بشم وانگیزه های بابت خوندن نداشتم واگرقبول نمیشدم باید میرفتم سربازی وکنکور بی کنکور از طرفیم کل دوست و آشنا وخانوادم فکرمیکردن من قبول شدم روز امتحان اومد ومن نخونده بودم وبینهایت آرامش داشتم واسم مهم نبود که نتیجه چی میشه یه تکنیکی که بهم کمک کرد که ازکتاب آیین زندگی دیل کارنگی یادگرفته بودم این بود که به خودم گفتم تهش چی میشه؟بدترین اتفاقی که ممکنه واسم پیش بیاد چیه؟اومدم نوشتم وواسه همین گفتم تهش میرم سربازی دیگه نمیمیرم که قبل امتحان به خودم گفتم خدایا ریشو قیچی دست خودت دوست دارم قبول بشم اما اگر نشدم مهم نیست وحسمو خوب کردم درطول هفته گذشته هم حسمو خوب نگه داته بودم واصلا به امتحان فکرنمیکرم

روز امتحان اومد به هیچ عنوان نمیشد تقلب کرد پراز مراقب بود من دیدم 20دقیقه از امتحان گذشته ومن فقط درحد 3نمره نوشتم وحداقل باید توبرگه 7میگرفتم هیچ یادم نمیومد،بغل دستیم که دید هیچی ننوشته بلند شد رفت چند دقیقه بعد دیدم یکی ازمراقب ها یه نفررو صدا زد گفت بیااینجا بشین من گفتم حتما پشتم میشینه چون هم پشتم هم جلوم خالی بود ولی درکمال تعجب به من گفت بلند شو واومد کنارم باز گفتم حتما سوم دبیرستانه دیدم نه بابا پیش دانشگاهیه اصلا واسم قابل باور نبود دیدم اون بنده خدا جواب تمام سوالاتو داره ودرنهایت منم استفاده کردم وشیمیو با نمره 15قبول شدم که هنوز هضمش واسم یه ذره سخته وخدارو بینهایت سپاسگزارم

دوستان من طی این 20روز کلی نتایج کوچیکو بزرگ گرفتم وخدارو بابت قوانین ثابتش واستاد بی نظیرش سپاسگزارم من از تمرین سناریو نتایج عالی گرفتم از شکر گزاری همینطور یه چیزی که واسم تعجب آوره اینکه من کلا تایم خوابیدنم عوض شده یعنی خیلی کمترمیخوابم هرشب تا دیروقت بیدارم وصبح زود بیدار میشم ،سپاسگزار تر شدم صبورتر شدم دیدم مثبت تر شده ازهمه مهم تر آرامشم بیشتر شده

خداوند خودش تو قرآن میگه مومنان کسانی اند که نه غمی برآنهاست نه ترسی

حتما همینطوره دوستان

ممنون از وقتی که گذاشتین

واقعا ممنون ازپاسختون آقای جوان

من واقعا ازخوندن نظراتتون سیرنمیشم،خیلی عالی خدارودرک کردید وقوانینشو شناختید خدابهتون خیربده

امیدوارم روزبه روز توزندگیتون پیشرفت کنید