«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش

سلام عرض میکنم خدمت استاد عزیزم و دوستان عزیز که نظراتتون واقعا تحت تاثیرم قرار داد وجود شما برای من نعمت و امیدوارم قدر این نعمت رو بدونم ایشالله…..

!!!!!!!!!!نمیدونم از کجا شروع کنم دوران راهنمایی بودم که خیلی ب فوتبال علاقه داشتم و همیشه جز بهترینا بودم…..

همه چی خوب بود اونموقع و همیشه فکر میکردم به بهترین جایگاه میرسم تو این رشته تا اینکه اومدم دوره دبیرستان و ی اتفاق خیلی بد برام افتاد اونم این بود تو ی تصادف پدر و مادر و برادرم رو از دست دادم و فقط من موندم با ابجیام ……….

شرایط خیلی سخت شد به حدی سخت شد که اون روز های اول فکر خودکشی بودم چون هیچ انگیزه ای برای زندگی نداشتم فک میکردم دنیا به اخر رسیده،تنها انگیزه ای که داشتم برای ادامه زندگی خواهرام بودن که دیدن اونا باعث میشد که بدونم اونا بم احتیاج دارن،……

تو ی روز سه عزیز از دست دادن واقعا سخت خیلیییییییی و اینکه منم ۱۵ سال داشتم سن کمی بود و حس میکردم همه چی رو باختم و همش مقصر اصلیش رو خدا میدونستم و حس میکردم خدا بهم ظلم کرده…زندگی هر روز برام سخت تر میشد از ترحم متنفر بودم ولی همیشه هر کسی بم نگاه میکرد ی حس ترحم تو چشاش بود و من بیشتر از خودم متنفر میشدم…چن سالی به سختی گذشت…

.دیپلم رو گرفتم بعد کارت معافی رو گرفتم(ی چیزی که برام جالب بود تو دوران راهنمایی ی حس بم میگفت من از سربازی معاف میشم و هر کس رو میدیدم بهش میگفتم من میدونم معاف میشم)که کارت معافیت کفالت گرفتم…تو این سال ها ی حقوق بازنشتگی پدرم بود که خرج و مخارج زندگیمون بود…وارد دانشگاه شدم بعد از گرفتن مدرک لیسانس دگه ادامه ندادم و بیکار بودم تو این سال ها همش میگفتم خدایا تقصیر توعه که من اینجور شدم وگرنه اگه پدرم بود شرایط من فرق میکرد همیشه گله میکردم از خدا خیلییییی بعضی وقتا از پدر و مادرم که تنهامون گذاشتن از لحاظ روحی خیلییییییی داغون بودم تا اینکه بعد لیسانس سه سال بیکار بودم استخدامی شرکت میکردم ولی میدونستم قبول نمیشم و منم از خدا گله میکردم تا اینکه دوماهی میشد افسرده شدم و همش حس میکردم میخا بمیرم بگذریم بعد این شرایط که حدود ۱۲ سال میگذره که تو زندگیم ن هدفی داشتم ن برنامه ای ن هیچی فقط نمیخاستم تنها باشم و همش بیرون بودم که وقتم بگذره تا اینکه یکی از دوستان بهم قول کار داد و من همش حس میکردم اونجا استخدام شدم و هر کسی ازم میپرسید چ کاری به شوخی میگفتم تو اون اداره کار میکنم تا اینکه بعد چن ماه تو اون اداره مشغول به کار شدم هر چند شرایطش سخته ولی دو سالی هست مشغول ب کار شدم تو این دوسال همیشه حس میکردم ی چیزی درون من کمه من همش دنبال موفقیت بودم تو این کانال تو اینستا ……پیج های زیادی سر زدم ولی هیچ کدومش حرف دل من رو نمیزد این اواخر ی پیج دیدم گفتم این خوبه بزا پکیجشو بخرم تا به خواهرم گفتم گفت نگیر اول ی سر به سایت عباسمنش بزن ببین چجوره بعد اگه نخواستی برو بگیر….منم اومدم رو سایتتون و واقعاااااا حرف دل منو زدین شما استاددد دگه اون پیچ ها رو پاک کردم و فقط پیچ شما رو گوش دادم از وقتی فایل هاتون رو گوش میدم هر روز خداشکر میکنم دگه گله نمیکنم خدا عزیزانمو ازم گرفت ولی در عوض خواهرای مهربونی دارم خدایا شکرتت هر روز فایل ها رو گوش میدم خیلی باید رو خودم کار کنم اینقد تشنه این فایل هام که میخاستم ثروت یک رو بخرم ولی خواهرم بم پیشنهاد داد اول عزت نفس رو بگیرم که اگه اعتماد بنفس داشته باشم میتونم همه چی داشته باشم خداروشکررررر دوره عزت نفس رو گرفتم سه روز میشه و فهمیدم چقد باید رو خودم کار کنم …مهم ترین چیزیکه الان دارم ارامش که تو این ۱۴ سال نداشتم ولی خدایا شکرتتتتت الان به قدری اروممم که از زندگی لذت میبرم حتی با چیزای کوچیک ..اونقدر انگیزه دارم که موندم چکار کنم هدف هامو چطور بنویسم ….الان که این مطب رو نوشتم اشک تو چشام جمع شده خدایا شکرتتت…الان فهمیدم اون گمشده من خدا بود که همیشه با من بود ولی من ازش فرار میکردم خدایا شکرتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتات

………..ببخشید نگارش من ضعیفه و فقط خاستم حرف دلم رو بزنم….

در پناه حق