«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش

سلام سپیدجان منم به این مسئله بر خوردم که کنش انسان در بعد اجتماعی هم تاثیر داره پس چرا صحبتی درمورد این مسئله از سوی استاد نشده و خب آمریکا و اسرائیل یا هر کشور دیگه ای به خاکی تجاوز میکنند مردم آن کشور چاره ای جز دفاع ندارند چه گناهی کردند اما اگر بخواهیم از دیدگاهی به موضوع نگاه کنیم که استاد باتوجه به قوانین به ما آموختن باید احساسات و مرزهای سیاسی رو کنار بذاریم و تمام کره ی زمین را از آن خدا بدانیم و برامون هیچ کشوری با هم فرق نکند و غیرت به وطن هم نداشته باشیم چون همه ی این مرزها را انسان ها تعیین کردند اگر ما قوانین را باور داشته باشیم حتی اگر به کشور خودمون هم تجاوز بشه باید دیدگاهمون این باشد که مردم آنرا جذب کردند و فرکانس ان مردم همین است و باید به سرزمینی که ارامش برقرار است مهاجرت کرد برداشت استاد هم بنظرم همین باشد ایشون نگفتن امریکا بهشته بلکه خودشون گفتن ایران هم بودند بخاطر اینکه توجهشون روی زشتی ها نبوده همنقدر که در امریکا زندگی آرامی داشتن در ایران هم زمانیکه به قوانین عمل میکردند از آرامش برخوردار بودند همه چیز بر میگرده به فرکانس خودمون فرفی نمیکنه ایران یا امریکا اگر به زیبایی ها توجه کنی همه جا زیبایی میبینی و اگر به بدی ها توجه کنی بدی در فلسطین هم مردم ظلم را جذب کردند جنایت های کشوری مثل اسرائیل و آمریکا را نمیشه منکر شد اما فیزیک کوآنتوم ثابت کرده ظلم یا خوبی را خود ما جذب میکنیم و قران هم با نگرش استاد همین را می گوید باورش برای ما که یک عمر جور دیگر فکر میکردیم سخت است اما بنظر منطقی و درست هست حالا وقت تصمیم گرفتن است تا باورهامون را بسازیم من وقتی فکر میکنم میبینم واقعا انسان هایی که در خاورمیانه زندگی میکنن با انسان هایی که در کشور های دیگه هستند متفاوتند و بین مردم خاورمیانه احساس اینکه درحقشون ظلم شده و همچنان داره ظلم میشه و توجه به منفی ها فوق العاده زیاد هست و باور به اینکه باید عامل خارجی اوضاعشون را بهبود ببخشد برای همین به نتیجه نمیرسند چون راه و باورشون اشتباهه واقعا ما که در خاورمیانه زندگی میکنیم و اکثرا مسلمان هستیم چند نفرمون به معنای قران توجه داشتیم یا بهش عمل میکنیم ایا به اصول پایبندیم یا فوکوس کردیم روی فرعیات؟ سعی کنید یکبار خدایی به مسائل نگاه کنید یعنی فارغ از تمام مسائل دنیوی برای روح نه محدودیتی وجود دارد نه احساسی آیا اینجوری دیگه اهمیت دارد کجای این کره ی خاکی بدنیا آمدیم؟ما زاییده اندیشه هامون هستیم و بنظرم باورهات به ملت هر کشوری نزدیکتر باشه بگی من مال این کشورم واقعی تر باشه تا جایی که بدنیا آمدیم ببینید چه چیزی ثابت است و به آن توجه کنیم نه چیزهایی که تغیر می کنند این ها بازی هایی هستند که ما انسان ها سرگرمش شدیم آیا خاک ایران همیشه همین محدوده ی الان را شامل میشده و تا قیامت هم حتما همینطور خواهد ماند؟ ما صاحب این خاکیم یا خدا؟ یا فرقه های مختلف مذهبی نشان دهنده ی چیست؟ این توی سر و کله ی هم زدن ها برای چیست چیزی جز غفلت و دوری از خدا نسیب ما می کند؟ چه فرقی میکند چه دینی داشته باشی وقتی به آنچه خدا به ما گفته عمل نکنیم یا عمل کنیم همه ی ادیان الهی چیزی جز توحید گفتند؟ اگر به توحید یقین داشته باشیم هدایت خدا شامل حال ما میشه و آیات الهی را دریافت میکنیم و رسالت خودمان را به سرانجام خواهیم رساند یا مرگ انسان ها که با نگاه محدود ما غم انگیز هست ایا چیزی جز منتقل شدن از دنیایی کوچک به دنیایی حقیقی و بهتر است ؟ ایا قران سخنی غیراز این گفته ؟ کسانی که در فلسطین دارند شهید می شوند خودشان می خواهند و باورهاشون به گونه ای است که اینکار را پایبندی به عقایشون و رستگاری میبینند و اگر در فضایی بوده باشند که دسترسی به اگاهی براشون در همان حد بوده باشد همینطور هم خواهد شد. یاحق