اصل بقای اصلح

سلام و درود

دومین بار بود که این فایل رو میدیدم

ولی بازم برام پر از نکات طلایی بود.

داشتم به این موضوع فکر میکردم که یه سری از تحقیقات ثابت کرده هر جامعه یه اقلیت ۲۰% داره که هر چیزی رو از رسانه‌ها بشنون یا تحت عنوان تحقیقات علمی بهشون بگن ، یا هر سخنرانی پشت تریبون بره و هر چرت و پرتی بگه این اقلیت ۲۰% باهاشون موافق هستن. اینا اقلیتی هستن که اصلا تفکر نمیکنن و فقط تفکر دیگران رو تایید میکنن، هر چی باشه…

یه اقلیت دیگه هم هستن که به همه چیز بدبینن و هر کی هر چی بگه میگن دروغه، باز هم بدون تفکر. چون حوصله نداره تفکر کنه میگه اینها همش دروغه 🤦🤦

یه اقلیت دیگه هم هستن که معتقد به اینن، که من تا تحقیق و تفکر و تعقل نکنم چیزی رو نمی‌پذیرم ، اینها هر چیزی رو به راحتی نمیپذیرن، ولی وقتی پای هر باور و اعتقادی وسط باشه اگه بهشون ثابت بشه اشتباه فکر کردن یا راهی رو که رفتن غلط بوده از همونجا شروع میکنن به اصلاح کردن. خب شاید ما بگیم این ها همه اقلیت های جامعه بودن،ولی با اجازه تون همون اقلیت ۲۰% احمق اولی این توانایی رو دارن که بازیچه دست رسانه هایی بشن که داره منافع افراد خاصی رو پوشش میده. اونها هیزم کش حوادث مختلف هستن. یه عده وقتی میبینن، مثلاً اطراف فلان آدم ، اطراف فلان موضوع ، اطراف فلان جبهه خاص سیاسی اینقدر شلوغ شده ، با همون اقلیت ۲۰% باعث میشه بقیه بخاطر کنجکاوی هم که شده بیان تجمع کنن.

ماجرای اینجور تحقیقاتی که نتیجه گیری های آبکی دارن به نظرم اینه که قوانین جهان هستی رو از دید عموم پنهان کنند و به مردم آدرس غلط بدن، اگه شخصیت افراد ضعیف هست بذار باور کنند همین ضعیف بودن خوبه … غافل از اینکه جهان هستی حتی اینجوری هم کار نمیکنه 😂😂 افراد قوی چه قوانین رو جار بزنن، چه قوانین رو کتمان کنن، بازم جهان هستی بر اساس قوانین خودش عمل می‌کنه

فرض کنید توی یه شهر ۱۰۰ هزار نفری یه نفر سخنران بخواد سخنرانی کنه، و فقط چرت و پرت‌ و دروغ بگه و همه هم اینو می‌دونن. ۲۰ هزار نفر تو سخنرانیش شرکت کنن، به زودی می‌بینید ۲۰ نفر دیگه هم از سر کنجکاوی که ببینن اینجا چه خبره میان تجمع میکنن‌. اکثر فتنه های تاریخی اینجوری کلید میخوردن، از جنگ جهانی گرفته تا همین صف گرفتن برای مرغ و تخم‌مرغ و هجوم به فروشگاه ها … به خودم یاد دادم هر جایی شلوغ شد تو ازشون دور شو. همه رفتن شمال تو برو جنوب. همه رفتن تو بورس سرمایه گذاری کنن، تو همون پولی رو که داری برو باهاش تفریح کن،لذت ببر . کاری که من واقعا انجامش دادم. من دانش سرمایه‌گذاری تو بورس رو نداشتم. وقتی بقیه میرفتن تو بورس سرمایه گذاری کنن، من همون یه ذره حقوقی که می‌گرفتم رو‌ بنزین میزدم میرفتم تمام کوه و دشت و سواحل رو می‌چرخیدم و رستوران و کافه هایی میرفتم که بقیه هنوز تجربه اش نکردن. نتیجه اش اینکه بقول استاد عباس منش من از زندگیم لذت بردم، بقیه آدم های اطراف من همه شون پنجاه میلیون و نود میلیون و صد میلیون تو بورس ضرر کردن.

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

لا معبود سواک

سلام و درود به شما محمدحسین عزیز. خدا رو صد هزار مرتبه شکر بخاطر وجود نازنینت. خیلی ممنونم بابت کامنت ارزشمندت. چقدر باورهای عالی توی کامنتت نوشته بودی. سپاسگزارم که دست و زبان خداوند شدی برای آگاهی رسوندن به من. من امسال لحظه تحویل سال از خداوند هدایت خواستم و امسالم رو میخوام فقط متمرکز باشم روی باورهای توحیدی و احساس شکرگزاری از رب العالمین کار کنم. من هر چی در گذشته به مسئله می‌خوردم ، از جایی یا کسی ضربه می‌خوردم بخاطر باورهای شرک آلود خودم بود. چند روز پیش آیات ابتدایی سوره بقره رو داشتم میخوندم چندبار کلمه ظلم گفته شده بود ، همه اش ظلم به خود بود. هر جا خداوند بحث شرک و کفر رو‌ مطرح میکنه بعدش میگه اینها به خودشون ظلم کردن.

خدا رو صد هزار مرتبه شاکرم که داری روی باورهای مالیت کار می‌کنی. و اینقدر عالی داری تغییر مدار میدی به حدی که خودت داری احساسش می‌کنی.

راستی یه پیشنهاد بدم محمدحسین جان، هر چند خودت کارت عالیه و توی باورهای اقتصادی خیلی از من موفق تر هستی. تا اول سال هستیم یه سر رسید بگیر و توی هر روزش باورهای درست مالی رو بنویس. مثلا امروز دهم فروردین ، من این، این، این باور درست مالی رو یاد گرفتم. این باور توحیدی، این باور به رزاق بودن و وهاب بودن خداوند. در کنارش میتونی شکرگزاری هم بنویسی. من اواخر اسفند رفتم یه سررسید گرفتم هیچ ایده ای هم نداشتم اصلا چرا دارم میخرمش. اصلا بهش نیاز نداشتم ولی وقتی دیدمش یه حس درونی می‌گفت اینو بخر. سررسید جلد چرم توی یه کیف چرمی بود. برای یه سررسید قیمتش یه کم بالا به نظر می‌رسید. اول خواستم بخاطر قیمتش نخرمش، بعداً گفتم منی که اینقدر دارم روی خودم کار میکنم، جاش هست که به خودم یه پاداش بدم. من لایق دریافتش هستم. با احساس خوب و مثبت برای خودم میخرمش چون ازش خوشم اومده و مطمئنا من قراره چیزای خوبی توش بنویسم. تا اینکه چند روز پیش هدایت شدم به اون فایلی که استاد میگن برای هر سال، ابتدای سال برای خودتون یه تعهد بدین که روی یه سری پاشنه های آشیل تون کار کنید. قبلا خیلی عجول بودم که سریعاً تغییر شرایط مالی بدم . امسال موقع تحویل سال با اینکه شرایط اقتصادی جامعه داره چیزایی میگه که ظاهراً برخلاف میل همه است ولی یه احساس درونی بهم گفت حمید اصلا در مورد نتایج مالی عجول نباش. امسال رو متمرکز باش روی توحید همه چیز حل میشه. بعدش که هدایت شدم به اون فایل استاد و بعدش گفتم بعله دیگه ، پس اون سررسید بی دلیل وارد زندگیم نشده. بریم واسه نوشتن باورهای توحیدی.

خلاصه اینکه هم تجربه شخصی بود و هم پیشنهاد و هم کلی پر حرفی کودک درون . الهی حال دلت عالی عالی باشه و هر موقع اون نقطه آبی رو میبینی کلی احساس خوب و مثبت پیدا کنی.

در پناه جان جانان رب العالمین جان همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشی.

سلام و درود به شما.

امیدوارم حالتون مثبت و عالی و توحیدی باشه و هر لحظه به خداوند وصل باشید.

این کامنت رو من دوسال پیش نوشتم با باورهای دوسال پیش. شاید جا داشته باشه کمی از اون موضع خشن گذشته ام عقب نشینی کنم و یه کم در مورد حد و مرزهای موضوع حرف بزنم.

هر شلوغی لزوماً به معنی این نیست که اوضاع خرابه و ما باید راهمون رو از بقیه جدا کنیم.

باید ببینیم باور پشت موضوع چیه و اون شلوغی چه احساسی رو در ما ایجاد می‌کنه.

یه زمانی هست شما تشریف می‌برید یه فروشگاه معروف و شناخته شده با محصولات عالی و حتی قیمت بالا و می‌بینید چقدر حجم فروش بالاست و مشتریها زیاد هستن و برای خرید ممکنه کلی زمان بذارید، اینجا به خودتون نگاه کنید که چه حسی دارید؟ چه باوری توی ذهنتون تداعی میشه؟ باور اینکه چقدر هر روز ثروت زیاد میشه، ببین مردم چقدر پول حاضرن بپردازن برای کالا و خدمات عالی، ببین کاری که با کیفیت باشه چقدر طرفدار داره ، هر روز ثروت بیشتری خلق میشه، ثروتمند شدن چقدر معنویه، ببینید که یه نفر با شروع کسب و کار چند نفر رو به اشتغال گرفته و چرخه خیر و برکت و ثروت رو داره گسترش میده، آدمها دستان گسترش دهنده نعمتهای خداوند هستند و هزاران باوری که میتونید برای خودتون بسازید…

ولی یه زمانی هست یه جو منفی میدن ، آقا بدو بدو که کمبود گوشت و مرغ و شکر و تخم مرغ و نون و فلانه، یالا بدو توی صف ، ای بابا چه وضعیتیه، هیچی گیر نمیاد، همش کمبود همش گرونی… یه زمانی میگن آقا بدو یالا برید توی بورس ، آقا برید توی سامانه فلان ثبت نام کنید از حکومت صدقه بگیرید، آقا بدو برو فلان کمبود ، فلان صف … اینجا احساس آدم چطوره؟ نجواها چی میگه؟ من از بچگی از توی صف وایسادن متنفر بودم. خانواده منو مجبور می‌کردن برم برای خرید یه چیزی که لازمه توی صف بمونی. چرا چون صفه منتهی میشه به خرید چندرغاز ارزونتر . من همیشه میگفتم خب آدم یه چیز یه کم گرونتر بخره، ولی توی صف معطل نشه. بچه بودم اینو میگفتم. هنوز هم بهش اعتقاد دارم. ولی یه زمانهایی برای تقویت باورهای مالی عمداً میرم توی فروشگاه های گرون قیمت، عمداً میرم تویی مراکز خرید جدید و گرون. صرفاً که باور فراوانی رو به ذهنم بدم.

وقتی به آیات قرآن مراجعه می‌کنیم از اکثریتی حرف میزنه که یه کار اشتباه رو انجام میدن، اکثریتی که تعقل نمیکنند، تفکر نمی‌کنند ، ناسپاس هستن ، کفور هستن. یعنی خود خدا هم از اکثریت شاکیه. ولی در مورد ویژگی های مثبت میگه فقط عده کمی این کارو میکنن، «و قلیل من عبادی الشکور» عده کمی از بندگانم سپاسگزارند.

در مورد مثال فروشگاه شما میتونید تمرکز کنید روی باور فراوانی. کی گفته کمبوده؟ بفرما اینقدر کالا، اینقدر تقاضای خرید اینقدر ثروت زیاد. در مورد مثال جنگل ، آره شما انتخاب میکنید فضای ساکت و آروم باشه، که در سکوت ذهنتون آرامش داشته باشه. ولی اگر هم جنگل شلوغ بود میشه گفت خدا رو شکر آدمها شاد هستن، میان تفریح، خدا رو شکر بخاطر نعمت این زیبایی جنگل، خدا رو شکر بخاطر این بچه هایی که بازی میکنند و هزاران نکته مثبت.

هر شلوغی همیشه بد نیست ، ببینیم چه احساسی در ما ایجاد میکنه، باور پشت ماجرا چیه ، آیا میتونیم آگاهانه ذهنمون رو جهت بدیم؟ آیا میشه از زاویه ای نگاه کرد به احساس خوب و سپاسگزاری برسیم؟ مراقب باشیم این شلوغی آیا این نیست که عده ای دارن از سادگی مردم سواستفاده میکنن، و وعده کمبود و فقر و طمع و حرص میدن…

این نظر شخصی منه با باورهای این لحظه. شاید اگه دوسال دیگه بیام کامنت بذارم بازم نظرم یه کم متفاوت تر از الان باشه.

مهم باور و احساس مثبت خود شماست.

امیدوارم پاسخ مثبت و مفیدی بوده باشه. در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»