عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 2

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام به استاد عزیزم و مریم زیبا ، سلام به دوتا دستان خداوند که مخلصانه و با عشق این فایل ها رو برای ما آماده میکنن و ما رو در دیدن این زیبایی ها شریک میکنن . استاد جانم ازتون ویژه ویژه سپاسگذاری میکنم . من که موقع دیدن این شگفتی ها مدهوش بودم ، زیبایی رنگهای طبیعت آدم رو از خودش بیخود میکنه و زبان آدم بسته میشه و متحیر فقط نگاه میکنم… هرچی نگاه کنم کمه … کم … خدایا شکرت به خاطر این همه زیبایی در جهانت که وقتی بینا میشی میتونی ببینی … الان خیلی بینا شدم، توی شرایطی هستم که اگر به چشم اطرافیانم خیلی زیبا نیست اما برای من بهشته … برای من پرادایسه …. استاد عزیزم کمترین سپاسگذاری که میتونم بکنم اینه که بیام و کامنت بذارم تا حق مطلب رو ادا کرده باشم . تا ثابت کنم سپاسگذارم … چقدر انرژی این قسمت بالاست هر موقع که میام مینویسم … اصلا دلم نمیخواد تموم بشه ، دلم نمیخواد کامنتم تموم بشه ، چون هر لحظه اش انگار دارم کلی فرکانس مثبت ارسال میکنم …. دارم لحظه بعدیمو میسازم ،،،، پس میمونم و مینویسم هم از زیبایی های این فایل هم جواب سوالات، هم بنویسم از تجربیاتم .. استاد زیبایی رنگهای ترکیب شده دریا بینظیر بود من فقط نگاه میکردم و نمیتونستم هیچ اسمی روی رنگها بذارم هیچ اسمی … هیچ واژه ای نبود که بتونه زیبایی ساحل ،شن هاش ، موج هاش ، افقش رو بیان کنه واقعا زبان قاصره … من مات و مبهوت بودم . چقدر زیبا بود . چقدر این زاویه و از دید پرنده نعمت هامون متفاوته ، استاد عزیزم این زیبایی ها همه جا هست ولی دیدمون وقتی تغییر میکنه تازه میفهمیم که چقدر ناسپاس بودم و گذر کردیم از موهبت ها . تازه فهمیدم که چقدر من موهبت دارم ، چقدر نعمت دارم ،چقدر قدر خودمو بیشتر میدونم ، چقدر وجودم نعمته . استاد خیلی خیلی ممنونم ازت … زیبایی های این فایل تمومی نداره که بخوام بگم و به قول مریم جون میسپارم به زبان تصاویر که حق مطلب درست ادا بشه ولی دلم میخواد برم سر تجربیاتم از جهت دهی به کانون توجه و اعراض از ناخواسته و تسلیم بودن . دوست دارم تجربه همین چند ساعت پیشم رو بنویسم از تسلیم شدنم و تغییر ماجرایی که ورقش در عرض نیم ساعت برگشت . امروز متوجه شدم یکی از دوستانم در موردم قضاوت اشتباه کرده در حدی که به ظاهر آبرو من درگیر شده بود و جلوی یه عالمه از دوستان دیگم طوری به من تهمت زد که خودمو عاجز دیدم که بخوام طرفداری از خودم بکنم و دیدگاه اطرافیانمو عوض کنم . وقتی دیدم محیط و جو کلا بر علیه منه و شوک شده بودم . سریع محل رو ترک کردم تا یک پیاده روی کنم و ذهنمو جهت دهی کنم . توی اون شرایط من فقط تسلیم شدم و گفتم خدایا من عاجزم از اثبات خودم و رفع و رجوع کردن این سوتفاهم ،تو قدرت مطلقی من خودمو به تو میسپارم و هرچی پیش بیاد من تسلیمم به درگاه تو . بعداز یک ساعت که برگشتم دوستم سریع منو برد توی آشپزخونه و شروع کرد به معذرت خواهی و گفت من اشتباه کردم و من با حرفای یه ادم دیگه اشتباه قضاوت کردم و من متعجب بودم از اینکه کسی که تا یک ساعت پیش داشت منو متهم میکرد حالا اومده و داره عذر خواهی میکنه و قسمت جالبترش این بود که بعدش داشت تحسینم میکرد و حرفایی میزد که علاوه بر عذر خواهی و قضاوت اشتباهش میگفت تو خیلی هم عالی هستی ، تو از همه بهتری ، تو یه معصومیت خاصی تو چشماته ، تو فوقالعاده محترمی ، تو با ادبی …. و میخواست هر جور شده دل منو به دست بیاره … من متعجب بودم از ثمره اعراض از ناخواسته و تسلیم بودن به درگاه پروردگار .. البته اینم بگم من تمام اون ساعتهایی که داشتم پیاده روی میکردم داشتم دنبال این میگشتم که این ناخواسته چرا به وجود اومده و من کجا قانون رو اجرا نکردم و چه باور و فرکانسی این ناخواسته رو بوجود آورده و وقتی فهمیدم مسئولیتش رو پذیرفتم و درسش رو گرفتم که کم کاری از خودم بوده و نتونستم ذهنمو کنترل کنم توی یه سری مسائل که این ناخواسته ایجاد شد . به هر حال این تجربه من بود از تسلیم شدن در برابر نجواهای ذهن … استاد این اتفاق که افتاد یاد اون ماجرایی افتادم که توی یکی از دوره ها تعریف کردید که ماشینتون رو جلوی خونه همسایه تون پارک کردید و اون پیرمرد تهدیدتون کرد و شما اعراض کردید و بعدش همون آدم رفتارش با شما عوض شد . دقیقا اون لحظه یاد شما افتادم که استادم تجربه مشابه منو داشته و چه احساس قدرتی داشتم بعدش دیدم جهان لاجرم شرایط رو عوض میکنه جهان نمیتونه نتیجه بدی بچینه وقتی تو فرکانس مثبتی فرستادی ، وقتی کانون توجه ات رو کنترل کردی ، …. استاد یاد فایل گفتگو با آقای پاکذات افتادم که وقتی گفت بهترین باور چیه گفتین اینه که میدونی قانون داره این دنیا و انگار پات روی یه جای سفت هست و گفتین جهان نمیتونه جور دیگه جواب بده … مجبوره و لاجرم نتایج فرکانست رو نشون میده … استاد برای مت این بهترین باوره وقتی مستأصل میشم . وقتی ترس سراغم میاد وقتی نا امیدی میاد ، وقتی کنترل ذهنمو سخت میشه و ذهنم میخواد نجوا کنه که فایده نداره ، اونوقت این باور راه نجاتم میشه … که بگم و دوباره بگم نفیسه جهان نمیتونه جور دیگه عمل کنه پس با قدرت اون فرکانس های مثبت رو ساطع کن ، باورهای قدرتمند کننده رو بگو ، تکرار کن ، سپاسگذاری عمیق بکن به خاطر نعماتت بذار قلبت باز بشه بذار درونت پر بشه از شادی و شعف بذار تمام وجودت فقط پر بشه از جریان الهی … بذار این جریان اتفاقات مثبت رو فراهم کنه بذار بیفتی توی رودخانه خوشبختی ، بذار بیفتی توی جاده سرپایینی در جنگل نعمات و لذت ببری و عشق بورزی ،و بازم سپاس و بازم نعمت و موهبت و بعدش بشی لازیدنکم بشی و بزرگ بشی و درونت بزرگ بشه و وسیع بشی … استاد عزیزم متوجه شدم که سپاسگذاری و تحسین قلب بزرگ میخواد ، دل وسیع میخواد که چشماتو تربیت کنی برای لذت بردن از زیبایی ها و تحسین اتفاقات و شرایط اطرافت …

عزیزای دلم ای خانواده زیبا و دوست داشتنی من دلم نمیخواد که کامنتم تموم بشه ولی شارژم داره تموم میشه و توی جاده هستم و باید برم و از زیبایی های الانم استفاده کنم . از جاده زیبایی که توی شب زیباترم میشه و هیجان انگیز … خودمو و شما رو به پروردگار مهربان میسپارم تا هدایتگرمون باشه به سمت زیبایی ها ….

دوستون دارم در پناه حق