عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1

سلام به زیبایی

یادمه آخرین کامنتی که گذاشتم رو با این درود گذاشتم و چه جالب که الان موضوع توجه به زیباییست؛ چقدر خدا قشنگ و واضح هدابتمون میکنه؛ این دفعه‌ی دوم هست که کامنت مینویسم چون اولی رو داشتم مینوشتم که خوابم برد و وقتی صفحه رو برگردوندم دیدم پاک شده و این یقینم رو به وجودش بیشتر میکنه؛

یادمه اولین فایلی که از استاد عزیزم دیدم لب دریا بود و داشتن درباره زیبایی اون منظره وصف میدادن؛ توجه به زیبایی رو من درون احساسم به دنبالش میگردم چون زیبایی بهم حس خوب میده و حس خوب=اتفاق خوب=آرامش اینا برام واژه‌های مترادفی هستن(از استاد عزیزم یاد گرفتم)؛اولین بار زمانیکه استاد گفتن احساس قطب‌نمای او در وجود ماست این افکار در سرم اومد که اگر او را در سطح کمال هر چیز در نظر بگیرم پس جز زیبایی خلق نمیکند پس هر چه او خلق کند جزئی از اوست پس هر چه هست باید زیبا باشد واین سؤال در من بوجود اومد پس چرا من همه چیز رو زیبا نمیدونم و بد و خوب و زشت و زیبا میکنم؟ این سؤال زمانی جواب داده شد که استاد گفتن همه چیز درون شماست و چیزی اون بیرون نیست و شمایید که با مدارتون(افکارتون) و شکل‌گیری باورهاتون با «توجه» کردن به هر چیزی اون رو در زندگیتون خلق میکنید؛ خب قاعدتا او که در کمالست محال است چیزی جز زیبایی بیافریند پس اگر من زیبا نمیبینم در جای درستی نایستادم و باید زاویه رو تغییر بدم با تغییر عادتهایی که طی سالیان توسط باورهام در ناخوداگاهم ساخته بودم و داشت زندگی من رو پیش میبرد بصورت کلیشه و بدون اینکه من بدونم؛

دفعه اول با تغییر چند عادت ساده مثل جابجا کردن دستی که باهاش غذا میخورم و پایی که اول در کفش فرو میکنم یا دستی که همیشه و طبق عادت اول در آستین فرو میکنم متوجه این موضوع شدم؛ توجه من تبدیل به عادت شده بود و داشت زندگیم رو به شکل کلیشه‌ای که نمیخواستم پیش میبرد چون اون عادتها مال من نبودن؛ خب من این الگو در همه جای زندگیم پیش بردم و سعی کردم آگاهانه توجه کنم؛ یادمه اولین جایی که ازش استفاده کردم در روابطم با بقیه‌ی خودم بود؛ آدمایی که اونا هم جزئی از عادتهای من شده بودن و وقتی به خودم اومدم دیدم توجهم تبدیل به قضاوتی بر اساس داناپنداری دروغین و پیشگویی شده؛ چون توان استدلال و تکلم بالایی دارم میدونستم کسی هم زورش بهم نمیرسه الا خودم؛ از اونجا به بعد توجهم رو از روی قضاوت برداشتم و تبدیلش کردم به پرسیدن و جوابهایی که بیشتر من رو شگفتزده میکرد و بیشتر من رو متوجه اشتباهاتی میکرد که کلی حس نازیبا برام ایجاد کرده بود؛

خب من فهمیده بودم او زیباست و جز زیبایی نیافریده و اگر زیبا نمیدیدم تقصیر اون بیرون نبود بلکه مشکل در درونم بود و باید توجهم رو با ورودیهای درست به سمت مداری میبردم که زیبایی رو ببینه؛ خدا رو سپاسگزارم که احساس رو بعنوان راهنما درونم قرار داد که با حس خوب بتونم زیبایی‌ها رو تشخیص بدم و الان با تمرکز بالایی سعی میکنم با یاداوری این موضوع که او چیزی جز زیبایی نیافریده در هر پدیده‌ای زیبایی ببینم و روش من همونیه که استاد عزیزم بهم یاد دادن اینکه مرتبا با خودم و دیگران در مورد زیبایی‌های هر پدیده‌ای صحبت کنم؛

البته این موضوع رو محدود به روابطم نگذاشتم و در هر زمینه‌ای سعی کردم با یاداوری کردن به خودم که همه چیز زیباست با این باور که او چیزی جز زیبایی نیافریده توجهم رو به روی زیبایی‌ها بیاورم و واقعا نتایج زیبایی برایم داشت مثل برخورد با انسانهایی زیبا و شرایط زیبا