عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1

سلام استاد

یه سوال اول از خانم شایسته دارم، چطور توی اون شرایط بدون پایه و ابزار دیگه فیلم میگیرید و تصویر هیچگونه لغزشی نداره؟

آخه مگه میشه با دست فیلم گرفت ولی تصویر تکون نخوره؟؟

خداوکیلی دمتون گرم خیلی هم دمتون گرم، میگن زیر پا اگر سفت نباشه و نرم باشه نمیشه با اطمینان قدم برداشت ولی این جمله

برای شما معنی نداره و با تسلط به قانون عشق روی شنهای نرم راه میرید و با بهترین کیفیت فیلم میگیرید این هم خودش یک نکته مثبت و زیبایی هست که بین هزاران نکته نثبت دیگه ای که استاد گفت میشه دید.

برای دیدن زیبایی بیشتر باید بیشترین بهره رو از زیبایی های کنونی که الان داریم ببریم مثلا برای لذت بردن و کیف کردن از طبیعت نباید منتظر باشیم که باغ یا باغچه یا جنگل داشته باشیم باید از همون گلدونی که توی خونمون داریم بیشترین لذت ممکن رو ازش ببریم و بعد به صورت اتومات هدایت میشیم به لذتهای بیشتر هیچوقت برای لذتهای بزرگتر نباید از تجربه لذتهای کوچیک گذشت، اصلا نمیشه امکان پذیر نیست که لذت بردن از اون نعمتهایی که به زعم ما کوچیک هستند رو ول کنیم و منتظر اون لذت مورد نظرمون باشیم مثلا برای دیدن این ساحل سفید زیبا و رویایی که شما عاشقانه وصفش کردید و آدم رو بی تاب میکنه برای دیدنش، نباید منتظر بمونیم تا یک سفری برای ما جفت و جور بشه بیایم امریکا ایالت فلوریدا و اون ساحل زیبا رو ببینیم و لذتش رو ببریم!!!!!

نه به نظر من این انتظار کشیدن صحیح نیست ما باید از نعتمهای کنونیمون استفاده کنیم و نهایت لذتمون رو ببریم مثلا دریا یا رودی اگر اطرافمون هست یا چشمه و نهری یا اصلا یک چاه یا کانال آبی و هرچی که هست از اون نهایت لذت رو ببریم بپریم بالا بیایم پایین سنگ بندازیم تو آب اگر کسی بامون هست آب بپاشیم بهش خیسش کنیم بدویم توی آب و تو فکر خیس شدن لباسهامون نباشیم حتی اگر این هم نمیبینیم حموم که داریم! بریم تو همون حموم و دوش شادمانه ای بگیریم که تا حالا نگرفتیم و تمام خصوصیات خوب اون لحظه دوش گرفتن هنگام دوش گرفتن با خودمون بیان کنیم مثل تمام خصوصیات زیبایی که استاد از اون دریا و ساحلش گفت خصوصیات زیبا همیشه هستن و کوچیک و بزرگ هم ندارن دوش گرفتن در یک حمام به ابعاد یک در یک زیبایی هایی داره و ساحل دریای ایلت فلوریدا هم زیبایی هایی داره، اگر ما بزرگها رو میخوایم تجربه کنیم باید لذتِ اونهایی که به زعم ما کوچیک هستند رو ببریم.

من همیشه عاشق این بودم که یک زمین زراعی داشتم تا توی اون گل و گیاه و سبزی و هرچه که میتونم بکارم و فقط منتظر بودم تا زمیندار بشم، یکبار به خودم گفتم این باغچه کوچیک خشک شده دمِ درِ کوچمون مگه چِشه؟ چرا از همینجا شروع نمیکنم؟؟؟ چرا همین باغپه رو آباد نمیکنم چرا از همین باغچا کوجیک نهایت لذت رو نمیبرم هاااا چرا؟؟؟؟

تا همین سال پیش گلدون های سر کارمون ماه به ماه بهشون آب نمیدادیم آخر سر هم خشک میشدن و باید مینداختیم دور و دوباره گلدون های جدید میومدن تا اونها هم پروسه خشک شدن و دور انداختن رو بگذرونند چون یکی مثل من فقط آرزوی باغ و باغچه و زمین زراعی رو داشت و ولی حاظر نبود به این موجود خدا آب بده و نهایت لذت رو ازش ببره بره به برگاش دست بزنه و هم خودش و هم دیگران حالِش رو ببرند

تا که دیگه الان دارم این کار رو میکنم و با وجود اینکه چند نفر هستیم که اونجا کار میکنیم هیچوقت غر نمیزنم که چرا من فقط باید به گلدونها آب بدم کسی دیگه حواسش نیست، نه من قانون رو فهمیدم به گلدونها آب میدم و لذتش رو میبرم تا یاد نگیریم از کوچیکا لذت ببریم با بودن بزرگها هم لذتی نخواهیم برد شاید همون یکی دوروز اول بعد از رسیدن به اون لذتهای بزرگی که ما سالها دنبالش بودیم دوباره همه چیز عادی میشه و دنبال لذت بزرگتر از این هستیم.

باید لذت رو فهمید و بعد دید و بعد استفاده کرد و بعد هم این چرخه تکرار خواهد شد.

بازهم استاد ممنونم که در لحظه و بدون قرار قبل این احساس زیبا رو با ما به اشتراک گذاشتید.

خانم شایسه، عاشقترین فیلمبردار دنیا باز هم از شما خیلی تشکر میکنم.

به خدااااا دوستتون دارم️