عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1

به نام خدای وهاب

سلام به استاد عباس‌منش عزیزم و مریم جانم

و سلام به دوستان خوبم در این سایت بی‌نظیر و‌ توحیدی

آخ آخ چه منظره رویایی و فوق‌العاده‌ای…. رنگ دریا و رنگ شیشه‌های عینک استاد و رنگ شلوار مریم جون، رنگ شن‌های ساحل، شن‌های سفید و آسمون آبی… خیلی زیباست همه چیز.

مریم جون عزیزم دلم لک زده بود برای دیدنتون. نه اینکه نشه برم توی فایل‌های قدیمی ببینمتون، و نه اینکه نمی‌رم ببینم، یا نه اینکه هر روز صدای قشنگ و مهربونتون رو در دوره شیوه حل مسائل نشنوم، نه. ولی دیدنتون توی فایل‌هایی که جدید آپلود می‌شن یه لذت دیگه داره. خلاصه که دلم کلی براتون تنگ شده بود و الان همین یه عکس هم برام غنیمت بود.

عاشقتون هستم مریم جانم و ازتون سپاسگزارم که تمام مدت ایستادید و این تصاویر زیبا رو از استاد و خلیج رویایی مکزیک برامون گرفتید و باعث شدید این آگاهی‌ها رو دریافت کنیم.

عاشقتون هستم استاد عزیزم که چقدر به حرف‌هاتون در این فایل نیاز داشتم. هر بار میام یه ذره به چپ و راست بزنم شما یه فایل می‌ذارید و من به خودم میام. ازتون سپاسگزارم استاد.

استاد، شاه‌کلید من برای تمرکز بر زیبایی‌ها و اعراض از نازببایی و ناخواسته، گوش کردن مداوم فایل‌های شماست.

به عبارتی، شنیدن صدای شما برای من مثل یک فانوس و یا یک چراغ راه‌نماست‌ که راه رو بهم نشون می‌ده و نمی‌ذاره پرت شم توی دره و تاریکی. اصلاً گوش کردن به صدای شما به‌خودی‌خود به یادم میاره که باید بگردم دنبال زیبایی.

گاهی شده که برای انجام یه کار اداری یا بانکی رفتم، و یا در جمعی بودم که خیلی باهاشون اوکی نبودم (بعضی افراد خانواده که از رابطه باهاشون ناگزیر هستیم). استاد طبعاً در همچین مواردی نمی‌شه تمرکز لازم رو بر صحبت‌های شما داشت. اما با این حال، من در این مواقع هم همیشه هندزفری در گوش دارم و هر زمان فایل‌های یکی از قدم‌ها رو، و یا یک گروه از فایل‌‌ها رو (چون فایل‌ها رو در گوشیم موضوع‌بندی کردم) پلی می‌کنم. چرا؟ چون شنیدن صدای شما به‌خودی‌خود به یادم میاره که افسار ذهنم رو بکشم. توی مسیر مستقیم و آسفالت راه ببرمش و‌ نذارم بره تو خاکی یا تو چاله چوله بیفته.

و به این ترتیب آگاهانه سعی می‌کنم بگردم دنبال زیبایی و نکته مثبت. و اون زیبایی رو برای خودم بزرگ کنم و تمام توجهم رو معطوفش کنم. از یه گلدون سرحال و سرسبز توی یه اداره گرفته، تا کارمندی که لباس قشنگ و مرتبی پوشیده، تا دو نفری که صمیمی و‌ با محبت با هم حرف می‌زنن، تا غذا و خوراکی خوبی که توی مهمونی هست، تا…

بی هیچ اغراقی، توی اوایل دوره پندمیک با صدای شما نجات پیدا کردم. شدیداً دچار وسواس و ترس و احساس بد بودم. سر یه میوه شستن، پدر خودم و‌ میوه‌ها و همسرم رو درمی‌آوردم. مراسم شستشو و ضدعفونی و آبکشی چهار ساعت طول می‌کشید و هم ذهنی و‌ هم جسمی از پا می‌افتادم.

بهم گفته شد که بیا و موقع این کارها فایل‌ها رو گوش بده. اون موقع هندزفری وایرلس نداشتم. هندزفریم رو می‌ذاشتم تو گوشم و سیمش رو با کلیپس کوچیک روی لباسم ثابت نگه می‌داشتم و گوشی رو می‌ذاشتم توی جیب پیش‌بند آشپزخونه و یا شلوار جیب‌دار می‌پوشیدم.

قبل از مراسم شستشو و کارهای خونه (حتی جاروبرقی کشیدن که با صدای زیاد همراهه)، این کار رو انجام می‌دادم. شنیدن فایل‌ها (هر چند ناواضح) باعث می‌شد تمرکزم از روی اون موضوع ناراحت‌کننده برداشته بشه و انرژی و شوق عجیبی بهم تزریق بشه.

استاد این راهکار هنوز هم شاه‌کلید منه.

به جز این، خوندن دفتر شکرگزاریم و به یاد آوردن اتفاق‌های خوبی که در زندگیم افتاده و نعمت‌هایی که دارم و معجزاتی که در زندگیم رخ داده، احساس بسیار خوبی بهم می‌ده و تمرکزم رو می‌بره روی زیبایی‌ها.

و مورد بعدی هم خوندن اتفاق‌های خوب و زیبایی‌هاییه که هر شب در تمرین ستاره قطبی می‌نویسم. خوندنشون باعث می‌شه یادم بیاد چه اتفاق‌های خوبی رو خلق کردم و همین تمرکزم رو می‌بره روی زیبایی‌ها.

مورد بعدی، دیدن گالری گوشیمه. هر بار، هر جایی، در سفر، پارک، مهمونی، خیابون، خونه خودمون، هر جا یه چیز قشنگ یا منظره زیبا ببینم سریع ازش عکس می‌گیرم و گالری گوشیم پر از این جور عکس‌هاست. نه اینکه دنبال منظره‌های خیلی خارق‌العاده‌ باشم ها، نه. مثلاً فکر کنم سیصد چهارصد تا عکس و فیلم از همین منظره پشت پنجره اتاق خودمون دارم (که استاد، همون طور که شما در مورد شن‌‌های ساحل گفتید، برام عادی نمی‌شن و هر بار از دیدنشون ذوق می‌کنم و لذت می‌برم)، از درخت‌ها و گل‌های حیاط در هر فصلی، از برف، بارون، از غروب خورشید، طلوع خورشید، از پرنده‌های توی ایوون، از میوه‌های تازه‌شسته‌شده توی سبد آشپزخونه، از گوجه فرنگی‌های گیلاسی خوشگل، از لیوان چایی و‌ غذای ساده‌ای که درست کردم و با یه حس خوب دور هم خوردیم. از همه‌شون عکس دارم. و وقتی احساسم خوب نیست، نگاهشون می‌کنم و کلی تأثیر داره و احساسم رو بهتر می‌کنه.

خیلی عاشقتونم. همگی در پناه خدا سلامت و ثروتمند و سعادتمند باشید.

سلام به روی ماهت وجیهه عزیزم

چقدر از خوندن کامنتت لذت بردم.

عالی نوشتی.

خیلی خوب به نکات مهم و جالب فایل اشاره کردی و ازت سپاسگزارم برای این کامنت ارزشمند.

چقدر درست گفتی اونجا که: «ذهن ما یک اسب چموشه ولی با کنترل ذهن، افسار این چموش در دستان منه و بعد می تونم اون رو جایی ببرمش که من می‌خوام تا خداوند آسون کنه برای آسانی ها رو.»

تحسینت می کنم وجیهه عزیز به خاطر این که اینقدر روی خودت کار کردی و کنترل این ذهن رو در دست گرفتی تا همه چیز برات اون طور بشه که می خوای.

پرنده ها براتون بخونن و درخت ها توی تهران براتون سرسبزتر و باطراوت تر بشن.

تحسینت می کنم به خاطر رابطه عالی که با همسرت داری و بعد از سال ها هنوز این عشق براتون تازه و شیرینه. خدا رو صدهزار مرتبه شکر به خاطر زندگی عالی و رابطه عالی که داری. خدایا شکرت.

براتون ثروت و عشق و آسانی بیشتر در زندگی، از خداوند طلب می کنم.

سلام به تو دوست خوبم، محمد عزیز

ممنونم که برام کامنت نوشتی و خوشحالم کردی.

الان هدایت شدم به پاسخ دادن.

و بگم که منم دلم تنگ شده برای کامنتای قشنگ و عالی تو که همیشه بیشترین امتیازها رو می‌گیره.‌ وقتی تصمیم می‌گیری بنویسی، می ترکونی پسر. خیلی تحسینت می‌کنم.

محمد جان من این روزها دارم در جنبه‌های دیگه‌ای از زندگیم که مربوط به دوازده قدم و دوره حل مسائله، روی خودم و افزایش مهارتم کار می‌کنم و اغلب زمانم رو افزایش مهارت داره می‌گیره.

بنابراین کمتر برای کامنت گذاشتن فرصت دارم. این جوری فهمیدم که کار کردن روی خودمون صرفاً حرف زدن نیست و باید در جهت عملی هم اقدامی انجام بدیم.

این روزها مشغول اون اقدام عملی هستم. ولی باید مدیریتش کنم و بیشتر بیام توی سایت. باید این مسئله رو هم حل کنم و بتونم زمان‌بندی کنم.

خوشحالم که داری در دوره حل مسائل هم روی خودت کار می‌کنی. مطمئنم که به زودی نتایج عاااالی و درخشان خلق می‌کنی و‌ همه ما بچه‌های سایت رو به وجد میاری.

اسم تو همیشه در ذهنم می‌درخشه و منتظر پیشرفت‌ها و نتایجت هستم محمد.