روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 45

چله اول

سه روز نهم عاشقی

روز بیست و پنجم: باوری که تغییرش درهایی از نعمت را به زندگیم گشود.

"قوانین جهان همه جا داره کار میکنه و فرقی نمیکنه که من کجا باشم و اول باید از اون جایی که هستم، در اون لحظه ای که هستم باید با تغییر باورهایم نه باوتغییر شرایط باید به احساس خوب برسم"

این نکته خیلی ظریف این فایل مانع ورود نجواهای ذهنی شد که بعد از شنیدن اینکه من خالق زندگی خودم هستم، وارد ذهن من میشدن و میگفتن خب حالا چیکار کنیم؟ خب حالا چه فعالیتی انجام بدیم که موفق بشیم و … که همش منو به تصور مسیرهای رسیدن وا میداشت و تهش نا امیدانه دست از حتی برداشتن یک قدم هم برمیداشتم. و کلی از اصل موضوع دور میشدم. تکرار این درک که اولین قدم تو رسیدن به هر خواسته ای، رسیدن به حس آرامش از خالق بودن زندگی خودمون بودن،هستش، میتونه اگاهی عمیق تری بهم بده . جوری که الان بعد مرور این فایل یه "یافتم" بلندی تو ذهنم فریاد زد که اره و این باید عملی بشه. تغییر باور، شرایط رو تغییر میده نه تغییر شرایط، تغییر باور رو!! و وقتی که بارها کم کم شرو به درست شدن و بدیهی شدن میکنن، اروم تر و شجاع تر و بیخیال تر به راه ادامخ میدی، دیگه نظر کسی برات مهم نیست و ناراحت شدن کسی تو رو اونقد معذب و نگران نمیکنه. و از همه مهمتر، اتفاقات به بدیهی ترین حالت ممکن شرو به رخ دادن میکنن و ایمانمون نسبت به اینکه من خالق تمام جنبه های زندگیم هستم، قوی تر و قوی تر میشه. اینجوری هستش که با انگیزه تر شرو میکنیم به ایجاد خواسته ها با وضوح بیشتر، باورسازی برای رسیدن به اون خواسته و انجام الهامات الهی و لذت بردن از طبیعت و نعمت کنونی که داری.

روز بیست و ششم: چه کسی مالک توست؟

وقتی این اصل رو که من خالق بی چون و چرا و ریزترین و ریزترین تمام زندگیم هستم، همه نگرانی ها رنگ میبازن، همه تنش ها اهمیتش رو از دست میدن وقتی میدونی خالق جهان اساس زندگی تو این دنیا رو اینجوری قرار داده. خواست خدا اینه که باورهای من زندگی منو رقم بزنه نه هیچ کس و هیچ عامل دیگه و توحید عملی و یکتاپرستی یعنی تبعیت از قانون الهی و باور سازی و ایمان به خداوند که قطعا هرچی باور سازی کردم رخ خواهد داد. این نهایت عدل الهی هستش که هر کسی بتونه با تنها تغییر و ایجاد باو بتونه اتفاقات زندگی خودش رو خودش رقم بزنه.

من قبلا به خاطر باور های محدود کننده ام وقتی بخاطر باروهای محدود کننده به چیزی که میخوام برسم، نمیرسیدم، پیش پا افتاده تریت کار رو انجام میدادم یعنی"میترسیدم" و سریعا دنبال یه عامل بیرونی بودم که اکثرا هم خانوادم رو باعث تمام اتفاقات بد زندگیم میدونستم. در صورتی که وقتی اتفاقات زندگیم رو از چشم دیگران میبینم، دارم شرک میورزم که این موضوع بسیار از طرف خداوند نفی شده.

توانایی ما در کنترل زندگیمان وابسته به نگاه یکتا پرستی است و به اندازه ای که میتونیم توحید رو در عمل اجرا کنیم به همان اندازه افسار زندگیمون رو در کنترل خودمون قرار بدیم. و به همون اندازه به رضایت درونی برسیم. چون بی چون و چرا خدا بیشتر از ما میخواد تا ما خوشبخت بشیم و خالق بهترین اتفاقات و لذت های بیشتر برای خودمون باشیم. خدا عاشق ماست و از یه عاشق جز خوبی و ارائه تمام‌مهر و محبتش به معشوق انتظار دیگه ای نمیره‌. وظیفه من استفاده از اسن عشق بینهایت و لذت بردن از اون هستش. وظیفه من ایمان بیشتر و افزایش هر روز و هر لحظه اون هستش. ایمان من با قدرتمند کردن باورهام تو هر زمینه به وجود میاد. همین دیشب برای اینکه بیشتر با ترسهام مقابله کنم.‌تو ساعت ۲ شب که همه خواب بودن رفتم تو یه حیاطی که یه باغچه با چن تا درخت داره که البته در مقایسه با پردایس خیلی خیلی خیلی کوچیکه و باز میگم من مقابله با ترس رو از مریم جون یاد میگیرم و الگو قرارش میدم و میرم تو حیاط .بعد که برمیگردم، به قول استاد، من دیگه اون ادم قبل نیستم و کلی شجاعت پیدا میکنم و کلیییی هم ذوق میکنم که ارهه خدا همه جوره پشتمه. خدا بقیه خواسته هامم اجابت میکنه .

همین امروز یکی از دوستام اگهی استخدامی فرستاد که چن روز پیش از خدا خواسته بودم تو فلان مسیر بهم شرایط کاری بفرسته. بعد که این اگهی رو دیدم و زیاد روش متمرکز شدم، دیدم اونقد جزئی این خواسته رو بیان‌ نکردم و جهان دقیقا همون تیکه ای که میخوام رو فرستاده!!! این یه تضادی بود که بهم یاد داد باید خواسته هام رو با وضوح دقیق و جزئی نگری بنیویسم و به جهان ارسال کنم و ایمان داشته باشم که میشه و بشه. خیلی جالب بود که با وجود اینکه من کامل خواسته ام رو بیان نکرده بودم، بازم یه شرایط کاری بود که دقیقا همونی بود که میخواستم!!!! ولی مسیر کار، ساعت کاری، محل کار رو من مشخص نکرده بودم که اینا متضاد بودن، اولش خواستم به این اگهی ایمیل بدم ولی گفتم اگه جهان این تیکه ها رو سمتم اورده پس میتونه خیلی دقیق تر هم برام بیاره و نترسیدم و نفرستادم . چون مطمئنم جهان دقیقا همون محیط کاری که دوست دارم رو سمتم میاره که دوست دارم اونجا کار کنم و از کار کردن و کارمند بودن لذت ببرم.

روز بیست و هفتم:

مفهوم فرکانس و چگونگی تنظیم آن

"ایا  میدانی با مدیریت گفتگوهای ذهنی و جهت دادن به اونا، تجربخ زندگیت رو از اساس تغییر بدی و مهمتر از اون، میدونی که این موضوع تنها کار زندگی تو به عنوان خالق شرایط خوت هستش؟!"

این نکته مهمترین نکته این روزه، کنترل و جهت دادن نجواها به گونه ای که از نجوای نا امید کننده، نجواهای امید بخش با احساس فوق العاده بودن در خواسته و زندگی با خواسته ها بسازیم. و تنها کار من به عنوان خالق زندگی خودم کار با همین گفتگوهای ذهنی هستش که بتونم با تشخیص ترمز ها یعنی نجواهای ناامید کننده، اونا رو با جایگزین کردن نجوای امید بخش و تکرار روزانه اون ترمزها، به باورهایی قوی و هدف ساز تبدیل کنم.

"باورها به نحوه  نگاه من به اتفاقات جهت میده. این باورها نه تنها گفتگوهای ذهنی منو بلکه رفتار و عکس العمل ام رو هم در اون جهت پیش میبره"

باورها یعنی قبول بی شک و بی چون چرا حرف هایی که به خودت میگی یا میشنوی یا میبینی و اینقد برام بدیهی هستش که وقتی خلاف اون رو کشف میکنم، به یه علامت تعجب توذهنم میرسم. این همون نقطه ای هستش که میفهمم چی تو ناخوداگاهم ثبت شده، که بودن یا اتفاق افتادن خواسته ای برام غییر ممکن بوده و عجیب و همونجا بجای قضاوت سری برمیگردم به بررسی باورها و قدرت باورسازی افرادی که تونستن اون اتفاقات رو خلق کنن، تحسین میکنم و خودمم شرو میکنم، باورای عجیب غریبی که برای ذهنم غیر ممکن هست رو درست کردن.

فقط و فقط به داشتن احساس خوب، بیشتر از هر چیزی اهمیت بده . اگاهانه فقط خبرهایی و ببین، بشنو و در ذهنت نگه دار که به تو احساس امید، آرامش و ایمان بیشتری میده. وقتی این کار رد ادامه میدم اونوقت گفتگوهای مثبت میشن غالب ذهن من و فقط گفتگوهای مثبت تو ذهن من نجوا میشه. مثل امروز که وقتی ذهنم خواست بیاد مامانم رو قضاوت کنه، سری باور اینکه من باید فقط و فقط به جنبه مثبت افراد توجه کنم، روشن شد و ویژگی های مثبت مامانم اومد جلو و کلی حس خوب گرفتم و عشق تو وجودم جاری شد.

خدایا شکرت بابت امروز که تونستم به تعهد مرور آموخته هام با عشق عمل کنم.

از استاد عزیز و مریم عزیز بی نهایت سپاسگذارم.

یه نکته دیگه: اینکه من خالق تمام جنبه های زندگیم هستم یه بار خیلی قوی هستش که وقتی بهش فکر میکنم و عمیقا روش تمرکز میکنم، میبینم یه جاهایی ذهنم میگه مگه میشه، یعنی ناخوداگاه ذهن من رو این کوک شده بود که اره یه جنبه هایی رندوم میشه  ولی نه همشون!!! این یه ترمز قوی بود که بعد دوبار خوندن فایل روز بیست و هفتم پیدا کردم.

چله اول

سه روز هشتم عاشقی

سلام به استاد عزیز، مریم جان و تمامی دوستای عزیزم

روز بیست و دوم:آیا من خوش شانس هستم؟

” باروهای ما با همین تغییرات کوچک در رفتارمون شروع به تغییر میکند و یادآوری همین نکات کوچک اما به کرار است که موجب می شود به تغیر عادت های بیمار گونه ی قبلی مصمم بمانیم”

راه رسیدن به خواسته ها، بی شک باور این هستش که باور کنم تمام زندگی خودم رو با باروهام که ناشی از ورودی های ذهنی هستش که به خوردش دادم می سازم. و غیر این وجود نداره و راه عملی باورها هم دست خداست. من فقط باید باور بسازم و باور بسازم و تکرار و تکرار. من از وقتی متعهد به تکرار سی روز فصل اول سفرنامه شدم و عملی کردم و تا روز هشتم اومدم، نتایج روحی عالی بدست اوردم. حالم خیلی خوبه. احساس میکنم یه دختر جووون و خوشگل و سرزنده ام با وجود اینکه قبل این تعهد و عملی کردنش خودم رو یه دختر 30 ساله ای میدونستم که از قافله عقب مونده و دارای کلیییی افکار بد و ناراحت کننده بودم. به کمک تکرار و مرور قوانین سی روز فصل اول، تونستم به ارامش برسم. تونستم بیشتر قدرت ارتباط با خدا رو درک کنم. بیشتر عشق بورزم و از همه مهمتر راجب خودم و افکاری که تو ذهنم میگذره بیشتر تحقیق کنم و ترمزهای ذهیم که منو به خواسته هام نمیرسوندن رو شناسایی کنم و باور مناسب بذارم. به سخاوتمندی خدا و فراوانی نعمت در دنیا بیشتر ایمان بیارم و رو افزایش درامدم کار کنم. فهمیدم کل زندگیم بر پایه میزان ایمانم به عملی کردن خواسته هام توسط خداست. و کلی نتیجه خوب ریز ریز که همه اینها رو به خاطر تکرار و تعهد تو مسیر به دست اوردم. فهمیدم فقط باید ادامه بدم. هی تکرار کنم این مسیر رو و جزوی از عادت روزانه ام قرارش بدم.

این فایل مدیریت پولام رو بهم یاد داد به گونه ای که فهمیدم وقتی به این باور رسیدم که خدا پشت و پناهمه و اگه الهامی در خصوص خرید محصولی شده، سریع و بدون چون چرا این الهام رو عملی کنم. و نگران هزینه برای ساختن باورهام نباشم. چون اگر اینجا هزینه نکنم جهان از طریق های مختلف هزینه هایی سمتم میفرسته که چند برابر اون هزینه باید پرداخت کنم.

ساختن باور ها رو ادامه بدم. و اصلا قطع نکنم چون قراره اروم اروم و طی مراحل تکاملی به خواسته هام برسم و راه رسیدن به خواسته های بعدی رو در کمال ارامش و سلامت و امنیت و رضایت بدست بیارم.

با تمام وجودم متعهد شدم که افکار پریشون و بی ربط رو حذف کنم و هر روز و هر لحظه مراقب افکار و احساساتم باشم و اینو هر روز تکرار کنم. و نتیجش ارامش بود.

من دوستانی دارم که بخاطر باورهای محدود کنندشون هر روز حجم عظیمی استرس میکشن و موهاشون سفید شده. برام خیلی جالب بود. دوستانی که میدونم از من هم کوچکتر هستن! و من فهمیدم چقد این باورسازی میتونه تو تمام جنبه های زندگیم منو به موفقیت برسونه. و مهمتر از همه با آرامش و با لذت منو به اهدافم میرسونه. من باور کردم که رسیدن به خواسته خیلی لذت بخش و جذابه. و در عین حال پر از ثروت.

روز بیست و سوم:

توحید عملی قسمت1

“سهم من از عشق، سلامتی و آرامش به اندازه ای است که میتونم توحیدی بشم و توحیدی بمانم.

شرک موجب میشه نیروی توحیدگرای درونی که همه راه حل ها رومیدونه رو دست کم بگیری و تلاش کنی تا مسایل رو به شیوه ذهنت حل کنی. ذهنی که بدون ایمان قدرت تاخت و تاز دارد.

ذهنی که همواره در حال حساب کتاب کردن برای هر قدمی است که میخوای برداری . ذهنی که همیشه در حال جدا کردن ممکن ها از غیرممکن هاست. معمولا هم لیست ممکن هاش خالیه. حال آنکه ظرفیت لیست غیرممکن ها همیشه تکمیله!”

این بزرگترین درس امروز بود.

فهمیدن اینکه تمامی نجواهای ذهنی حاصل باورهایی است که در طول سالیان به ذهنم خوروندم و هیچ کدوم از اونا اعتبار ندارن، باعث بی اهمیت شدنشون میشه و کم کم پیش خودم رنگ میبازن. وقتی به جای اینکه ذهنم رو بسپارم به امان خودش و بذارم به هرچی و هرکسی که دلش خواست فک کنه، ناخودآگاه خودم رو در جایی و مکانی میبنم که همش دم از کمبود، زشتی و مهمتر از هم جلب توجه زده میشه. من تا به الان اونقد دقت نکرده بودم که ذهن من علاقه شدیدی به مورد توجه و تمجید قرارگرفتن از دیگران داره. به گونه ای که دیدم اکثر خواسته ها رو به این دلیل نرسیدم یا رسیدم و لذت نبردم یا مورد علاقه ام نبوده که همیشه تو فکر جلب توجه دیگران باشم!! وقتی این افکار رو شناسایی کردم، مثل یه نگهبان ذهنی هر وقت میبینم رشته افکارم از دستم خارج شده توجه میکنم که کجاها دارم سیر میکنم و سری توجه ام رو برمیگردونم. وقتی دور و برم دم از نیستی و کمبود و بیکفایتی دولت و … میزنن من سری برمیگردم به خودم میگم نه حسل. تمام زندگی خودم رو خودم با کمک خدا میسازم . چون فروانرمای جهان اینگونه وضع کرده و غیر اون نیست.

فهمیدم لحظ لحظه زندگیم باید با باور اینکه خدا همه جوره پشتمه، تو همه زمینه ها، عشق، رابطه، ثروت، سلامتی و همه و همه بگذره و اگر غیر این باشه دارم رو به پسرفت و پوچی و بیماری میرم. فهمیدم غیر ممکنه مومن نباشم و به خواسته هام برسم!! فهمیدم باید هر لحظه زندگیم مومن باشم و این یعنی تو تک تک لحظات و ثانیه های عمرم باید با ایمان به رب بودن خدا و دستای سخاوتمندی که هیچ خواسته ای رو بدون اجابت رد نمیکنه، بگذرونم. و هرچقد این ایمان قوی تر باشه که بشه جزو ناخوداگاه زندگیم، اونوقت محکم تر شدم، آرام تر، ناز تر و لطیف تر و ثروتمند تر . چون این خدا راهنمای من در مسیر خوشبختی و اهدافمه. خودش با دستای پر مهرش خواسته های منو اجابت میکنه. و من فقط موظف به عمل به هدایت هایی هستم که در حال حاضر بهم شده و با تمرکز باید رو اون الهام کار کنم، بعد مراحل کم کم و با صبوری گفته میشه. اینجاس که واقعا درک کردم که چرا فعل ایمان داشتن و صلات به صورت مضارع اومده. متوجه شدم که برای رسیدن به خوشبختی و حس خوب و در کل زندگی نرمال داشتن، باید و باید هر لحظه به خدا و قدرت هدایتگریش و رب بودنش ایمان داشته باشم و هر لحظه بابت نعمت هایی که داده سپاسگذار باشم. سخاوتنمندی که بدون منت و بدون انتظار انجام میشه که این نوع سخاوتمندی بی همتاس تو دنیا. و اگر دیدم دارم به جلب توجه کردن و نگران بودن در مورد از دست دادن ها فک میکنم، سریعا بیام به خودم تذکر بدم که باید ذهنمو کنترل کنم. کاری که هر روز دارم روش کار میکنم و از این کار لذت میبرم.

روز بیست و چهارم:

به جای کوچک کردن خواسته ها، باورت رو بزرگتر کن

“مانعی بزرگتر از نجواهای ذهنت، در برابر موفقیت هایی که میخواهی داشته باشی وجود ندارد.

ذهن همیشه با دیده ها، شنیده ها و تجاربش قضاوت می کند. پس مراقب باش اسیر تجربه های ذهنت نشوی ”

باز هم نکته مهم توجه و کنترل ذهن. چقد این قسمت تو رسیدن به خواسته ها مهمه. توجه به مواردی که در ذهن مرور میشه و یافتن ریشه ترمز وار این نکات و جایگزین کردن نکات مثبت و خالق اتفاقات عالی در جهت خواسته ها کار هر روزی است که باید تکرار کنم. اروم اروم و پیوسته این مسیر باید انجام بشه.

وقتی چیزی رو نداری و آن را میخواهی، وقتی خواسته ات را بزرگتر میدانی و فراتر از تصو ذهنی ات میبینی. باید به جای کوچک کردن خواسته ات، باورت رو بزرگتر کنی. باید به جای ناباورانه نگاه کردن به آن موفقیت ها و قضاوت کردن درباره آن افراد، باورهای قدرتمند کننده ای را بشناسی که آن همه نتایج را رقم زده و سپس به ساختن آن باورها همت بگماری.

راه ساختن باور اینه:

به جای نقد موفقیت آن آدم هایی که موفق شدند، تحسین شان بکنی

و بجای قضاوت آن موفقیت ها آن ها را مهر تاییدی بدانی بر نقش باورهای متفاوت در تجربه شرایط متفاوت.

علت شکست آدم ها رو در باور محدود کنندشان بدانی و علت موفقیتشون رو در باورهای قدرتمند کننده.

تو این فایل یاد گرفتم که زیرک باشم و از موفقیت آدم ها حس شادمانی بدست بیارم که اگر اونا تونستن منم میتونم. اگر اونا تونستن راه کنترل ذهن و انجام ایده ها و الهامات خدا رو طی کنن منم میتونم. منم انسان هستم و مخلوق همان خدایی که اونا رو خلق کرده. منم مثل اونا به یک اندازه به نعمت ها و شرایط هدف ساز دسترسی دارم که اونا داشتن و دارن.

تفاوت فقط تو باورهایی است که اونا تو درون خودشون ایجاد کردن و منم باید فقط و فقط به صورت کاملا ساده و کاربردی این باورهای قدرتمند کننده در رسیدن به خواسته هام رو از طریق تضادهایی که میبینم و ترمزهایی که دارم، آروم و آروم و پیوسته و در آرامش قلبی ایجاد کنم. و همیشه یادم باشه که هیچوقت نا امید نباشم چون خدا هست. وجود خدا امید مطلقه. وجود خدا یعنی همه چی. اگر حرفی شنیده ای یا کسی بهم احساس منفی میده به شدت نفی اش کنم و ازش اعراض کنم چون داره شرک میگه. خدا ما رو آفریده که زیر سایه بندگیش از زندگی تو این دنیای خارق العاده لذت ببریم و اگر با اون افراد باشیم، ما هم قطعا جزو مشرکین خواهیم بود بنابراین باید باید باید تو کنترل ذهن و توجه به احساسات زیرک باشم.

چله اول

سه روز ششم عاشقی

روز شانزدهم: به رویاهایت باور داشته باش۲

نکته فایل:تنها چیزی که میتونه مانع تحقق رویاهامون بشه، باورهای خودمونه وگرنه همیشه توانایی لازم برای تحقق آن خواسته قبل از وضوح آن خواسته در وجودمون زاده میشه. تا از طریق تحقق آن رویا به خودش فرصت بروز بده

من یه باوری که تو خودم کشف کردم و بسیار ترمز قوی تو رسیدن به درخواست من به ازدواج با فرد مورد نظرم بود، کمال گرایی من هستش. من ازدواج رو با تمام تجملات و در رویایی ترین تالار میخواستم. ولی میدونم در حال حاضر تو پله ۱ ام و یه خواسته ای میخواستم که مربوط به پله ۱۰ هستش. عین این بشه که الان ۱ تومن درامد دارم و دوست دارم یه ماهه درامدم ۱۰۰ میلیون بشه. من ازدواج رو به شرط این میخواستم که حتما اون شرایط هم توش باشه که اینجوری تو دهنم چون قابل ملموس نبود وهمش ازش دور میشدم و در نتیجه با اصل خواسته ام که زندگی با یه شخصی که عاشقانه دوستش دارم و با هم تو صلح باشیم رو داشتم دور میکردم. در صورتی که میشه با اون فرد بسیار بسیار ساده زندگی رو شرو کرد و اینقد پیشرفت کرد که بعد تو تالاری که میخوام سالگرد بگیرم. یا هر جشنی که میخوام بگیرم. یا به این فکر میکردم که من این تالار رو فقط بخاطر این میخواستم که مثلا چشم بقیه رو کور کرده باشم و وقتی به دقت بهش فکر میکنم اینه که اگر من برای خودم و دل خودم بخوام نگا کنم، من دوس دارم لباس عروس مورد نظرم رو بپوشم. کیک عروسی مورد نظرم رو داشته باشم . شخصی که میخوام باهاش ازدواج کنم رو داشته باشم و خیلی از چیزای دیگه که واقعا میشه تو یه خونه هم همچین مراسمی گرفت و فقط باید حرکت کرد. وقتی بخاطر اینکه شرایط اون تالار رو ندارم و هنوز از نظر مالی شرایط اون تالار غیر ممکنه، ناخوداگاه ذهنم قید ازدواج و بودن با فردی که میتونه خیلی بودن باهاش لذت بخش باشه و خودش پر از انرژی مثبت باشه رو دارم از خودم سلب میکنم. به عبارتی واقعا ارزشش رو نداره که بخوام چون تو یه تالار بزرگ عروسی بگیرم، بودن با اون فرد و زندگی با اون فرد رو عقب بندازم. من حاضر به قربانی این نوع زندگی بخاطر تالار نیستم و این یه باوری بود که تو گوشه ذهنم بود و داشت کلی منو از خوشبختی دور میکرد. این تنها یه باور ترمز گونه ای بود که کشف شده و میدونم کلی ترمز دیگه دارم که باید اروم اروم و پیوسته با تفکر روی خودم، درش بیارم و درستش کنم.

نکته دیگه: همانطور که شرایط هزاران نفر از افراد به خاطر جدی گرفتن تمرینات و آموزش های محصولات و ایجاد باورهای قدرتمند کننده تغییر کرد، شرایط منم قابل تغییره

این نکته شور و شوق مستمر ادامه مسیر رو به من میده. مسیری که هر روز متعهدانه عین مدرسه که هر روز میرفتم، بیام سر کلاس درسش و تا اخر زندگیم شاگردش باشم. درس تغییر باور. شناسایی باورهای مخرب . درس تحسین افراد موفق و یادگیری از اونا. درس تمرکز بر روی نکات مثبت و تقویت قدرت تمرکز ذهن. درس ایمان و اجزای توحید عملی . باور اینکه خدا برای من همه چی میخواد فقط باید بهش گوش کنم و مسیرایی که برای هدایت به سمتم الهام میکنه رو عملی کنم. و هزازان درس دیگه که باید هر روز تو این مدرسه بیام درس قبلی رو توضیح بدم و جواب پس بدم. تو این مدرسه که معلممون استاده و شاگرداش ما هستیم. بخاطر نمره انضباط و معدل و اخراج نشدن نمیایم سر کلاس. بلکه بخاطر تعهدی که خودمون برای تغییر مثبت خودمون به خودمون دادیم میایم. هر روز که دارم میام دیگه اومدن ها اسون تر و اسون تر داره میشه چون داره عادت زندگیم و سبک زندگیم میشه که هر روز بیام درسامو تو دفتر خودم دیکته کنم و مرورشون کنم. و چقد این یادگیری لذت بخشه.

روز هفدهم: فقط روی خدا حساب باز کن

دیروز ذهنم هی میگفت که از وقتی اومدی مثلا چه تغییر مثبتی تو تو ایجاد شده که داری این مسیر رو میری. برو راجب نگرانی هات درد و دل کن. برو راجب فلانی دلسوزی کن و هزار جور چرت و پرت دیگه. ولی من یه جواب محکم بهش دادم و گفتم، این مسیر منو از بند بندگی افراد دیگه رها کرد و به بندگی خداوند کشاند. منی که حرف کسی که موفق شده رو عین وحل منزل میدونستم و وقتی از من ایراد میگرفتن کلی خودخوری میکردم و سخت کوشی میکردم که اونجور که اونا میگم باشم و کلی بابت جلب توجه اونا عذاب میکشیدم، به جایی رسیدم که دیگه برام مهم نیست چی میگن. خودم مسیرخودم میرم. دیگه دنبال اثبات و رضایت اون افراد نیستم. هرچند باور ترمز واری که در این خصوص دارم اینه که تو ناخوداگاهم نظر مردم رو اهمیت میدم. و باید بارو درست جایگزین کنم. من همین دیشب این ترمز رو فهمیدم. ترمزی که سالهای سال باهاش بودم. کسی که رضایتش برام مهمه خداست. و این خدا منو به سمت افرادی میبره که از درون خدایی باشن و من زمانی هدایت میشم که خودم اینجوری باشم. نه اینکه ادا در بیارم و اگه همچین چیزی رخ نداده یعنی باید بیشتر کار کنم رو خودم که وجود خدا رو تو ذهنم پر رنگ تر کنم . متوکل تر بشم. نترس تر بشم.

روز هجدهم: ارزش ابزار

نکته فایل: دقت کن به ازای هزینه ای که میپردازی چه چیزی دریافت میکنی و چه نتیجه ای از ان میگیری

وقتی آگاهانه این کار روانجام میدی، ذهن ثروتمند برای خود میسازی که تو را به انجام خریدهایی هدایت میکنه که نه تنها هزینه نیستند بلکه جزو سرمایه گذاری های زندگین به حساب میان. سرمایه گذاری هایی که به خاطر ترس ها حاصل از ذهن فقیر حتی به آنها فکر هم نمیکردی.

این نکته خیلی با ارزشه برام. بارها و بارها شده به خاطر باور فقر و کمبود از پرداخت بها برای کالایی امتناع کردم و چندین سال بهای زمانی برای رسیدن به خواسته ای صرف کردم که با داشتن اون کالا میتونستم خیلی زودتر به هدفم برسم. الان سعی میکنم آگاه باشم که وقتی خواسته ای در من شکل گرفت که واقعا میتون از پس هزینش بربیام و لطمه ای به زندگیم نمیزنه سری بخرمش. مثلا همین دیشب اینترنتم تموم شده بود و هی دنبال اینترنت رایگان میگشتم که بگیرم ولی یهو به ذهنم رسید که باباااا بخر تو ادم پولداری هستی. خدا چندین برابر اون مبلغ رو میاره تو حسابت. اصلا این پولا مگه از کجا اومده هزینه جایگزین اون به صورت چندین برابری میاد تو حسابت. من از طریق اینترنت کللللیییی فایل اموزشی نگا میکنم . سایت استاد رو هر روز چک میکنم و دارم دانلود میکنم. و ۸۱ هزارتومن ارزشش رو داره من بخرمش و چقد هم مفته چون دارم باهاش کلیییی کار را میندازم. که واقعا بصرفس. یا من کتابای نظام مهندسی که دیدم دارن کنده میشن رو میخواستم سیمی کنم. اولش گفتم شاید خودم بتونم اینا رو سیمی کنم و ببینم میتونم و یکم وقت صرف کردم و بعد یهو گفتم نهههه تو باید وقتت رو بذاری رو اینکه این کتابا رو بخونی. نه سیمی کردنشون. تو باید هزینه صرف کنی. و هزینشو دادم و الان چقد از سیمی بودن کتابام خوشحالم و چثد راضی ام چون کلی زمان میبرد و انرژی که بیام ورق بزنم و چون سوالات نظام مهندسی کتاب باز هستش واقعا دستم درد میگرفت تا اون حجم از برگه ها رو نگه دارم

من عاشق اینم که پوست صورتم سفید باشه، دندونام سفید باشه. و کلا ظاهر بدنیم برام خیلی مهمه و همیشه تو این مورد باور قوی داشتم که باید یه جنس خوب بخرم تا استفاده کنم و خیلی جالبه هر بار که برای خرید این جنس های خوب که واقعا ازشون لذت میبردم و هزینه صرف میکردم، خدا چند برابرش رو بهم داده

الان که دارم میبینم خدا در بالای نمودار رسیدن به تمام خواسته هام هست و باید هی به خودم وجودش و حضورش در تک تک لحظات زندگیم رو یاداوری کنم و هی بگم که خدا حتما یه راهی پیدا میکنه حتما یه راهی پیدا میکنه حتما راه رو بهم نشون میده خدا حتما کمکم میکنه . من باید هر روز این جملات رو ۱۰۰ بار ذکر کنم تا بشه نا خوداگاه ذهنیم و جایگزین تمام افکاری بشه که با ترسیم مسیر پر از کمبود و دشوار رسیدن به خواسته ها منو از حرکت باز میدارن و ناامیدم میکنن. من باید هر روز این جمله که هر بار خرید کردم و لذت بردم. خدا چندین برابر اون مقداری که خرج کردم رو بهم به عنوان شیرینی و تبریک اون خرید بهم کادو میده. خدای بزرگ اینقد سخاوتنمد و دوست داشتنی و مهربونه که همیشه دنبال بهونه ای هستش که بهم کادو بده. شیرینی بده. چون عاشق منه. از وجود من لذت میبره. از اینکه من برای خودم یه چیزی میخرم حال میکنه و بهم شیرینی میدهههه. عاشقتم خدا

خدایا شکرت بابت این روز از عاشقی و درک و اگاهی