روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 2 - صفحه 52 (به ترتیب امتیاز)

روز سی و هشتم سفر قشنگ رویاییم

خلاصه ای که از فایل امروزم درک کردم عادی پنداشتن همه باورهایی که منو به این نقطه ی زندگی رسونده. یه نقطه ی از نگاه خودم معمولی!

اما حالا فهمیدم معمولی نیست، اینکه اجازه بدم یکی کنار من از طلاق و تصادف و گرونی حرف بزنه، اینکه اجازه بدم تو ذهن خودم با کسی درگیر باشم و فکر کنم چه جوابی بهش بدم، اینکه فکر کنم نرسیدن به رویاهام عادی و طبیعیه…

بله با چنین ارتعاش و توجه و باورهایی که شکل داده ام نرسیدن طبق قوانین کاملا طبیعیه اما این طبیعی نیست که من فکر کنم سخته و باید صرف نظر کنم و بی خیال شم.

طبیعیه که من با توجه به باورهام روابط سخت و تلخی و معمولی رو بگذرونم اما باقی موندن در این جنس روابط اصلا طبیعی نیست.

لیلا طبیعی نیست که تو به خونه رویاهات نرسی،

طبیعی نیست که توی روابط بهت نهایت احترام گذاشته نشه،

طبیعی نیست که تو پوست و سلامتی و سرحالی خوبی داشته باشی

طبیعی نیست که از زندگی و وضعیت اکنونت نهایت لذت رو نبری و سجده شکر و عشق بر زمین نگذاری…

خیلی جالب بود که قبل از گذاشتن رد پای امروزم یه قسمتی از لایو استاد عباسمنش و استاد عرشیانفر رو دیدم که فقط به چند ثانیه ای از لایو برخوردم که استاد عباسمنش گفتن ذهن حتی یک دقیقه هم تورو آروم نمیذاره…

همین بود که شنیده بودم شیطان از چهار جهت توی ذهن میخونه. این شد که ذهنم رو بیشتر شناختم که وقتی حس و فکرم خراب میشه دیگه خودم رو سرزنش نکنم و در احساس بد باقی نمونم…

بدونم که اومدن فکر و حس بد طبیعیه ولی موندن در احساس بد طبیعی نیست و حتی سم مهلکه.

خدایا سپاسگزارم…

روز چهل و یکم سفر قشنگ رویاییم

برداشت من از آموزه های این جلسه این بود قانون جذب در توجه و احساس و باور خلاصه میشه.

چی میگیم چی فکر می‌کنیم به چی توجه میکنیم و چه احساسی داریم.

و قرآن، کتاب مقدس ما مسلمانها اشاره های زیادی روی این مسئله داشته و یا حتی میشه گفت تمام قرآن با انواع داستان ها و بشارت و هشدارهاش تاکیدش روی همین قانون مدارها و فرکانس هاست.

و نکته خیلی مهمی که توی سفرم از این درس به کارم میاد اینه که هربار مواظب ورودی ها و توجه و احساسم باشم. هربار، هرلحظه و تمام عمری که خدای مهربون بهم هدیه داده…

خدایا متشکرم💙

روز چهل و سوم سفر رویاییم

بعنوان رد پای امروزم فقط و فقط میخوام بگم هیچوقت اینقدر نقش اصلی زندگی خودم نبودم!

اینکه هر اشتباه و ظلمی که کنم در حق خودم هست و به خودم برمیگرده. اینکه همیشه همیشه هراس داشتم مبادا هر کاری میکنم توی بیشتر روابطم مبادا طرف مقابل ناراحت شه یا در حقش ظلم کنم‌. همیشه از اصول خودم می‌گذشتم. بحث خیلی قابل تاملی هست و من هیچوقت فکر نمیکردم زندگی این جنبه های وسیع و زیبای دیگه ای هم داشته باشه

روز چهل و پنجم سفر رویاییم

به نام خدای جهان و جهانیان

شاکرم خدای مهربانم رو که تا امروز که نیمی از سفرم رو گذروندم از باور و توجه و مفهوم ظلم و توکل تا صدها هزار جمله و آموزه هایی رو به من روزی کرد، من درخواست کردم و اون به اندازه درخواست من اجابتم کرد. همون اندازه و شاید خیلی بیشتر…

یه روزایی از روی سستی و سهل انگاری و ناامیدی پیش رفتم و اغلب روزها با رغبت و پیگیری بیشتری گوش سپردم و ردپایی گذاشتم و در متن لحظات زندگیم آموزه های سحرآمیزم رو پیاده و عملی کردم.

کمتر از دو هفته درآمدم سه برابر شد، و از این بابت نه تعجبی دارم نه احساس ناباوری و غافلگیری. چرا که روزهای اولی که مشتاق بودم درآمدم درحالیکه یگ زن خانه دار هستم رو سه برابر کنم حالم خیلی بد شد. دنبال شغل میگشتم و … . اما دریافتم که فقط دست روی قسمت‌هایی بذارم که حالم رو بدمیکنه. من میخواستم وقت و نیروی بیشتری بذارم و دیگه خانه‌دار نباشم تا به من‌ نگن راحت طلب  و خودم این احساس رو ب خودم نداشته باشم بلکه با کارمند بودن احساس ارزش کنم. و فهمیدم دقیقا مشکلم همین دردمه.  با همسرم صحبت کردم و گفتم من قبلا با بیشتری زحمت و سختیم کمترین پول رواز تو میخواستم و تلاش میکردم ثبت کنم خانم کم توقع و زحمتکش و مورد تایید اطرافیانم‌. الان میخوام ماهی این مبلغ رو به من بدی و یه تغییری تو مدیریت مخارج خونه بدیم. خیلی استقبال کرد و من بصورت کاملا طبیعی و زیبا پول دریافتی ماهانه ام سه برابر شد.

قانون…

هرچی جلوتر برم و در متن زندگی و اعمال و رفتار و باورهام دقیق تر شم و به عمل کردن و اهمیت دادن به آموزه هام متعهدتر شم بیشتر این قانون رو درک میکنم.

راحتی…

چیزی که دوسش داشتم اما بشدت ازش فراری بودم و میترسیدم. بخاطر تعریف و تعیین قوانینی که از دیگران دریافت کردم.

توکل…

هرچی جلوتر برم و بیشتر بدست بیارم و استفادش کنم شرینی و لذتش رو بیشتر می چشم. توکل خود توحیده خداشناسیه، اتصال کامل به منبع خیر و قدرته. برای من پر پروازه.

تکامل…

یعنی قدمهای کوچیک، یعنی صبر، امیدواری، تکاپوی عاشقانه، و برای من افتادن ها و با یقین بلند شدن ها. چیزی که جای خالیش رو تو آموزه های قبلیم حسابی حس میکردم. هربار اشتباهی میکردم و حسم بد میشد یا نمی تونستم حسم رو خوب کنم از خودم ناامید میشدم و فرکانس عقب گرد میدادم.

خدایا سپاسگزارم…

روز چهل و نهم سفر رویایی قشنگم

چقدر روند طبیعی جهان برای من تعجب آوره.

خدایا چقدر ازت دور بودم. چقدر حس غریبی بهت داشتم چقدر زیبا و مهربان و توانایی

اون توانایی که قبلا نسبت به تو تصور می‌کردم و باور داشتم چی بود و الان چی دارم می شنوم؟

هروقت به این فکر میکنم که از اون همه تعداد فکری که از ذهنم رد میشه برای من چقدرش مثبته چقدر منفی خندم میگیره. از صبحه چند بار دارم یاد آوری میکنم میگم همین الان داشتی به چی فکر میکرد؟ بعد به خودم میگم با این نوع فکر و این حجم از تکرار نوع فکر توقع داری کجا باشی؟ شرایط جسمی و مالی و روابطت چطور باشه؟ توی این چند روز هروقت یادم اومده داشتم به ناخواسته هام فکر میکردم واقعا شاید ۱الی۵ درصد به خواسته فکر کرده باشم.