قدم اصلی تحوّل زندگی

بسم الله النور

وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَ لْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ‌

استاد جانم ای مرد خدایی بزرگ درود بر شما، ارادت خالصانه منو در این لحظه از گذر قطار دنیا از این گوشه جهان مادی بپذیرید. من از فاصله مادی دور اما از فاصله نزدیک معنوی به شما سلام می کنم و قلبم رو تو دستم گرفتم گواه حق کلام شما که همون کلام آسمانی پروردگاره.

استاد با تمام جانم تایید می کنم که راست گفتید.

استاد با تمام وجودم اعتراف می کنم تا قبل از آشنایی با شما دین و ایمان من یک شوخی تلخ بود. همش سوء تفاهم بود.

استاد من از 12 قدم شروع کردم و همچنان در 12 قدم شناورم. بعد از نزدیک 4 سال حضور در فضای فرکانسی شما هنوز نتونستم حق کامل مطالب 12 قدم رو‌ درک کنم و تکمیلش کنم.

در این بین شیوه حل مسائل رو تهیه کردم و الان رسیدم به جلسه 4. اما 12 قدم برام اولویته. انگار خونه اصلیمه. هرجا برم برمی گردم سرجام تو 12 قدم. چرا؟ چون معجونی از همه چیزه. چون دقیقا مراحل رشد همه جانبه رو در بر داره.

اصلا فزق شما با همه دنیا در اینه که خواستید شبیه کسی نباشید. گفتید من می خوام کسی باشم که نمود قانونه. زندگیش تو کتابها نوشته میشه. مثال عینی عمل به این قوانینه.

نگفتید می خوام قوانین رو بخونم و تا دوره تهیه کنم و بفروشم. گفتید میخوام زندگی خودم عوض بشه.

شما کسی بودید که گفتید قرآن یعنی همه چیز. هم مادیات، هم معنویات و ایمان و توحید. هم روابط سالم. هم عشق الهی و عشق زمینی. هم سلامتی جسمی. هم عزت و اعتبار و آبرو. هم نعمتها و همزمانیها. هم آسانیها…..

شما درک کردید که میتونه همه چیز باهم رشد کنه و همه جانبه بهتر بشه و این دیدگاه رو در 12 قدم پیاده کردید. اینه فرق این مکتب با بقیه.

به همین خاطر با اینکه دلم بیتاب بود تا دوره احساس لیاقت رو تهیه کنم و بیام با تمام شور و اشتیاقم سر کلاس ارزشمندی پیش هم کلاسیهام بشینم و فریاد بزنم که «سلاااااامممم منم اومدممممم» ولی با اینکه یک هفته است به لطف خدا و شما و 12 قدم تونستم دوره احساس لیاقت رو بخرم اما اصلا دستم نرفته که حتی بیام توی یکی از جلسات آخر سلام کنم و برم. چون می دونم همه جا باید تکامل طی بشه. چون من تعهد دادم 12 قدم رو تکمیل کنم حتی اگر بیشتر از 12 ماه طول بکشه.

این روزهای کاری پرمشغله رو خودم خلق کردم چون باور کردم میتونم خلقش کنم. هرچند ایراد باورم اینه که کار کردن پرزحمت و سخته. الگوهای زندگیم اینجوری بودن و من هنوز موفق نشدم که تغییرش بدم به سمتی که کار با ساعات کمتر و بازدهی و درآمد بالاتر باشه. اما شما در 12 قدم بهم یاد دادید و می دونم که باید روی این تمرکز کنم تا درستش کنم.

استاد برکات این دوره بی نهایته. مثل اینکه تشخیص هر باور نادرستی و ریشه اش برام آسون شده. استاد شما همش حرف از توحید می زنید. این برام پررنگ شده.

شما تاکید دارید ما باید باید باید سرمون تو لاک زندگی خودمون باشه و دست از تغییر دیگران برداریم. دست از نجات زندگی اطرافیان بکشیم. به حرف آسونه ولی شما بهتر از همه لمس کردید که انجامش سخته. و چقدر شما متعهد به قوانینی هستید که بیان می کنید که توانایی انجامشون رو دارید.چقدر شما استادید.

هرچه بیشتر پیش میرم مطمئنتر میشم که راهی نیست جز تسلیم.

هرچقدر بیشتر منم منم کنی و بخوای به جهان اثبات کنی یه چیزی بلدی بیشتر سرخورده میشی و از رشدت عقب میفتی.

استاد از آیه شریف اذا سألک عبادی گفتید….. یعنی میشه کسی این آیه رو با قلبش بشنوه و ذوب نشه توش؟

خودش داره میگه من همینجام صداتو می شنوم جواب میدم. فقط تو مطمئن باش که من شنیدم و جواب دادم. تو هم اعتماد کن عزیزم. صبور باش تا به جاش سر وقتش دریافتش کنی. من دیوانه میشن با این مکالمه هروقت که میاد تو ذهنم.

برام اثباتش کرده بارها و بارها. ولی چرا ماها با اینکه قانون رو می دونیم اما در عمل اون لحظه بزنگاه فراموش می کنیم طبق قانون عمل کنیم نمی دونم. بله خود خدا میدونه که انسان فراموشکاره.

مثلا اون لحظه ای که من ترسیدم ناراحتیم رو در محل کارم از مسأله ای ابراز کنم نکنه که مدیر و معاون از رفتارم ناراحت بشن و کارم رو از دست بدم، مگه قوانین رو بلد نبودم؟ قطعا بلد بودم. اما توی اون لحظه احساس منفی آنچنان غلبه کرده که یادم رفته یدالله فوق ایدیهم. خدا منو هدایت کرده به این شغل و خدا منو رهبری میکنه. 3 روز گذشت تا یادم بیاد و آگاه بشم که قوانین چطور عمل می کنند. حالا اگر به اندازه استادمون مسلط به قوانین بودم و ایمانم قوی بود اون 3 روز می تونست 5 دقیقه باشه.یا اصلا نباشه.

اون روزها و هفته ها و ماه ها و حتی سالهایی که به سردرگمی و بیهودگی گذشت و من نمی فهمیدم باید چه فعالیتی بکنم که هم بهش علاقه دارم و هم استعداد پررنگتری توش دارم که برام بار مادی و معنوی هم داشته باشه، مگه از قوانین بی خبر بودم؟ نه استاد به من یاد داده بود. اما در عمل بلد نبودم به پلن خدا، هدایتش، کلامش، و احساسی که در وجودم بعنوان راهنما قرار داده اعتماد بکنم. پاهام حرکت نمی کرد چون قلبم مطمئن نبود. اما حالا چی؟ رفتم تو دل ترسهام و به خیلیهاش غلبه کردم و نتیجه شد یک دبیر ریاضی و فیزیک که هر روز با ماشین خودش میره سرکار و میاد. شاگرد خصوصی داره. بچه اش رو شوهرش تو خونه نگه میداره بدون دغدغه و هزینه. حتی بنزین ماشینم آقا میزنه!

با حقوق یک ماهش دوره میخره. دوست پیدا کرده. شخصیتش داره با حل مسائل و چالشها رشد میکنه و ایمان داره که به مسیری هدایت میشه که با استفاده از تجربیات این شغل با کار کمتر به درآمد بیشتر میرسه. به کسب و کار مورد علاقه اش هدایت میشه به راحتی. با لذت.

از خدا میخوام شرایطی برای زندگیم رقم بزنم که توش هروقت اراده کردم فرصت کامنت خوندن و نوشتن داشته باشم. و فرصت کافی برای تمرین قوانین همیشه برام فراهم باشه.

از خدا میخوام روزهایی برسه که بیام بگم خیلی راحت تر و سریعتر از اونی که فکر می کردم فلان و فلان خواسته ام رو خلق کردم.(همونطور که الان همین کار رو کردم. توی همین امسال کلی خواسته باهم خلق کردم)

امیدوارم بتونم مثل استاد و مریم بانو و خیلی از دوستان خوبم درسایت متعهدانه تر و آگاهانه تر به قوانین عمل کنم. تمریناتم رو جدی تر انجام بدم و از نتایجش لذت ببرم.

برای همه دوستای خوبم هم همین آرزوها رو دارم.

اینم بگم کامنتم رو در فضای لذت بخش سکوت خونه نوشتم توی رختخواب گرم و نرمم توی روز تعطیلم که فرصت دارم تا لنگ ظهر تو تخت بمونم. با بکگراند موسیقی دلنواز سه تار همسایه طبقه پایینیمون که استاد موسیقی هست.

استاد جانم عاشقتونم. پایدار باشید در پناه لطف الله.