سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 10

به نام خداوند زیبایی ها

سلاممممم به این خانواده ی دوست داشتنی عزیز و همچنین استاد و خانم شایسته

خدارو هزار مرتبه شکر بابت وجود چنین مکان و فضایی برای رشد پیشرفت و اگاه شدن

خداروسپاس گزارم که من رو در این مسیر قرار داد و من رو به اینجا هدایت کرد

دلم میخواد بار ها در مورد (قدرت) خدا صحبت کنم و یاد اوری کنم که هیچ چیز شانسی نیست و این خداوند هست که مارو به اینجا رسونده

در مورد موضوع خارج شدن از این مسیر دوست داشتم در مورد تجربه خودم بگم که میشم یک ملیون و یکمین نفر

من حدود 7 ماهی هست که عضو سایت شدم و با استاد آشنا شدم ولی خیلیی تغیرات درونم ایجاد شده که بیشترینش مربوط به آرامش و روحیم هست

از اونجایی که من دانش آموزش هستم(یازدهمی) خب هدف من کنکور، امتحان نهایی هست. حدود اواخر آذر که می‌خواستیم وارد امتحانات دی ماه بشیم دیگه حسابیییی درس ها زیاد شده بود و نیاز داشتم وقت بیشتری بزارم برای درسام

برا همین تصمیم گرفتم که فقط روزی یدونه فایل های استاد اونم با سرعت 2x ببینم (قبلش مثلا روزی یک ساعتی فایل های استاد رو میدیدم)

خلاصه بعد 30 آذر من بعد قلمچی حسابی خسته بودم و نیاز داشتم به استراحت ولی خب نمیتونستم استراحت کنم چون امتحان دی از رگ گردن بهم نزدیک تر بود

حسابی غرق مدرسه ، درس بودم و از سایت بیشتر فاصله گرفتم و حالم هی بد تر میشد چون بعضی امتحانات رو خوب نمی‌دادم. انگار یه چرخه شده بود؛ من حالم هی بد تر میشد. نه میتونستم درست درس بخونم نه میتونستم به خودم اجازه استراحت و تفریح بدم و اینا رو مینداختم تقصیر آموزش پرورش، دولت و حتی استاد عباس منش(هر کسی دم دستم بود میگفتم تقصیر اونه)

خودمم باورم نمیشه که چ بلایی سرم امده بود اون یک ماه ،ولی همش از آموزش پرورش گلایه میکردم و هی حرف های استاد یادم میومد که میگفتن هر کس تو هر وضعیتی هست جای درستش هست…مسئولیت تمام اتفاقات زندگی خودمون هستیم…

و من هی توی ذهنم غر میزدم و میگفتم استاد حتما هدفش کنکور نبوده، نمیدونه درس خوندن چقدر سخته، چقدر فشار رو باید تحمل کرد. استاد تست نمیزده که و …

میتونم بگم من کل دی توی این حالت بودم و حتی چند هفته بعدش(ولی خب اینم بگم که تقریبا یه روز درمیون فایل های استاد رو گوش میکردم). توی اون لحظه که گوش میکردم حالم خوب میشد و کاملا حرف های استاد برام منطقی بود ولی دوباره یکم شرایط باب میلم نبود همش دلیل جور میکردم که بگم استاد داره اشتباه میگه و اوشون که کنکور نداده نمیدونه چقدر سخته…

کم کم داشتم اصلا به سایت و استاد و… شک میکردم و میگفتم اینا همش برا پوله… اینا الکیهو بعد اینکه حسابی به قول استاد چک لقد خوردم و انگیزم رو از دست داده بودم به خودم گفتم ایلار تو انگار یادت رفته قبل آشنایی با استاد چه عقاید محدود کننده ای داشتی. چقدر از آینده نا امید بودی. چقدر اعتماد به نفست کمتر بود و…

کم کم به خودم امدم و بیشتر فایل های استاد رو گوش میکردم و البته خیلی بیشتر خودم رو ملزم میکردم که عمل کنم نه که فقط حرف بزنم. چون همون جور که گفتم من هر موقع فایل استاد رو گوش میکردم خیلی حالم خوب میشد و انگیزه میگرفتم ولی یه مدت بعد سریع همه چی یادم میرفت و به قول استاد انگار از فایل ها به عنوان مسکن چند ساعته استفاده میکردم. برا همین خودم رو ملزم کردم که یا درست عمل کنم یا کلا ببوسمش بزارم کنار

ولی اصلا فکر نمیکردم که ذهن آدم انقدر راحت فراموش کنه شرایط قبلش رو!!!

بعد از این ماجرا ها که من حسابی در کنار درسم روی باور هام و خودم کار میکردم خیلییییی شرایط برام محیا میشد و باب میلم بود مثلا

چن روز پیش خبر امد که 6 تا درس نهایی حذف شده و من توی خوابم هم نمیتونستم اینو ببینم و باورم نمیشد و هیچ کدوم از دوستام انقدر ذوق نکردن و وقتی باهاشون حرف میزدم اصلا انگار امید و انگیزه ای نداشتن برای ادامه دادن!

یا مثلا من تو ذهنم بود که ای کاش مثلا مدرسه تعطیل شه و خب آموزش پرورش یکشنبه ساعت 7نیم شب اعلام کرد که مدارس استان فارس تعطیل شده(امروز هم تعطیل شد) و من به خودم میگفتم چقدر همه چی داره باب میل من پیش میره و من اگه بابت این موضوع های به ظاهر کوچک شکر گزارم نباشم اتفاقات بزرگتری برام رخ نمیده(درسته حذف نهایی یا تعطیلی مدارس فقط برای من نبود ولی خب من از این فرصت ها استفاده کردم و یه جورایی انگار از خدا میخواستم)

اینا رو نوشتم که باز یادم نره که کجا بودم و خارج شدن از مسیر چ بلایی سر آدم میاره

دوستتون دارم و برای همهگی آرزوی موفقیت، سلامتی و خوشحالی میکنم