سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 10 - صفحه 31 (به ترتیب امتیاز)

سلام به همه .

سپاس خدایی را که راهنمای ماست به سمت آنچه میخواهیم ، که اوست بهترین یاری دهنده و هدایتگر .

دوست داشتم بنویسم . برای خودم! . مثل نوشته هایی که چند دقیقه ای قبل از دیدن این کلیپ داشتم روی کاغذ مینوشتم!!

مدتیست از شهرم به شهری پیشرفته تر اومدم… چون واقعا میترسیدم از دور بودن از خانواده و اینکه پشتیبانی نداشته باشم! ولی خواستم که اعتماد کردن و توکل رو با او یاد بگیرم …

روزهای اول به ظاهر سخت بود ولی با اعتماد به او همیشه آرامش داشتم . چون همان روز اول که رسیده بودم با یک معجزه ی زیبا ، شغلی بدست آوردم!! ((وقتی که غوطه ور در ناامیدی و امیدواری جایی نشستم که نیازمندی ها در کنارم بود و وقتی دیدم یقین داشتم که این نشانه ای از اوست و دقیقا همان بود . ))

یک ماهی در آنجا مشغول بودم و تجربه ی درآمدی بالاتر از درآمدهای عمرم رو کسب کردم ولی باز هم حس کردم اون چیزی نیست که دقیق میخوام!! تا اینکه خواستم مرخصی بگیرم و چند روزی رو فکر کنم و دقیقا روز بعد از آن شخصی در پارک بخاطر یک کتاب با من هم صحبت شد و فهمیدم که نشانه ی بعدی برای هدایتم این شخص است (مدرس موفقیت در کسب درآمد و زندگی بودن ) … و دقیقا بعد از اولین جلسه ی مشاوره با ایشون در همان پارک ، پیرمردی در کنارم نشست که درونم احساس کردم باید از او تجربه ای بپرسم و پرسیدم!! بعد از صحبت های خودش ، جمله ای گفت!! که فهمیدم این نشانه ی بعدیست … آری اکنون همان جمله ، نام کتابیست که جلد یک آن را نوشته ام و به دنبال نشانه های بعدی برای شغلی که از طریق آن درآمد مناسب برای چاپ این کتاب را بدست آورم … تا اینکه به ذهنم رسید دوباره همان نیازمندی ها!! هر چه گشتم نبود ولی یادگرفتم هیچ گاه ناامید نشوم ، پس ادامه دادم و از خدا خواستم که نشانه ای برایم بیاورد و هرکجا که احساس میکردم خوب است میرفتم ، تا جایی که روی یک صندلی نشستم !!! بخاطر فردی که جلوی من روی صندلی دیگری نشسته بود!! ناخودآگاه یاد دوستی افتادم که قبلا در حد چند دقیقه فقط هم صحبت شده بودیم به بهانه ی یک تماسی که گوشی اش شارژ نداشت و اکنون شماره ی او را داشتم!! از طرفی دوست نداشتم زنگ بزنم چون کار او هتل داری بود و من هیچ علاقه ای نداشتم! ولی در قلبم میشنیدم که به خدا اعتماد کن!! پس خواستم که زنگ بزنم!!! و تمام نوشته هایم تا اینجا فقط برای رسیدن به این لحظه بود … کودکی از روبروی صندلی ، برروی چهارچرخی رکاب زنان در حال حرکت بود!! ایستاد . نگاهی به من کرد ، چشم در چشم و لبخند زد!! به گونه ای که قند در دلم آب شد! و من هم او را به لبخند دعوت کردم و رفت . من ماندم و فکری در سرم که چرا من باید بیایم جایی بنشینم که رهگذری در حال حرکت باشد که کودکی دارد و او چرا باید بایستد و فقط به من لبخند بزند و دوباره کمی به عقب رفته و ادامه دهد؟!!! فهمیدم لبخند خدا بود!! آری ، گاهی خدا از طریق دیگران به شما میگوید که راه درست است ، ادامه بده . فقط همین .

و امروز هم که کمی ناامید شده بودم ولی امیدوار!!!! داشتم بر روی کاغذی مینوشتم که تاکنون چه ها بر من گذشته ولی خداوند پشتیبانم بوده و در انتها از او سپاسگذاری کردم و به دلم خورد که اینترنتم امروز وصل شده!!! پس وصل بود و این کلیپ را دیدم!! که باز هم نشانه ای از خدا بود که گفت ادامه بده ، اگر اکنون کمتر با چشمانت میبینی ، دلیلش نیاز به قوی تر شدنه توست ، پس قوی تر شو و ببین آنچه را که خلق کرده ای و منتظر توست تا لذت بیشتری ببری و سپاسگذارتر باشی …