نقش عشق و اشتیاق در موفقیت

با سلام و احترام خدمت دوستان و استاد عزیز

استاد باورها خیلی خراب تر از این حرف هاس. شما فرمودین ما باورمون اینه که از چیزی که دوست داریم نمیشه پول ساخت و باید بری مدرسه و درس بخونی و کارمندی و بیمه و از این حرفا… من اگر در مورد خودم این موضوع رو بخام بگم اینه که کلا بدست اوردن کار و استخدام شدن در ذهن کل مردم جهان خیلی سخته. اصلا مهم نیست چه کاری ولی وقتی حرف از استخدام شدن و شروع یک کاری هست، از بچگی این رو به ما خیلی خیلی سخت جلوه دادن. امری که نیاز بوده خدا یه نظری بهت بکنه، مامانت هر روز برات دعا کنه و نذر کنه، خودت هم دست به دامن خدا بشی و از این هندی بازیا. یعنی اصلا کار پیدا کردن در ذهن ما یه کار شدیدا سخته که اگر شانس بیاری پیدا میکنی، حالا خدا یه نظری بکنه…

دوم اینکه من پدرم چون خودش روحیاتش فقط کارمندیه، همش ما رو تشویق میکرد که درس بخونید یه چیزی بشین. من قبل از مدرسه رفتن بلد بودم بخونم چون خودش بهم یاد داده بود. بگذریم چه زجری بهم داد. خلاصه من همیشه بهترین نمرات رو میگرفتم و دانشگاه و دکتری و… جالب اینه که در همون دوران مدرسه و حتی الان همه میگن اقا از درس خوندن که پول درنمیاد. کجا میخای استخدام بشی الان پول تو خرید و فروشه. یعنی باور کنید من کل دوران تحصیلم رو از یه طرف با عشق درس خوندم چون خوشم میومد و از طرف دیگه از خودم و علاقه ام بدم میومد که نمی تتونم ازش پول بسازم و مردم همیشه من رو سرزنش میکردن که چرا انقدر درس میخونم.

سوم اینکه همیشه این سخنرانی های انگیزشی و حتی همین فایل شما رو میشنوم و با خودم میگم نکنه من علاقه ام یه چیز دیگه اس. تا به یه مسیله کوچیک برمیخورم فورا میگم حتما من سرجای خودم نیستم. اما به نظرم این از همون کمبود عزت نفس منه.

اما چند روز پیش با یک محققی برخورد کردم که اتفاقا حوزه زیست شناسی بود. به غیر از موفقیت های علمی، سه تا خونه داشت که یکیش تو آلمان روبروی یک دریاچه بود. خودش تعریف میکرد که زمان پاندمی صبح بیدار میشد میرفت شنا میکرد تو دریاچه میومد مقاله میخوند، صبحانه میخورد، دوباره شنا میکرد.. یه جوری گفت ادم دلش دوباره پاندمی خواست😂 یعنی میخام به همون نکته برسم که ادم های مختلف تجربه متفاوتی از یک موصوع دارن. یا رییس خودم خیلی راحت بعد از دکتری و فوق تخصص بهش یک پوزیشن دائمی دادن و گفتن تحقیقات خودت رو در هر زمینه ای دوست داری انجام بده که خیلی ها بعد از سال ها تجربه هم نمیتونن این پوزیشن رو بگیرن. فکر میکردم ادم چقدر باید عزت نفس داشته باشه که انقدر سریع در زمینه خودش پیشرفت کنه.

یکی دیگه از دوست هام در حالی بهش یک پوزیشن داده شد که هنوز دکتراش رو تموم نکرده. این دوست من آلمانی هست و برای کنفرانس میره امریکا، همونجا یه استادی از ارائه اش خوشش میاد و میگه بیا برا من کار کن… یعنی انقدر الان دور و بر من پر شده از ادم های موفق در زمینه تحقیقات که خدا میدونه. حتی خیلی هاشون ایرانی هستن و به موقعیت های بالا رسیدن.

با تشکر