نقش عشق و اشتیاق در موفقیت

سلام و درود خداوند بر سعیده نورانی

ممنونم بابت این کامنت خواهر جان. درسته که مثل کامنت های قبلی توحیدی و قرآنی نبود ولی خیلی ارزشمند بود. و منو درگیر خودش کرد.

راستش دیگه مغزم هنگام خوندن این جملات اِرور میده! سالهاست دارم این چنین جملاتی رو میخونم ولی درک نمی کنم.

یه جای کار ایراد داره که این آگاهی ها به کار من نمیان و قفل بسته ذهنمو باز نمیکنه! ساعت ها و سالهاست که کتاب خوندم،ساعتها نوشتم از جنبه های مختلف خودمو واکاوی کردم. از دیگران پرسیدم. ولی اون چیزی که باید باشه نبود.

یبار بهم الهام شد برم عکاسی و رفتم یدوره رو حضوری گذروندم و چندین پکیج هم دیدم ولی تازه برام واضح شد که عکاسی رو دوست دارم ولی نه بعنوان شغل!

این تست های روانشناسی و شخصیت شناسی و … که دیگه نگووووو.

یه چیز ساده از نظر خیلی ها؛ بزرگترین معضل و ترمز زندگی من شده!!!

خودم و سپردم به آگاهی دوره ها و فایل های استاد شاید یروزی این قفل باز بشه.

یه باگی تو وجود منه که برام ناشناخته است. انگار دیگه خودم خسته شدم درون خودم بگردم دنبالش. دوست دارم یکی جراحی کنه این ذهنو و بگه چه خبره توش!

با اینکه خسته میشم گاهی ولی متعهدم به ادامه دادن. هر چقدر میخواد طول بکشه مهم نیس. بالاخره یروزی از دستم خسته میشه و خودشو نشون میده!

شاید هنوز زمانش نرسیده؛ شاید هنوز خیلی باید کار کنم رو خودم تا خودمو بیشتر بشناسم.

نمیدونم چرا اینارو میگم هاااا. با اینکه گفتم ذهنم حتی یک کلمه اضافی ازین آگاهی رو قبول نکرد!

گاهی احساس میکنم خداوند همه چیز رو در یک حد در درون من قرار داده شده. که کشش زیاد یا تنفر زیاد به هیچ چیز و هیچ کسی ندارم. از هیچ غذایی بدم نمیاد. قبلنا هر بار که خانمم میگفت چی درست کنم؟ همیشه یه جواب تکراری می شنید که هر چی برات آسونتره همونو درست کن. شاید این جواب خیلی ها رو خوشحال کنه؛ ولی وقتی همیشه تکرار بشه میره رو اعصاب و مثل خانمم سوالشو این جور میپرسه که چی درست کنم؟ نگو هر کدوم برات آسونتره!

حتی این حس و تو دوران مجردی هم داشتم. خیلی ها رو دوست داشتم ولی عاشق هیچ کسی نشدم! من کسی بودم تو فامیل که شرایط ازدواج داشتم ولی از همه بیشتر مجرد موندم. آخرش هم با عقل ازدواج کردم نه با قلب! هر چند خداوند زندگی ای بمن عطا کرد که عاشقشم ولی اینکه میگفتن عشق بعد از ازدواج بوجود میاد دروغی بیش نبود.

آنروزها میگفتم اگه دختری منو انتخاب کنه و بیاد بمن پیشنهاد ازدواج بده (نه پیشنهاد دوستی) من قبول میکنم! یعنی دوست داشتم انتخاب بشم تا اینکه انتخاب کنم!!! شاید اگه الان بود شدنی بود ولی تو اون زمان فکرشم محال بود چه برسه به انجامش.

تغییر نگاه من بواسطه آموزش های استاد سبب ایجاد این عشق به زندگی ام و همسر و دخترم شده است.این نبود. اینو ساختم.با تمرکز بر نکات مثبت. با تغییر زاویه دید. با بولد کردن خوبی ها و اعراض از نازیبائی ها. با شکرگزاری بابت نعمت ها و داشته ها. روزی نیست که من شکرگزار خداوند نباشم بابت این زندگیم.

ولی دلیل این حرفهام ؛ حرف دلم این بیت عطار است که:

چون به دریا می‌توانی راه یافت

سوی یک شبنم چرا باید شتافت

وقتی میشه توحیدی تر و ثروتمندتر و بهتر و توحیدی تر زندگی کرد. چرا قانع باشیم به این زندگی؟ چرا کانال رزق خدا را گشاد نکنیم تا نعمت و زیبایی و ثروت و رحمت و خوشبختی بیشتری دریافت کنیم.

من سالهاست که در منطقه امن خودمم. شغلی دارم که خیلی ها آرزوش رو دارند. همیشه غنی از احترام و توجه بوده ام. اما چرا کارمندی؟ چرا کارآفرینی نه؟

بقول استاد و سعیده اینهمه ویژگی مثبت شخصیتی که دارم از صداقت؛ از راستگویی؛ از پاکدستی؛ از تعهد؛ از پشتکار … که هر کدامش ثروت بزرگ درونی ای است که خیلی ها در آرزوی پیدا کردن چنین افرادی اند. چرا جایی هرز بره که کمترین ارزش برایش قائلند؟!

گاهی با خودم میگم منی که از کودکی کار کرده ام و بقول امروزی ها بزینس های مختلف داشته ام چرا باید لنگ پیدا کردن بزینس مورد علاقه ام باشم؟!

نمی دونم از هر دری گفتم. واقعیتش نمیدونم چی گفتم از کجا رفتم به کجا. ذهنم کرکرشو پائین کشیده. و منم یه حرفهایی با خودم زدم! چه جایی بهتر و محرم تر از خانه دوست. شاید یروز این حرفها به کار من و کسی اومد و بشه ازش رمز گشایی کرد. چیری که مطمئنم ازش اینست که من ادامه میدم، ادامه و ادامه و ادامه…

خیلی راه مونده میدونم. سالها باید رو خودم کار کنم. انگار تنها چیزی که عاشقشم همین بودن در این مسیر است… آره همین سایت که تمام تفریح و لذت و شب نشینی و مسافرت و مهمانی و دورهمی و حتی فوتبال نگاه کردن هم در مقابلش سر تسلیم فرود میارند و من در خلوتم و در لحظه لحظه کار کردن روی این آگاهی ها و نت برداری و کامنت خوندن و کامنت نوشتن غرق لذتی هستم که معنی عشق را فهمیدم؛ معنی علاقه را فهمیدم! عشق و علاقه واقعی من انگار همینست!!! یا حق