سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 12

سلام سلام سلام

من این روزها علاوه بر اینکه شاهد نتایجم هستم یه سری نشانه با بهتر بگم مسیر هدایت هم می بینم

از نتایجم بگم:

رستورانی رو برای بار دوم مراجعه داشتم و نسبت به سری پیش برخورد پرسنل فوق العاده گرمتر و صمیمانه تر بود. موقع خداحافظی و ترک مکان طوری احترام میذاشتن که حس کردم برای سخنرانی اومدم و دارم سن رو ترک میکنم.

پذیرش دخترم و عمل کردن به توصیه های من و همسرم و همکاری ایشون در انجام کارها به شدت زیاد شده. ممکنه چند ساعت تو ماشین باشن خب دختر دو ساله خسته میشه ولی فقط میخنده و بهمون انرژی میده. دیروز همسرم حضور نداشتن و مجبور شدم اسنپ بگیرم برای بازدید از چند واحد منزل. دخترم انقدر همکاری کردن که حد نداشت و من سپاسگزار خداوندم که به من این فرصت رو داد تا بتونم به صورت کاملا مستقل با دختر دو ساله م از پس کارهام بربیام.

منزلی رو امروز بازدید کردم که شاید یه سری آیتم های مدنظر من رو نداشت ولی فوق العاده حس خوبی در اون در جریان بود. یه حیاط فوق العاده بزرگ و مشجر و چیدمان شده داشت که اصلا بهش فکر نکرده بودم. انگار با هزینه یه آپارتمان خونه ویلایی اجاره کرده باشی. نورگیری مستقیم هم از سمت سالن و هم از سمت اتاق خواب ها داشت. صاحبخانه هم یه سری وسایل کاربردی از جمله میز ناهار خوری و فرگاز و کمد و … رو حتی گفتن در صورت نیاز میتونن برامون بذارن. از اونجایی که خونه قدیمی بود من بعد از بازدید یه مقدار حسم بد شد چون نوساز دوست داشتم ولی بعد سنجیده تر و‌منطقی تر فکر کردم خواهرم راهنماییم کردن که گاهی ایده آلیست یا کمال گرا بودن باعث میشه فرصت ها رو از دست بدیم و بعد به ایده آل هامون نرسیم یا انقدر دیر برسیم که حس خوبمون رو از دست بدیم و در مسیر عمل به قانون سرخورده بشیم چون نتیجه نمی بینیم به دلیل اینکه در فرکانس خواسته هامون نیستیم. فوق العاده ارزشمند بود این حقایق و من رو هدایت کرد. از طرفی تو اینستاگرام به این جمله برخوردم: ًشاید زندگی اون جشنی نباشه که بهش دعوت شدی. ولی تا میتونی برقص و ازش لذت ببر.” و باز این جمله برای هدایت من بود؛ که بر نکات مثبت این خونه تمرکز کنم.

در حال تعویض پوشک در قسمت مخصوص مرکز خرید بودم که یه خانم مسن مرتب درب رو باز میکردن و به من فشار می آوردن که زودتر کارم رو تمام کنم از محل که خارج شدم دیدم یه خانم و آقای جوان و نوزاد یک ماهه شدن بهمراه مادرشون اومدن تفریح و احتمالا همگی با هم در حال همکاری هستن که کارهای نوزاد رو انجام بدن در واقع سه نفر آدم مراقب یک نوزاد یک ماهه بودن کاری که من تقریبا از ابتدا کاملا مستقل انجام میدادم. شاید اگه قبلا بود حسم بد میشد که چرا این خانم وارد حریم خصوصی من شدن و البته بهشون گفتم که کارشون اشتباه بوده ولی این خانم با این اشتباهشون یه حسی رو به من یادآوری کردن یه حس استقلالی که مدتیه بخاطر شرایط زندگی در من رشد کرده و کمتر متوجهش بودم. من از سه هفته بعد از زایمانم با دخترم تنها بودم محل زندگی من جدا از خانواده م بوده و در حال حاضر دورتر هم شدم تو یه شهر جدا و همسرم فوق العاده پرمشغله بودن. و این مسئله به خودی خود هر چند سخت ولی باعث رشد من شد طوری که الان اکثر کارهام رو با حضور دخترم انجام میدم و ایشون هم بسته به سنشون همکاری بالایی دارن. این محدودیت این تضاد منو قویتر کرد طوری که الان بخوام به مهاجرت فکر کنم تنها مانعم شرایط اقتصادیم هست و اون وابستگی خانوادگی رو خیلی خیلی کمتر از قبل دارم.

خدایا شکرت