معرفی «تمرین ستاره قطبی | دوره 12 قدم»

استاد قشنگم سلام

و سلام به همه دوستان

خواستم بهتون ایمیل بدم گفتم درست نیست ب ایمیل شخصیتون پیام بدم. فکر کردم چ کاری بهتر. به این رسیدم ک بیام به نشانه امروز من سر بزنم و اینجا کامنت بذارم. و چقد جالب ک این فایل در مورد توجه به نکات زیبا بود. استاد جان خاطرتون هست گفتم انتخابی تیم ملی دارم؟ انجام شد و من اومدم تهران میخوام همه چی این داستان رو براتون بگم

من همه تلاشمو کرده ‌بودم. و وقتی خیلی استرس داشتم خودم ب خودم میگفتم اگه بهت میگفتن مسابقه افتاده ماه دیگه کاری بود انجام بدی ک الان انجام ندادی و ذهنم میگفت نه تو جایی کم نذاشتی و میگفتم پس الان اروم باش ب نتیجه کار نداشته باش فقط ب خودت بگو آسان میشی برای آسانی ها. ب قرعه آسان . ب مبارزه آسان

( ی پیش زمینه هم بگم من سال 93 تا 97 اوت میشدم و هیچ مقامی نمیاوردم سال 97 دوم شدم و رفتم داخل اردو به خاطر وزنم مجبور شدم خط بخورم- سال 98 اول شدم و خورد به کرونا و تا سال 1400 مسابقه و اردویی نبود و من اصن قصد انصراف و ادامه ندادن نداشتم بااینکه بشدت سخت خودتو تو اوج امادگی نگه داری و تمام هم دوره های من انصراف دادن و من از 1400 یا اوت میشدم یا حس میکردم خوب نیستم و بازی نمیکردم با استاد به صورت فایل های فیک (میدونید صداتون تو اون فایل ها بود اما حستون انرژیتون نبود) آشنا شدم پیش رفتم اما بازم پارسال اوت شدم. که امسال بادوره ها پیش رفتم نوشتم گوش دادم همه کار کردم. حتی این اواخر چند روز مونده بود ب مسابقه ام بهم گفتید ک جلسات هم جهت با خواست خدا رو گوش بدم و من رفتم مسابقه. تمام مدت باخودم حرف میزدم ک هرچیزی هست بخیر تو برای تو هر چیزی هر اتفاقی تنها وظیفه تو اینکه چیز های خوب رو ببینی. وزن کشی شدم عالی و اومدم تو خوابگاه دفترمو برده بودم و شروع کردم ب نوشتن استاد این نوشتن نمیدونید چطور ارومم میکنه و برام بشدت تعجب اور بود ک شما تو این فایل در موردش حرف زدید نوشتم تجسم کردم نوشتم تجسم کردم وفقط از خدا آسانی میخواستم. قرعه ها اومدم خلاصه کنم مطلبم رو من مقام سوم رو اوردم.

راستش اولش های و واج مونده بودم گفتم من اولی میخواستم بعد ی ندایی میگفت پریسا تو الان میری اردوی تیم ملی میتونی دوباره مبارزه کنی فرصت داری. دوباره میگفتم من برای اولی طلاش کردم. ی ندایی میگفت به اندازه ای ک تلاش کردی بهش رسیدی رو ذهنت بیشتر کار کن. و دوستم تو وزن دیگه طلا آورد داغون شدم. راستش زورم به حسادت نمیرسید ک آرومش کنم و فقط به خودم میگفتم اون سیب تو پرتقال تو مسیر خودتو میری اونم مسیر خودش. کسی نگفته فقط ی نفر باید قهرمان بشه هم تو میتونی قهرمان بشی هم اون. استاد خدا میدونه چ حالی داشتم . هم داغون هم عالی ک ی فرصت دیگه دارم.خلاصه بعد مسابقه دو روز موندم من همون شهر ک بگردم و لذت ببرم تا اروم شم. پارتنرمم اومد پیشم. من میخواستم برم ی جایی ک ی رود باشه و طبیعت صبح تا شب اونجا باشم. اما مارو همش معرفی میکزدن ب جاهای دیدنی و باستانی. روز اول گذشت و من همش میگفتم من خرید و جای تاریخی نمیخوام من طبیعت میخوام. و اومدیم ی جارو بهمون معرفی کردن و گفتن خیلی جالب نیست و کسی ازش خوشش نمیاد. ی حسی ب من گفت پریسا اینجارو برو. ما رفتیم استاد استاد نمیدونید چ جایی بود. بهشت بهشت خدا به شدت زیبا آبشار .آب روان .کوه . خدای من بهشت گمشده بود. رفتیم کنار آبشار چند ساعتی اونجا موندیم. و تو دلم میگفتم چ جالب شد همونی ک من دلم میخواست شد. همون جایی ک همش تو دلم تصور میکردم شد. و چقد دوباره تلنگر خورد بهم ک قانون وجود داره قانون قدرتمند. و یکم ک کنترل ذهنم برداشته میشد میرفتم سمت مسابقه ک سوم شدم. و تمام مدت پارتنرم میگفت الان باید شکرگزار باشی پریسا اگه این نفر آخر . روز اول بازیا بهت میخورد اوت میشدی قرعه خوب بهت خورده . فرصت بهت داده شده حق نداری ناراحت باشی. الان باید کاری کنی ک اونجا فیکس خلاصه ارومم میکرد. ما امروز برگشتیم و تو مسیر اقای راننده و پارتنر من در مورد اوضاع کشور همش غر میزدن تمام مدت. اوایل بهش گفتم بیخیال ی حرف دیگه بزن. گفت چی بگم دارم الکی حرف میزنم ک نخواب. دیدم فایده نداره گفتم بذار خودم با خودم کار کنم ک تصمیم گرفتم من بخوابم نشنوم. و همینم شد دوباره بیدار شدم همچنان داشتن در مورد اقتصاد بد میگفتن و من تصمیم گرفتم تو رویام غرق شم و بهش فکر کنم. داشتم تو رویای قهرمانیم غرق میشدم ک ی ندایی بهم گفت تو اول نشدی ک تو درون اردویی ب قهرمان ملی نخوری و اوت نشی ک یهو فکرمو بلند به پارتنرم گفتم. گفت افرین ک ب این چیزای خوب فکر میکنی وای استاد نمیدونید بعد اینکه این فکر ب ذهنم رسید چقد ارومم. چقد حس خوب دارم. و دارم همش خودمو تشویق میکنم ک افرین تمرکزت ب چیزهای خوب بیشتر شده

خلاصه استاد تازه متوجه میشم ذهنمون چقد چموش. و چقد برام سخته بتونم کنترلش کنم و وقتی نتیجه این مدلی میگیرم انگار ی چراغ تو قلبم روشن میشه و امیدوارم میکنه به ادامه دادن.

این مسیرم ادامه داره و هر چی میگذره بیشتر میفهمم که ذهن همه کارهارو پیش میبره حتی تو قهرمانی ک جسم باید قوی باشه. اما وقتی ذهنت امادس جسمتم ساپورت میکنه

و من دوس دارم تو مسیر راسخ تر باشم قوی تر جسور تر و قطعا در برابر خدا افتاده تر

و بگم من قهرمانیم رو با درک این قانون بدست اوردم

من 6 خرداد درون اردویی دارم و امید بخدا اتفاقات خوب تو مسیرم هست

چقد از صمیم دلم خوشحالم ک با شما آشنا شدم و چقد از خدا ممنونم ک دنیارو انقد زیبا آفریده