پس کِی به خواسته ام می رسم؟!

سلام به همه ی دوستان عزیزم و استاد عزیز و گرامی ، خیلی دوست داشتم تجربه خودم رو و کاری که یه مدته دارم انجام میدم رو واسه دوستای عزیز به اشتراک بذارم، من هیچ وقت نمیدونستم شکرگزاری تو زندگی چه جوریه، یعنی همیشه به صورت یه عادت خیلی معمولی و یه رفتار مورد پسند جامعه بود برام ، هروقت از تاکسی پیاده میشدم میگفتم ممنون، بعد غذا از مامانم تشکر میکردم، یا وقتی یه کادو از کسی میگرفتم، یا از این جور تشکر ها، تشکرهایی که از بچگی به عنوان “رفتار مودبانه” بهم یاد داده بودن ، هیچ وقت هیچ وقت فکر نمیکردم شکرگزاری حسیه که میتونه جداً از ته دل خوشحالت کنه و حتی صبح تو حالت خواب آلودگی لبخند رو لبات بیاره! :) اما تازه چند هفته است که یاد گرفتم یه جور دیگه به زندگیم نگاه کنم، یعنی واسه من واقعا تجربه شیرینیه، اینکه بتونم واسه همه ی چیزای ریز ریزی که تو زندگیم دارم حس سپاسگزاری داشته باشم واقعا لحظه به لحظه ی زندگی منو داره کنترل میکنه و واقعا واسه کنترل ورودی های ذهن من جواب داده! میدونید چرا؟ چون اصلا لازم نیست من نگران اطرافم باشم که چی میشنوم، الان تلویزیون داره چه موج منفی ای میده، یا چه آدمای منفی ای دور و برم نشستن و صحبت های منفی میکنن، چون همش تراوشات ذهن من شده تشکر کردن از خدا به خاطر داشتن خیلی چیزا، به خاطر حس خوب “داشتن” ، خیلی چیزایی که واقعا میگم نمی دیدم! ، الان از ته دلم به خاطر بودن و حضور مامان و بابام میگم خدایا شکرت، به خاطر خواهرم و رابطه خیلی خوبی که با هم داریم (من قبلا خیلی واسم عادی بود که خواهرا همشون با هم خوبن دیگه! :/ ، اما الان واقعا شکرگزارم به خاطرش) ، به خاطر همه ی آدم هایی که دور و برمن و به فکر منن، حتی وقتی تلویزیون داره یه سری اخبار به غایت منفی رو پراکنده میکنه D: من تو دلم میگم خدایا جداً شکرت به خاطر این تکنولوژی انقد باحال که تا چندین سال پیش تو خونه های تک و توک بود الان تو همه ی خونه ها هست، صبح که چشمامو باز میکنم و تو تخت خودم هستم و پتو رو روی خودم حس میکنم و حس گرما و آرامشی که اول صبح موقع بیدار شدن دارم، واقعا به خاطرش میگم خدایا شکرت و امروز صبح این حس خوب واقعا لبخندو به لبم آورد حتی بلافاصله بعد بیدار شدن، به خاطر انگشتای سالمم که تایپ میکنم ، وقتی غذا میخورم واقعا دیگه آخرش از ته دلم از خدا تشکر میکنم که مادرم هست و غذا درست میکنه و عشق داره به ما، واسه همه چیزایی که بلدم و هزاران مورد ریز دیگه، میدونید الان از بیرون که نگاه میکنی زندگی من تفاوت محسوسی نکرده و من همون چیزای قبلی رو دارم ، اما زندگیم واسه خودم رنگی رنگی شده، واقعا شکرکردن خدا به خاطر چیزایی که “داری” یا اون لحظه داری تجربه میکنی ، به لحظه لحظه ی زندگیت ارزش میبخشه، واقعیش میکنه، خیلی دوست دارم که دوستای دیگه هم اینو تجربه کنن، که واقعا بفهمیم ما نمیبینیم، ما واقعا 80 درصد زندگیمونو نمیبینیم. ببخشید که طولانی شد اما خیلی دوست داشتم تجربمو بگم و اینکه من دارم تمرین میکنم که حس واقعی تشکر کردن از خدا رو به خاطر تمام چیزایی که “دارم” و اصلا حس قشنگ “داشتن” چیزی رو، بکنم شیوه ی زندگیم، روش زندگی کردنم. اون وقت میبینید که زندگیتون حتی با همون چیزای قبلی رنگ و بو گرفته، چون شمایین که دارین ارزش میدین به داشته هاتون، عشق میپاشین به لحظه های زندگیتون، و شکرگزاری واسه من که خیلی جواب داده برای کنترل ورودی های ذهنم. چون این منم که همش دارم ذهنمو تغذیه اش میکنم نه دنیای بیرون.

ممنونم که حوصله کردین و خوندین :)

ممنونم فاطمه ی عزیزم، واقعا همینطوره همه ی اصل قانون جذب تو همین یه کلمه ی “سپاسگزاری” نهفته شده به نظرم.

بی نهایت لذت بردم و سپاسگزارم ازتون واسه به اشتراک گذاری تجربیاتتون ، مخصوصا اون قسمتی که گفته بودین چندین دفتر پر کردین از تجربه های عالیتون واقعا حس خیلی خوبی بهم داد. امیدوارم هم چنان دفترهای بیشتری پر کنین.?

ممنونم از شما دوست عزیز ?

سلام مریم عزیزم، ممنونم از کامنتت، زندگیت رنگین کمونی باشه عزیزم!