افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
سلام دوستان و استاد خوبم
میدونین که همه چی بر میگرده به باور و یقین ما همه چی به ایمان ما برمیگرده
فرض کنین یه نفر باور داشته دنیا پر از جنایت ومکافات و… هس و دایم بلاهایی میادو همه رو درگیر میکنه و تواین زندگی بی پناه رها شده،وحتی اگه یه اتفاق خوب بیوفته بالاخره منتهی به دوری و کمبود و فقدان و غم میشه.همه خوشی ها تموم میشه وبا بدبختیها تنها میمونه.
خب او هرچقدر تلاش کنه که ذهنش رو از موارد منفی دورکنه و روی نکات مثبت زندگی اش متمرکز کنه میتونه موقتا یه نفس راحت بکش ولی نتیجه پایداری نمی گیره.چون باورهاش منفی مونده.
فرض کنین یه نفر باورداشته باشه که خداوند رزاق اونه ودنیایی که افریده جهانی سرشاراز نعمت وفراوانیه باورداشته باشه خیر ورحمت برزندگی ش سیطره داره و هرحرکتی ازطرف خودش وهراتفاقی به خیر و رحمت و برکت منتهی میشه و حتی توی اتفاق به ظاهرمنفی به خدا توکل داره ومیدونه که توی اون هم خیری هست.
کسی که باور داره خدا نزدیک هس
و مهربون هست و ثروتمند هس و دانا هس و…
برای خدا متواضع وسپاسگزاره وباور داره خالقش زندگی رو سراسر لطف و محبت و خیر وبرکت قرارداده. اصلا هیچ چیزی تو جهان نیست مگر اینکه نعمت رحمت و ثروت خدا رو نشون بده وبه بنده اش بیشتربرسونه.
بالاتر ازهمه نعمتها ، خودش بعنوان یه بنده ظهور کمالات الهی واستعداد الهی و رحمت الهی و مشکل گشایی الهی هس . خودش درهرکاری به توفیق الهی به امید شادی دانش ثروت و ایمان بیشتر میرسه.
شخص دوم با کمترین تلاش تمرکزش روی نکات مثبته.
برای رفع مشکلات ببینید که این باورهای گذشته مابوده که اونها رو بوجود اورده و موندگار کرده.
هیچ کسی برای بهبودی زندگی اش کاری ارزشمندتر ازتغییر باورهاش انجام نداده.
ممنون از دعای خیرتون