پس کِی به خواسته ام می رسم؟!

با سلام به شما دوستان هم فرکانسسی و همچنین استاد عزیزم

الان ی سالی از تولد دوبارم میگذره

تولدی که اون رو مدیون هدایت خداوند هستم که باعث شد من ب یکی از اعضای این خانواده صمیمی اضافه بشم

وقتی به تجربیات قبل از اشناییم با این سایت فکر مییکنم ی حسی ما بین خندیدن ب انچه که از خودم ب واسطه عدم شناخت از خدا و خودم و توانایی های خداگونه ای که من داده شده بود و خوشحالی از اینکه الان اینجا هستم و تمام اون ندونستن ها و تضاد ها باعث شد من به این اگاهی برسم، در من ایجاد میشه.

اگه بخوام ساده به این سوال جواب بدم باید بگم همه چیز در من اینجوری شکل گرفتو از این معادله

ایِِِِِِِِِِِِِِِـــــــــــــــــــــــــــــــــمان عمــــــــــــــــــــــــــــــــــل تــــــــــــــــــــــــرس

قبل از تولدم که 18 دی پارسال بود. اکثر اوقات زندگیم به سمت چپ معادله قرار داشت. یعنی همیشه کارهارو با ترس نرسیدن بهشون انجام میدادم. که باعث می شد ی بهشون نرسم ی اگرم میرسیدم با کلی مکافات و استرس. و همیشه چون رسیدن ب خواسته ها شادی لحظه ای داشت ومن رو 1-2 روز تو احساس خوب نگه میداشت همیشه به خودم میگفتم خب ک چی!!!!!!! الان چی بدست اووردی.

یعنی همیشه من ی خلایی در درونم بود که موفقیت در دکتری هم نتونست اون رو پر کنه

یعنی بااینکه تو انواده خودم و حتی ل فامیل من از خیلی جهات ب موفقیت های بسیاری رسیده بودم باز هم احساس شادی حقیقی نداشتم. و اینها باعث شد ی شب از خدا بخوام که من رو با هدف حقیقی افرینش اشن کنه و همون سوال شد نقطعه عطفم.

فردای همون شب من وارد سایت شدم و در چند لحظه دوره راهنمایی عملی و هدف گزاری رو تهیه کردم که البته خودش داستانی جدا داره که شاید بعدا بهش پرداختم.

همینطورکه من داشتم با مفاهیم این جهان، هدف افرینش، ماهیت خداوند و توانایی هایی که در همه ما ب ودیعه گذاشته شده اشنا میشد، به همون نسبت این خلا داشت پر تر و پرتر می شد و خوشحالی و ارامشم افزایش پیدا می کرد

دیگه نگران نبودم. انگار تمام رحمت خداوند در من متبلور شده بود و من در اغوش خداوند بودم.

خوب یادم میاد اوایل که تمرین ها گفته میشد چون ذهن من پر ار نجوب های شیطانی بود، نجوی هایی که حد توانایی هام رو محدود کرده بود و همش میکفت تو نمیتونی و هر کاریم کنی باز چیزی نیستی. با شک بهشون نگاه میکردم اما همونجوری هم نوشت. صحبت کردن و تصور کردن ها رو انجام میدادم.

و وقتی تونستم اولین خواستم رو بسازم که تقریبا عین خواستم بود، سنگینی معادله بالا به سمت راست کشیده شد.

یعنی اولین جرقه ایمان به ماهیت خدا، قوانین بدون تغییر و توانایی هام زده شد.

تو چند ماه منتهی ب عید خیلی اتفاقت عالی رو برای خودم رقم زدم و باورهایی قدرتمند کننده ای رو درخودم ب واسطه عمل کردن به الهامات و ایمان اوردن به توانایی های که خداوند در اختیارم گذاشته و اینکه خداوند از من حمایت میکنه و تصمیمی در مورد اونها نمیگیره و فقط و فقط به خواستم جواب مثبت میده،ایجاد کردم.

برای مثال میتونم بگم من امتحانات ترم 1 دکتری رو (با توجه به باور به توانایی هام و داشتن الگویی از خودم ک تونسته بودم با چند هفته خوندن رتبه 2 دکتری بشم و یاداوری تمام موفقیت های درسیم که تو 99 درصد موارد نتایج عالی رو در بر داشت)، با ی ساعت خوندن گذروندم و بهترین نتیجه رو گرفتم که بعدها در ترم دوم و حتی ازمون جامع کتبی و مصاحبش همین الگو تکرار شد و من درشونم موفق شدم.

این نتیج باعث شد ضلع سوم معادله بالا که ترس بود هی کم رنگ و کم رنگ تر بشه و جاش رو به الــــــــــــــــــگو بده. الگویی که از عمل کردن و ایمان داشتت در من متولد شده بود

یعنی من در مورد خواسته های بعدیم همش به خودم رجوع می کردم و میکفتم همون خدا و قوانینی ک باعث شد من براحتی به فلان خواستم برسم، همون خدا و قوانین بهم کمک میکنه که من باز هم ب راحتی ب خواسته جدیدم برسم. و با هربار نتیجه گرفتن هی داشتم بزرگ و بزرگتر میشدم و اون خلاء داشت با ایمان و نتایجی که میگرفتم و با افزایش اعتماد به نفسم پر تر و پرتر میشد و من هربار خوشحال تر میشدم و رسیدن به خواسته های جدید برام بدیهیتر میشد.

،

ان س ضلع باعث شد قدرتمند کننده ترین باوری که الان تو صدر باورهایی که نوشتم قرار داره، در من ایجاد بشه

و اون بار اینه:

*خداوند حامی منه و من رو در تمام لحظات حمایت میکنه

من با این باور تونستم خیلی راحت برم ی خونه ببینم و در موردش با مالک صحبت کنم و تجربه عالی رو برای خودم ایجاد کنم و در واقع بدیهی شدن اینکه من میتونم و این لیاقت رو دارم که ی خونه فوق العاده رو داشته باشم، در خودم ایجاد کنم.

بد از اون با داشتن این الگو تونستم چند روز بعدش برم تو ی نمایشگاه ماشین فوق العاده که توش پر از ماشین های لوکس بود و با مدیرش صحبت کنم.

در واقع با این لوری که در خودم ایجاد کردم تونستم ی ضلع جدید رو به معادله بالا اضافه کنم.

بدیهی بودن رسیدن به خواسته

و دلیلشم که کاملا واضح. قوانین ثابت الهیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــی

پس اگر بخوام الگوی خودم رو براتون بگم ک چ زمانی ب خواستم میرسم میتونم بگم زمانیکه این اضلاع مربع الگوم رو در مورد خواستم و الهام دریافتیم بخوبی اجرا میکنم

ایجاد خواسته و الهام دریافتی

ایـــــــــــــــــــمان عمــــــــــــــــــــــــــل الـــــــــــــــــــــــــــگو بدیـــــــــــــــــــــهی بودن

من با ایمان به الهامی که بهم میشه عمل میکنم و با توجه به الگو و مثال هایی که در مورد رسیدن ب خواستهایی که قبلا برام دستیافتنی نبود ولی براحتی بهش رسیدم این بدیهی بودن رسیدن به خواسته هام رو (با در نظر گرفتن قوانین ثابت الهی) به خودم یادآوری میکنم. و بعدش بدون ترس میرم به اون الهام عمل میکنم و میدونم حتی اگر نتیجه دلخواهمم نداشته باشه اما باور دارم که بهترین نتیجه رو برام ب ارمغان داره. چون میدونم اقدام کردن بهتر از بودن در برزخ عم نکردنه و میدونم این اقدامن رو بزرگتر میکنه و عضله تصمیم گیریم رو قوی تر میکنه.

اگر بخوام ی نکته اساسی رو در مورد ایمان، عمل و ترس براتون بگم. باید این مثال رو بزنم

وقتی شما ی خواسته ای دارید ی دیوار نامرئی بین شما و خواستتون ایجاد میشه که اسمش ترسه. شما این دیوار رو حس میکنید که ی فاصله ای بین شما و خواستتون ایجاد کرده. اما اگر با ایمان ب سمت خواستتون حرکت کنید میبینید که جنس این دیوار اصلا اونقدرها هم که فکر می کردید سخت نیست و براحتی میتونید ازش بگذرید و با هربار عبور از این دیوار و رسیدن ب خواستتون، کم کم دیگه اون دیوار از بین میره و فقط شما حرکت میکنید و این خواسته ها هستن که خود به خود براتون رخ میده.

حالا دیگه این باید هنر من و شما باشه که با توجه ب روشی که داریم این سیکل رو در مورد سلامتی، ارامش، ازادی، ثروت و هر چیز دیگه اجرا کنیم.

در پناه خداوند شاد، سالم، موفق، ثروتمند و سلامت در دنیا و اخرت باشید

بی نظیر

ارزومند موفقیت های هر روزتان هستم

احسنت، اشاره بسیار زیبا از کلام خداوند

موفق باشید