افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
به نام خدای همیشه مهربان
سلام به استاد عباس منش عزیز و همه ی دوستان گرامی. قصد داشتم پس از گوش کردن دوباره به همه ی فایل های روانشناسی ثروت 3 بیام و نظرم رو بنویسم ولی به دلیل اتفاقی که دو روز پیش برام پیش اومد نشد. به هر صورت من 7 قسمت از این دوره ی بی نظیر رو برای بار ششم گوش دادم و اومدم که در دقایق پایانی این مسابقه نظرم رو بدم.
1) برای هر تغییری در زندگی و رسیدن به خواسته ها در وهله ی اول باید تعهد داشته باشیم ، همون طور که استاد در جلسات اول هر دوره شون و حتی در فایل های رایگانشون این مطلب رو بیان می کنند . وقتی متعهد می شیم و تعهدمون رو یادداشت می کنیم و امضا می کنیم. در حقیقت تمام نیروهای جهان رو برای رسیدن به خواسته هامون فعال می کنیم و این یک شوخی و یا تلقین نیست. این واقعیته.
2) باید این امر رو بپذیریم که هر اتفاقی که در زندگی مون افتاده به خاطر باورهامون هست که حاصل دیده ها و شنیده ها از خانواده و محیط اطراف و جامعه مون هست و اغلب آدم ها در شکل گیری باورهاشون نقشی نداشتند ولی اینکه بخوان تا آخر عمرمون با باورهای قبلی مون زندگی کنیم و خودمون رو قربانی جلوه بدیم به معنی ندیده گرفتن ارزش انسانی مون هست چون خداوند به انسان اختیار داده و انسان لحظه ای که اراده کند که تغییر کنه و کنترل زندگیش رو به دست بگیره می تونه به هر چی که میخواد برسه
3) برای تغییر باورها باید حتما ورودی های ذهنمون رو کنترل کنیم و فیلم ها و سریال ها و کتاب ها شبکه های مجازی و افرادی که با خواسته های ما همسو نیستند رو از زندگی حذف کنیم و البته و صد البته کلا تلویزیون دیدن و گوش دادن به اخبار رو از زندگی مون حذف کنیم چون باعث ایجاد باورهای منفی میشن و بعد هم این که متعهدانه و با امید و ایمان به خدای مهربون از طریق نوشتن و صحبت کردن در مورد اهدافمون و اینکه فایل های استاد و فایل های عبارت های تاکیدی که با صدای خودمون ضبط کردیم رو بارها و بارها گوش بدیم و فیلم های انگیزه بخش و مصاحبه ها و کتاب هایی که در ارتباط با خواسته ها و همسو با باورهامون هست رو ببینیم کوچکترین تغییر ی که به خاطر تغییر باورهامون اتفاق افتاده رو ببینیم و تایید کنیم و شکرگزار باشیم تا نتایج بزرگ و بزرگتر بشن و دنبال الگوهایی باشیم که باورهامون رو تایید می کنن.
4) جهان مثل آینه عمل می کند . هر چیزی که در مورد خدا و خودمون و جهان باور داریم ، جهان اتفاقاتی رو همسو با باورهامون برامون رقم می زنه. اگر باور داریم که خداوند مهربان است جهان به ما مهربانی خدا رو نشون می ده که ممکنه وقتی داریم این باور رو با گوش دادن این عبارت تاکیدی و یا نوشتن و تکرار این عبارت که (خداوند مهربان است) روی باورهامون کار می کنیم نتیجه در ابتدا همین قدر کوچیک باشه که وقتی سوار تاکسی می شیم بچه اکه کنارمون نشسته با یک لبخندی که به ما می زنه ما رو یاد مهربونی خدا بندازه ولی می تونیم دو ری اکشن داشته باشیم؛ اول اینکه بگیم که این که اتفاقی نیست یه بچه در طول شبانه روز صد بار می خنده و گریه می کنه و یا واکنشی متفاوت داشته باشیم و بگیم که لبخند این بچه به من نمونه ای از مهربونی خدا بوده و این نشونه ای هست که قراره من از این به بعد ابعاد دیگه ای از مهربونی خدا رو به زندگیم وارد کنم (لازمه بگم که خداوند از ازل تا ابد مهربون و رزاق و بخشنده و توبه پذیر بوده و ……….بوده و هست و خواهد بود ولی اینکه چقدرش رو بتونیم ببینیم و در در زندگی مون اتفاق بیفته بستگی به این داره که چقدر باورش کنیم) و این قضیه رو باید بسط بدیم به همه ی اتفاقات زندگی مون و باید بدونیم که نشونه ها یه نقطه ای هستند برای تغییر باورها که تا تاییدشون نکنیم و شکرگزار نباشیم بزرگ نمیشن. ولی وقتی می بینیمشون و شکرگزار هستیم در زندگی مون پررنگ و پررنگ تر میشن (شکر نعمت نعمتت افزون کند ……کفر نعمت از کفت بیرون کند)
5) در زمان تغییر باورهامون به کسی راجع به این قضیه توضیح ندیم و مثل یک مساله ی محرمانه بهش نگاه کنیم چون وقتی هنوز جوانه ی تغییر باورهامون ریشه دار نشده و خودمون هنوز نتیجه تو دستمون نیست ممکنه با حرف ها و تحقیر ها و تمسخر های دیگران دلسرد بشیم و ریشه مون بخشکه. بذاریم نتیجه مون و رسیدن به اهدافمون دیگران رو به سمت این مسیر هدایت کنه .
6) تاکید موکد در مورد شکرگزاری …….شکر گزاری رو دست کم نگیریم بذاریم با شکر گزاری جهان روی خوشش رو بهمون نشون بده. مثل میلیون ها نفر ساکن کره ی زمین نباشیم که با کفر نعمت خودشون رو از نعمات خدا بی نصیب گذاشتند و می ذارن . با تغییر باورهامون و توجه به زیبایی ها در های نعمت ها و خوشی های جدید خدای مهربون مون رو به سمت خودمون و زندگی مون باز کنیم. بدونیم که به هر چیزی توجه کنیم در زندگیمون گسترش پیدا می کنه
7) داشتن احساس خوب مهم ترین اصل و قانون هست باید در هر شرایطی احساسمون رو خوب نگه داریم که به صورت مخفی در تموم مواردی که گفتم وجود داشت از جمله کنترل ورودی های ذهن و شکرگزاری و سپاسگزاری و داشتن باورهای مثبت و خوب نسبت به خدا و جهان و آینده که همه ی این ها برای داشتن احساس خوب هست.
همیشه همه مون در پناه خداوند مهربونمون باشیم که البته هستیم .موفق باشید