افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
سلام خدمت استاد گرامی و مثبت اندیش .و همه دوستان راه خوشبختی .دوست دارم یه نظر یه دیگه بگم. کی به خواسته ام میرسم .زمانی که با یک انسان سالم .مثبت اندیش .خیر خواه .به نام استاد سید حسین عباس منش اشنا بشی . و راه و روش او را در همه ابعاد زندگیت به کار ببری .ان موقع است که معجزه پشت معجزه اتفاق می افتد .استاد گرامی بی نهایت سپاسگذارم
سلام وخدا قوت خدمت استاد گرامی وهمه همراهان راه زندگی بهتر و پر از ارامش .در گذشته برای بدست اوردن خواسته هایم و نیازهایم همه تمرکزم روی دیگران بود وهمه تلاشم برای تعقیر دیگران بود.دعا میکردم از خداوند کمک میخواستم ولی به خداوند اعتماد نداشتم همه سعی وتلاشم رضایت دیگران بود .انقدر این کارها را تکرار میکردم ودنبال نتیجه بودم که خود را کاملا از یاد برده بودم .تا اینکه خود خداوند به کمکم شتافت و مرا هدایت و راهنمایی کرد .ارام ارام پیامها را دریافت میکردم و مانند یک گیاه کوچک رشد میکردم .گاهی مسیر رشدم دردناک میشد ومن درد میکشیدم و رشد میکردم چون که ترک عادتهای تکراری وتعقیر بعضی وقتها دردناک بود ولی همچنان دستم در دستان مهربان خداوند بود تا اینکه به مرور من قوی تر شدم وبه ارامش بیشتری میرسیدم و واقعا از جهنم خود ساخته خود بیرون امدم خواسته هایم از کوچک و بزرگ یکی یکی بر اورده میشد و حضور خداوند را به خوبی احساس میکردم و کم کم نگرشم نسبت به زندگی و انسانها تعقیر میکرد همچنان که بزرگتر میشدم به الگوهای بزرگتری نیاز پیدا میکردم که باز هم به کمک خداوند وبه واسطه یک دوست با فایلهای رایگان استاد اشنا شدم مرتب گوش میدادم و واقعا در مورد قانون سپاسگذاری معجزات شگفت انگیزی برایم رخ میداد و به قول استاد از سبز شدن چراغ راهنما گرفته تا خدمت کردن دیگران و خیلی داستان های جالب دیگر و امروز وقتی خودم را با قبل خودم مقایسه میکنم به خودم تبریک میگویم و خواسته های بسیار زیاد دیگری هم دارم که مطمئنم کسی که مرا ارام ارام به این مسیر هدایت کرده در وقت و زمان خود مرا به خواسته هایم میرساند سهم من انجام دادن وظایفم و نقش وسهمم انجام دادن تمرینها و ما بقی سپردن به خداوند . به قول استاد افکار و باورهای اشتباه ما یک شبه به وجود نیامده اند که یک شبه هم از بین بروند .از استاد عباس منش سپاسگذارم و همچنین دوستانی که تجربیات زیبا و معجزات زندگیشان را در اختیار دیگران قرار میدهند .شادو پیروز در پناه حضرت دوست