افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
سلام به همراهان گرامی. وسلام به استاد عباس منش عزیز. من برای اولین باره که حضور پیدا میکنم. برای مسابقه. بیقدمه شروع میکنم. دوری کردن از اخبار. اولین کار تاثیر گذاری بود که انجام دادم. چون من قبلا بسیار دنبال خبرهای سیاسی بخصوص در مورد کشورم بودم. ابن اولین قدم بود وبا این کار تونستم. قسمت اعظم فکروذهنمو به کنترل خودم در بیارم. به قول استاد مثل علفهای هرزی که توی باغچه. فکرم بود. تا حدود زیادی از بین رفت. تا بتونم ببشتر تمرکز داشته باشم. روی نکات مثبت. وفکر میکنم برای من. بیشترین راهکار توجه کردن به تمام اتفاقاتی که در زندگیم افتاده بود. وهر بار خدای مهربون به من کمک کرده بود که ختم به خیربشه. وهمیشه به یاد بیارم وشکر کنم برای تک تکه مسایل. گذشته. که احساس بسیار خوب.وپیروزی بهم دست میداد واین باعث میشد که توکلم هر بار بیشتر بیشتر بشه به خدا واینکه چه پشتی بان قوی دارم که میتونم هرآنچه که بخواهم را ازش بگیرم. وهر بار حسم اینقدر خوب میشد که باعث میشد حتی در طول روز توی این حس اعتماد ویقین باقی بمانم. واصلانگران هیچ چیز نباشم. وهر موضوع نادلخواهی که تو زندگیم پیش میاد را با خونسردی تمام با اعتماد یقین به خدایی که میتونه همه مشکلاتمو با کمکش وحل وفصل کنم. وبه قول استاد همیشه سعی در ابراهیم گونه بودن را درخودم تقویت کرده ومیکنم که از نظر خودم کاری بسیار ساده هست. چون وقتی میتوانیم به خدایی که جهان در دست اوست وقدرت بی نهایت داره. دیگه جای هیچ ترس ونگرانی نیست. یاد خدا وشکر گذاری وامید وایمان به قوانیینی که استاد پیامبر گونه برایم ایجاد کرده بودن. به من آرامش. واحساس خوب وبدور بودن از همه ترسهارو هدیه میدهد. وهمیشه سعی داشته ودارم. که بتونم برای خودم ابراهیم دیگری باشم. ومراقب علفهای هرز افکارم باشم.وبا بکار گیری چنین باورهایی میتوان به همه مشگلات ترسها ونگرانی ها پایان داد. البته با تمرین مکرر وهمه روزه تا روزی که زنده هستیم.. به قول استاد. ودر یک کلام.الان به موقعییتی رسیدم که دیگر بی تاب نیستم وتحملم بسیار زیاد شده. اونم فقط به خاطر باورهایی که پیدا کردم. در پایان باز هم از استاد تشکر بسیار زیاد میکنم. به خاطر زندگی جدیدی که به من بخشیدن
با سلام به دوستان خوبم. وبا تشکر از اینکه از تجربیاتتون همه را اگاه میکنید وانرزیه مثبت میدید. ممنون وسپاسگذارم. بخصوص از استاد عباس منش عز یز برای بوجود آوردن این فضا.. از تجربیاتتون استفاده میکنم وانرزی میگیرم. بازم سپاسگذارم. به امید موفقیت هر چه بیشتر همه دوستان. وتفکران زیبا.
اصلا نگران نباش دوست عزیز به وحدانیت خدا وقدرتش ایمان داشته باش. باید روزهای خوب را بوضوع تجسم کنی وببینی. که همه مشکلاتت حل شده والان چقدر خوشحالی وچقدر مسسمم برای ادامه دادن به باورهای درست. وایمان صد در صد به خدا. همی شکر گذار باش چون هنوز هم چیزهایی داری که بسیار باارزش هست از جمله سلامتی که داری پس ادم تا زنده وسلامته میتونه همه کاستی هارو جبران کنه. گفتم با باورهای درست وایمان وتجسم روزهای خوب وعالی را برات آرزوی موفقییت میکنم. دوست من