پس کِی به خواسته ام می رسم؟!

سلام به همه دوستان

کنترل ذهن واقعا کار راحتی برای من نبود و نیست ولی مفهوم تکامل خیلی به من کمک کرد که از خودم توقع زیاد نداشته باشم. چون توقع زیاد باعث سرخوردگی میشه وقتی اهداف غیرواقعی واسه خودم میذارم و نمیتونم بهش برسم به قول متمم، از کیسه عزت نفسم خرج میکنم. اولین چیزی که از کنترل ذهن به نظرم میاد اول تمیزکردن و جا باز کردن تو ذهن و بعد هم پر کردن مجدد اونه. برای قدم اول که تمیزکردن و زدودن از غبار هست، قبول و پذیرش این نکته ست که من باید ذهنمو تغیبیر بدم، من نیاز دارم به این روال و اون آدم و ذهن قبلی نمیتونه منو به هدفم برسونه. وقتی پذیرفتم دیگه سیمانی بودن این ذهن هم به نظرم دشوار نمیاد و میدونم باید اساسی تمیز کنم. مدیتیشن خیلییی به من کمک میکنه خیلی، آروم کردن ذهنم و تو سکوت از خداوند و انرژی درونم کمک خواستن. من بشرم و گاهی، البته که همیشه، زورم نمیرسه! مگه حدا هدایت منو به خودش واجب نکرده؟ مگه نگفته بخون تااجابتت کنم؟ مگه نمیگم تو ولی کسانی هستی که ایمان آوردن و اونها رو از تاریکی به نور هدایت میکنی؟ …. پس برای من مهم ترین قدم بعد از پذیرفتن اینکه شخصیت قبلی باید تغییر کنه، هدایت خواستن از خداونده در طول مراقبه همیشگی و حفظ اون حالت در طول روز. پس تمرین میکنم به اصلم وصل شم و همزمان گوش دادن به آگاهی هایی دوره ها و ویدیوهای استاد و یا سایر کتاب هایی که خیلی به من کمک کردن (مثل کتاب نیمه تاریم درون از دبی فورد). اماااااااا… تمرین و مداومت میخواد زیاد! من قبلا مثلا جلسات ثروت 1 و فایل های رایگان رو روزانه گوش میدادم و روز بعد فایل جدید. اما فهمیدم باید نوشته هامو هررزو از اول بخونم چون سریع یادم میره. برای همین هرروز آگاهی هارو مینویسم و فردا هم دوباره از اول مرور میکنم بعد میرم سراغ فایل بعدی. یکسری مواردی که پاشنه آشیلم هستن -مثل ارزشمندی کارهام، مثل ثروت مقدسه و یعنی خدا- رو کوتاه ویث ضبط کردم تو گوشیم و مرتب گوش میدم و بعدش تکرار میکنم که همراه با توجه باشه و چون کوتاه هستن، کمتر از 10 دقیقه، روزی چندبار راحت گوش میدم.

شروع صبح به نظرم حیلی مهمه. داشتن یک روال خوب به شروع یک روز پرانرژی کمک میکنه. گوش دادن به فایل ها و انجام مدیتیشن کوتاه برای من لذت بخشه و اونهارو صبح بلافاصله بعد از بیداری انجام میدم، دو تا کلیپ کوتاه هم دارم از زندگی افراد موفق، صبح در حین نوشیدن چای یا قهوه اونا رو میبینم اول چون موزیک خوبی هم داره خیلی جذابه. بعدش هم در مورد اهدافم – مثلا داشتن یک آتلیه زیبا- گوگل میکنم هرروز. عکس هارو میبینم و با حس خوب و لذت سعی میکنم تجسم کنم. همون کاری که برای خونه مون کردم تا اسباب کشی کردیم!

چند مورد شکرگزاری مینویسم و کمک میکنه حالم خوب بمونه در طول روز و درنتیجه بتونم کارهامو بهتر انجام بدم. تا شب هم هروقت بتونم این فایل هارو میذارم تو گوشم و میشنوم.

علاوه بر روال صبحگاهی، من به یک انگیزاننده هم در طول روز هم نیاز دارم. مثلا گوش دادن به فایلی یا خوندن دفترم. کمک میکنه انرژی م بالا بمونه.

اخبار و موزیک مدتهاست از زندگی من حذف شده، اگرم موزیکی گوش کنم یا بی کلام هست یا برای تمرین زبان. راجع به یکسری احبار حتی مهم و سیاست و … به همسرم گفتم بامن صحبت نکنه در موردشون و حتی مهمترین اتفاق هم افتاد به من اطلاع نده. هر مهمونی یا هرجایی که میدونم ممکنه بحثی بشه مخصوصا این اواخر، نمیرم یا وقتی اونجا باشم و حرف بشه حواسمو پرت میکنم.

سعی میکنم از تایمم لذت ببرم و زیبایی هارو ببینم. مثلا هرزگاهی که میرم پیاده روی تو طبیعت، چیزی گوش نمیدم و فقط سعی میکنم لذت ببرم از صدای پرندگان، هوای خوب و کوتاه مدیتیشن میکنم تا به اصلم وصل شم و سپاسگزاری میکنم. گاهی سکوت و ارتباط با خود خیلی کمک کننده ست. آیا میتونم چند دقیقه ای سکوت کنم به چیزی فکر نکنم و خودمو دوست بدارم؟

باخودم تکرار میکنم من لایق زندگی در آرامش و دیدن این طبیعت زیبا و هوای پاک هستم. من لایق ارتباط با طبیعتم. من ارزشمندم که خداوند از طریق طبیعت با من ارتباط برقرار کنه. به صدای آب گوش میدم و سعی میکنم برای لحظاتی هیچ فکری نکنم و فقط نفس بکشم و متصل بمونم بااین حس.

واژه های نگرانی و ترس و برای خودم هزاربار نوشتم و تعریف کردم که یعنی چی… یعنی کمبود یعنی ایمان نداشتن به خدا، برای همین اومدم این قسمت شخصیتم رو تمرکزی دارم رووش کار میکنم که تغییرش بدم. با مدیتیشن و اتصال همیشگی به خدا. من یقین دارم و باتمام وجود میخوام اون قسمت وحشی درونمو که میدوه به سمت اهدافش بکشم بیرون، من چندین بار این تجربه رو داشتم تو زندگیم. جوری تمرکزی کارکردم که الانم از خودم میپرسم دمت گرم، کی به تو اطمینان داده بود که میشه؟ که اینجوری گوش و چشمت بسته بود و فقط تلاش آگاهانه کردی و لذت بردی؟ مثلا یکسال از 8-10 رفتم باشگاه، از 10-19 رفتم کتابخونه زبان خوندم. هیچ کار دیکه ای نکردم. کی به من گفته بود مهاجرتم جور میشه؟ کدوم تضمین؟ سعی میکنم دستاوردهامو یادآوری کنم هم باعث میشه حسم به خودم بهتر بشه هم بدونم که هر خواسته ای دست یافتنیه. اون تایم من هیچ ترس و تردیدی نداشتم، راستش من اصلا فکرنمیکردم. مثل یک ربات عاشق روتین م رو انجام میدادم بدون ناامیدی. نه به نتیجه فکرمیکردم نه به هیچی. اماااا… لذت میبردم. الان که بهش فکرمیکنم به اون تایم میگم به به، عجب تایمی بود.

ترس و تردید دشمن انسانه و من تجربه ش کردم میدونم چطوری آدمو سست میکنه. اما این هم تکامل میخواد، درست میشه اگر ادامه بدیم. با پذیرفتن اینکه تغییر لازمه و تعهد به تغییر شخصیت و پیداکردن خدای درون.

نوشتم تا ردپایی از این روزهام بمونه برای تایمی که ایده مو اجرایی کردم بیام بازم ازین تایمی که براش گذاشتم لذت ببرم . بگم ممنون تایم گذاشتی و این شخصیت رو قوی کردی و ذهن و ثروتمند. خدایا سپاسگزارم که راهم روشنه، یادم نمیره هرگز روزهایی و که دنیال علاقه م میگشتم و پیداش نمیکردم و تو اونو به من هدیه دادی. من باور دارم که رسالت و علاقه ما، هدیه خداونده… پس من ارزشمندم که لایق دریافت این هدیه باارزشم. یادم نمیره تایمی و که این علاقه رو شناختم اما به حاطر ترس و تردید، باورش نکردم ولی تکامل و طی کردم و به ارزشمندی اون پی بردم. از صمیم قلب سپاسگرازم. کمک کن چشمم به همین علاقه و رسالتم نباشه، چشمم به توانایی هام نباشه، چشمم به چیزی با عنوان شغل نباشه، چشمم به مشتری و شغل نباشه و اعتبار همه چیزو از تو بدونم. و مثل درختی مراقبه کنم که میدونه روزی شو خدا میده نه باغبون. کمکمون کن همیشه تو قلبمون بهت متصل بمونیم. الهی آمین