افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
باسلام به همگی دوستان عزیز
به تازگی با روشی آشنا شدم که واقعا برام تاثیر گذار بوده و مطمعنم شما هم با انجام دادنش نتیجه می گیرید.
گاهی واقعیات زندگی بظاهر ناراحت کنندس، مسائلی که گاهی نمیشه راهی براش پیدا کردو یا مجبوریم باهاشون کنار بیایم.لحظه ی برخورد با چنین مسائلی ممکنه کلی افکار منفی و عذاب آور ذهنمون رو درگیر کنه،من در مقابل این افکار منفی، افکار و جملات تاکیدی (مثبت) علیه اون فکر منفی بکار میبرم.مثل اینکه با افکار(یا جملات تاکیدی)مثبت و البته واقعی، اون افکار منفی خودم رو بمبارون کنم.بذارید با یه مثال ساده این روش رو روشنتر بیان کنم. مثلا فردی رو درنظر بگیرید که قد کوتاه و هیکل نامناسبی داره و مدام تو ذهنش میگه من هیکلم زشته , من کوتولم,از خودم خوشم نمیادو… .خوب همچین کسی اگه بخواد با جملات مثبت باور مثبت تو ذهنش بسازه, نمیتونه با گفتن : من بلند قدم و خوش هیکلم , من عجب قامت بینظیری دارم, به خودش احساس خوبی بده, چون میدونه حقیقت این نیس, و بیشتر تو احساس بد میمونه.در حالیکه میتونه لحظه ای که این افکار منفی سراغش میاد، سعی کنه گفتگوی منفی ذهنش رو با جملاتی مثبت و واقعی مثل: درسته که من قدم کوتاهه ولی خیلیها هستن که قدشون از من هم کوتاهتره,درسته که قدبلند نیستم ولی اخلاق خوبی دارم، مهربونم,باسوادم , فلان مهارتو دارم ، هیکلم مناسب نیست ولی میتونم با رفتن به باشگاه بهتر از قبل شم و …. . به این شکل کانون توجهش رو به سمت داشته ها و نکات مثبتش جلب کنه و به سمت ذهنیت مثبتی از خودش پیش بره و احساس بهتری رو تجربه کنه.
نکته ی مهم دیگه اینه که گفتن جملات مثبت باید تا وقتی که به باور تبدیل شه، تکرار بشه. و اینکه فقط به افکار و جملات تاکیدی مثبت بسنده نکنیم و قدمی بر داریم و وارد عمل بشم.چرا که عالم بی عمل کندوی بی عسله