افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
سلام به همه اعضا این خانواده عااالی
قدمهایی که من برا کنترل ذهنم و تمرکز بر نکات مثبت برمیدارم :
1- درخواست از خدای عزیزم بدون هیچ واسطه ای در هر زمانی ،در هر مکانی ، با هر حالی ولی با شوق اجابت که کمکم کنه و همییییشه هم جواب گرفتم ، من همین که با ورود افکار نامناسب یه تلنگر بهم میخوره که حواسمو جمع می کنم و به اون فکر دامن نمیزنم ، یه یاری از خدای عزیزم میدونم و همینا رو تحسین و سپاسگزاری می کنم تا بزرک و بزرکتر بشند.
2- از هر چیزی استفاده می کنم بابتش خدا رو شکر می کنم حتی عادیترین چیزها مثلا دارم نفس میکشم ، از روشنایی استفاده میکنم ، شب در خونه ام با آرامش سپری می کنم ، سر کارم میرم ، درآمد دارم ، از وسیله نقلیه ام استفاده می کنم ، از شیر آب استفاده می کنم ، از حمام استفاده می کنم ، از لپ تاپ یا گوشی استفاده می کنم و …. در قرآن خداوند نعمتهایی رو به ما یادآوری می کنه که خودمو می گم اصلا نمیبنمشون ، مثلا از یه طفل ناتوان به یه انسان توانمند تبدیل شدم ، از میان کوهها راهها رو برامون پدید آورد ، گوش و چشم و زبان به ما عطا کرد ، رزق و روزی و …
3- هر اتفاق به ظاهر بدی برام می افته دنبال راه ایمان به خدا در اون اتفاق میگردم : سوره تغابن آیه 11 :
هیچ رنج و مصیبتی نرسد مگر به فرمان خدا، و هر که به خدا ایمان آرد خدا دلش را هدایت کند و خدا به همه امور عالم داناست. وقتی میگه خدا به همه امور عالم داناست یعنی اولا حکیمه و بعدشم از احساس درونیت میفهمه ایمان داری یا نه تا هدایتت کنه.
4- به این فکر می کنم این اتفاق به ظاهر بد یا افکار بیماریزا یه امتحان از طرف خدای عزیز هست تا منو ارتقا بده تا منو رشد بده ظرفیت منو برای دریافت نعمات بیشتر افزایش بده ، پس به داشته هام توجه می کنم و شکرگزار میشم و مطمئنم به سمت آرامش هدایت خواهم شد.
5- یادداشتهامو میخونم ، مثلا فلان روز با فلان تضاد خدای عزیزم فلان آگاهی رو به من گفت ، فلان روز با فلان اتفاق من با این فکر به آرامش رسیدم ، فلان روز فلان اتفاق مثبت تو زندگیم افتاد ، باید قبلش میگفتم به نظرم یادداشت یا وویس ضبط کردن خیلی مهمه ، یا تو دفتر یا تو نرم افزار گوگل کیپ Keep ، داخل گوشی که خیلی هم در دسترس خواهد بود
6-یادداشتهای مربوط به باور سازیم رو میخونم مثلا یه سوال می پرسم که مثلا چرا خداوند منو به خواسته هام می رسونه بعد شروع می کنم به جواب دادن و بعد اینها رو میخونم تا برام جا بیفته .
7- در صدر همه اینها خودم رو با آگاهی های استاد احاطه می کنم که واقعا بی نهایت مرتبه ازشون سپاااااااااااااسگزااااااارم