پس کِی به خواسته ام می رسم؟!

سلام استاد عزیزم

سلام دوستای هم خانواده

خدا رو شکر می کنم که امروز استاد درباره این موضوع مهم صحبت کردند و بار دیگر به من الهام شد که راه صحیح چگونه است وباید چگونه در مسیر موفقیت گام بردارم

تجربه خیلی ارزشمند و تا حدودی سخت در اینباره دارم که دوست دارم با دوستانم به اشتراک بذارم که دیگران در این مسیر اشتباه حرکت نکنند

از وقتی که کار کردن روی خودم و باورهام رو شروع کردم از سال 93 تا به امروز سنگین ترین ضربه ای که خوردم از این موضوع توجه به خواسته ها بود

از وقتی که خوندن کتابهای موفقیت رو شروع کردم بارها و بارها خونده بودم که باید خواسته های خودت رو بنویسی و بارها اون رو بخونی تا تصویر واضحی از خواسته هات در ذهنت شکل بگیره و جهان تو رو به خواسته هات برسونه

تابستان امسال سمیناری از آقای باب پراکتور دیدم که در باره رسیدن به خواسته ها توضیح میداد، و توصیه کرد که خواسته های خودتون رو در برگه ای بنویسید و تا سه ماه هر روز اون رو مطالعه کنید، من هم کلی وقت گذاشتم و شرحی از خواسته های خودم نوشتم و شروع کرده به خوندن هر روز اونها

دو سه روز گذشت و یه ایده به ذهنم رسید که از روی نوشته ها با صدای خودم و به صورت هیجانی بخونم و با موزیک شاد انگیزشی میکس کنم

همینکار رو کردم و فایل بسیار جذابی با صدای خودم آماده کردم و صبح که بیدار میشدم اول اونو گوش میدادم و لذت میبردم، موقع پیاده روی اونو گوش میدادم و در طول روز بارها گوشش میدادم و از شنیدنش لذت میبردم

خیلی احساس خوبی بهم میداد وفتی خودم رو در احاطه این همه خواسته های رنگارنگ میدیدم و خدا رو شکر میکردم که من ور به همه خواسته هام رسوند

دو هفته این کار رو ادامه میدادم ولی یواش یواش اون احساس خوب اولیه رو نداشتم، گوش میدادم ولی اون شوق رو نداشتم و یه وقتهایی حواسم نبود میدیدم فایل تموم شده و دوباره میذاشتم ولی بازم نمیتونستم با دقت گوش بدم و اشتیاقی نداشتم

ولی چون تعهد داده بودم تا سه ماه باید اجراش کنم بر این کار اصرار داشتم و میگفتم که ذهنم مقامت داره که من به خواسته هام نرسم

هفته سوم شد و من اصلا احساس خوبی نداشتم، اون رضای قبلی نبودم، شادی درونی رو نداشتم، لذت از زندگی نمی بردم، احساس نگرانی داشتم، نجواهای ذهنیم زیاد شده بود که تو نمیتونی، موفق نمیشی، زندگی خیلی سخته و از این جور حرفها رو میشنیدم

ولی اهمیت نمیدادم و همچنان هر روز روزی چند بار فایل خواسته هام رو گوش میدادم

هفته چهارم شد و حسابی حالم بد شده بود، صبح ها با نگرانی از خواب بیدار میشدم، تمام روز استرس داشتم و نگران بودم، خودم رو آروم نشون میدادم ولی از دورن آروم نبودم، همسرم بارها بهم میگفت چی شده مثل قبل نیستی و جوابی نداشتم و فقط میگفتم عالیم ولی واقعا نبودم

دیگه صبح ها انگیزه نداشتم که صبح زود بیدار شم و از زندگی و کارهای روزانم لذت ببرم

درآمدم از کسب و کاری که بعد از تغییر کردنم ایجاد کرده بودم هر هفته کمتر میشد و در یک ماه به نصف رسید، ترس و نگرانی من بیشتر شد، بعد از دو سال احساس سرماخوردگی کردم و دیگه بدتر وحشت زده شدم که یه جای کارم ایراد داره که همه چی داره خراب میشه

فایل های استاد عباس منش رو گوش میدادم ولی لذتی نداشت برام، اون اشتیاق رو نداشتم، نجواها بلندتر شده بود حتی به استاد هم گیر میداد که این حرفها فقط واسه خودش نون و آب داشته، این همه گوش دادی به هیچ خواسته ای نرسیدی، یک ماه شده و هیچ نشانه ای از رسیدن به خواسته هات نیومده به چی دلت رو خوش کردی

ولی من به گوش دادن ادامه میدادم، دریکی از فایلها استاد گفتند که کتاب علم ثروتمند شدن رو پیشنهاد دادند ، رفتم این کتاب رو خریدم و با بی میلی شروع کردم به خوندن

هر روز میخوندم ولی اون اشتیاق قبلی رو نداشتم

والاس وتلز در یکی از فصل ها جمله ای از حضرت مسیح نقل کرد که منو درگیر خودش کرد

گفت حضرت مسیح به اصحاب خودش گفت مانند انسانهای جاهل یک خواسته رو بارها با خداوند مطرح نکنید

وقتی این جمله رو خوندم متوقف شدم، چه رمزی در این جمله هست که باعث جلب توجه من شد

هیچ چیزی دستگیرم نشد، کتاب روبستم و فقط بارها این جمله رو با خودم مطرح کردم و ملکه ذهنم شد

فردای اون روز در باشگاه روی تردمیل داشتم فایل خواسته هام رو گوش میدادم که یه هو این عبارت برام تداعی شد

مانند انسانهای جاهل خواسته ها رو بارها با خداوند مطرح نکنید

چند بار این جمله رو تکرار کردم و شوکه شدم از کاری که من داشتم میکردم و هدایتی که در این جمله وجود داشت

فایل رو نگه داشتم و گفتم دارم چیکار میکنم و دیدم دقیقا دارم جاهلانه روزی چند بار خواسته های خودم رو با خدا مطرح میکنم، خیلی منقلب شدم که چطور خداوند منو از اشتباه خودم آگاه کرد، انگار دنیایی از آگاهی به من داده شده بود ، به سرعت اطلاعات در ذهنم مرور میشد

انگار فیلمی در حال پخش شدن بود

یادم اومد سال 93 که با عباس منش آشنا شدم 405 مدل 83 داشتم که حسابی از ریخت افتاده بود و همیشه به همسرم میگفتم قسط هام تموم بشه یه وام 5 میلیونی میگیرم و دو سه مدل بالاترش رو میخریم و بهش وعده های روزهای بهتر رو میدادم

ولی سال 95 ماشین 206 حد صفر خریده بودم اونم نقد نقد بدون هیچ وامی و یادم اومد هر روز که میخواستم سوارش بشم بابت هدیه ای که از خدا گرفته بودم سپاسگزاری میکردم و هر دو سه روزی به خوبی تمیزش میکردم و چقدر برام ارزش داشت اما یک ماه هست که دیگه تمیزش نکردم و برای داشتنش سپاسگزاری نکرده بودم چون روزی چند بار به خدا میگفتم که بابت خرید اوپتیمای 2017 مورد علاقم سپاسگزارم و کلا ماشینی که روزی باعث میشد احساس عالی داشته باشم از تغییر کردن شرایطم دیگه برام مهم نبود

یادم اومد سال 93 غرق بدهی و قسط بودم و همیشه به همسرم میگفتم یعنی میشه روزی من قسط نداشته باشم و اونم میخندید میگفت خدا کنه که بشه، ولی سال 95 من هیچ قسط و بدهی نداشتم و از جلوی هر بانکی رد میشدم خدا رو شکر میکردم که من دیگه به هیچ شخص و بانکی بدهی ندارم ولی یک ماه بود دیگه این کار رو نکرده بودم

یادم اومد سالها به همسرم میگفتم اگه بتونم 5 میلیون وام بگیرم و خرجش نکنم و پس اندازش کنم برای روز مبادا دیگه خیالم راحت میشه که اگه موردی پیش اومد مقداری پول دارم و هیچوقت به این خواستم نرسیده بودم ولی سال 95 بالای 100 میلیون در حسابم داشتم که هر روز در حال اضافه شدن بود و من هر روز موجودی بانک رو میگرفتم و از دیدم عدد ده رقمی حسابم لذت میبردم و سپاسگزاری میکردم ولی یک ماه بود دیگه این کار رو نکرده بودم

خیلی موضوعات مثل یک فیلم خیلی سریع در ذهنم مرور میشد و به اشتباه بزرگ خودم پی بردم که دارم چه بلایی سر خودم میارم

من هر روز داشتم به نداشته هام توجه میکردم و دیگه هیچ توجهی به داشته هام نداشتم و همون چیزهایی که هر روز باعث خوشحالی من میشدن الان باعث ناامیدی من میشدن و من هر روز داشت حالم بدتر میشد و کسب و کارم هم از رونق افتاده بود

دیگه اون فایل رو گوش ندادم و مثل گذشته هر روز سپاسگزاری میکردم، درباره خودم در گذشته و شرایط فعلیم نوشتم و بارها خدا رو شکر کردم که از کجا به کجا رسیدم و هر روز سعی کردم دوباره به چیزهای که دارم توجه کنم

به همون چند نفر مشتری که هر روز پیام میدادن توجه کردم و برای بودنشون سپاسگزاری میکردم و بابت درآمدی که کم شده بود باز سپاسگزاری میکردم و ماه بعد درآمد بیشتر شد و بعد از دوماه یه مقدار از قبل از خرابی بالاتر رفت

احساسم دوباره عالی شد و هر روز با شوق از خواب بیدار میشم و زندگی و شروع میکنم

امروز که دیدم استاد عزیز درباره این موضوع صحبت کرد خیلی خوشحال شدم و خدا و شکر کردم که بار دیگه بهم یادآوری کرد اسیر خواسته هایی که بهشون نرسیدم نشم و فقط به داشته هام توجه کنم و از اونها لذت ببرم

و یه حسی گفت این تجربه رو بنویسم شاید دوستانم به خوندنش نیاز داشته باشند

در مورد سوالی که استاد محترم مطرح کردند برای کنترل ورودی ها

باید بگم که این سخت ترین مرحله از تغییر کردنه، و هر چقدر در این مسیر سعی کنیم بازم جای تلاش و کوشش برای بهتر شدن وجود داره

من از وقتی که خواستم روی ورودی ها ذهنم کار کنم به این موضوع رسیدم که دو موضوع وجود داره که باید مدنظر قرار بگیره

یکی ورودی های منفی و دیگری اعتیاد خودم به ورودی ها منفی

درسته که اطراف من مملو از عوامل منفی بود که به من ورودی های منفی میدادن ولی توجه کردم دیدم خودم هم به منفی بودن عادت دارم و ناخودآگاه دارم درباره نکات منفی صحبت میکنم

بنابراین تصمیم گرفتم اول خودم منبع منفی نباشم چون علاقه خودم به منفی بافی سبب جذب من به سمت خبرهای منفی میشد

از یه روز شروع کردم که نباید دیگه درباره شرایط بدم صحبت کنم، گله و شکایت نکنم، از چیزی غر نزدنم، درباره کسی یا موضوعی بد حرف نزنم و خلاصه خواستم به طور کلی خودم منبع منفی بافی نباشم

وقتی یه مدت روی این موضوع کار کردم یواش یواش ازدیگران میشنیدم که داری سعی میکنی مثبت اندیش باشی و مسخرم میکردن و متوجه شدم دارم خوب کار میکنم

وقتی این کار رو میکردم احساس کردم دیگه نیاز به شنیدن منفی ها ندارم، دیگه دنبال نمی کردم ، خبر جمع نمی کردم، پیگیر نبودم، هم صحبت دیگران نمی شدم، و عملا نیازی به داشتن بهانه برای منفی بودن نداشتم

و چون نیاز نداشتم انگار جهان هم منو از منفی ها دور میکرد، ارتباطم با دوستایی که منفی باف بودن خودبخود کمرنگ شد و از هم جداشدیم و برای اینکه بهتر به این روند ادامه بدم سرگرمی های مفید برای خودم دست و پا میکردم

مثلا فیلم های انگیزشی نگاه میکردم، داستان های موفقیت افراد رو میخوندم، کتاب میخوندم، فایل گوش میدادم و خلاصه ورودی های مناسب برای ذهن خودم در نظر گرفتم

و یواش یواش رفتارم تغییر کرد، از رفتن به بعضی جاها خوشم نمیومد و اگه مجبوری هم میرفتم خودم رو سرگرم میکردم با مواردی که برای خودم دست و پا کرده بودم

این تجربه من بود که بهتره بجای اینکه مراقب توجه به ورودی های منفی باشیم اول به خودمون توجه کنیم که عامل منفی نباشیم، وقتی عامل نباشیم دیگه خودبخود نیاز به پیگیری و مشارکت در منفی ها نداریم و خیلی کار برای کنترل ورودی ها راحت تر میشه

از دوستان خوبم که در این خانواده با هم هستیم تشکر میکنم و از استاد بی نظیرم که باعث تشکیل این خانواده ارزشمند شده است سپاسگزارم

شاد باشید و در مسیر موفقیت