افراد زیادی، به محض تصمیم برای تغییر و ساختن باورها، مهم ترین سوالشان این است که:
کِی به آرزویم می رسم؟
کِی می توانم خانه رویایی ام را داشته باشم؟
کِی با عشق رویاهایم ازدواج کنم؟
کِی به آن ثروت عظیمی که همیشه می خواستم، می رسم؟
احتمالاً شما نیز درگیر این سوال که “کی به خواسته ام می رسم؟“ بوده ای.
برای پاسخ به این سوال، می خواهم به یادت بیاورم که:
از همان لحظه ای که آموزش ها را شروع و تمرینات را انجام می دهی،
از همان لحظه ای که با تلاش ذهنی فراوان، سعی در کنترل ورودی های ذهنت نموده و شروع به تحسین زیبایی ها و تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی می نمایی، به گونه ای که به احساس بهتری برسی، وقوع اتفاقات خوب، آغاز می شود.
از آنجا تمرکز اصلی آموزش های من در تمام دوره ها و فایلها، بر ایجاد مهارت برای کنترل ورودی های ذهن است. وقتی به روش آن آموزه ها رفتار و تمریناتش را انجام می دهی، گویی چرخ دنده زندگی ات روغن کاری شود، همه چیز در زندگی ات روان تر می شود.
برای همین اگر کمی تأمل کنی، به راحتی به یاد خواهی آورد که به محض شروع آموزش ها، نشانه ها یکی پس از دیگری در زندگی ات شروع شده:
هدیه ای از یک دوست دریافت نموده ای.
افزایش حقوق داشته ای.
شغل مناسب یافته ای.
پول یا یک شیئ با ارزش در خیابان یافته ای،
مادرت همان غذایی را درست کرده که آن روز دوست داشتی.
سرماخوردگی ات خیلی زود شده و همه با شما مهربان تر شده و برای کمک به تو بسیج شده اند!
و هزاران اتفاق دیگر که نشان می دهد همین حالا نیز به خواسته های بسیاری رسیده ای اما چون آنها را داری، موضوع را از یاد برده ای!
مشکل اینجاست که منظور شما از سوال “کی به خواسته ام می رسم؟ ” داشتن آن خواسته های رویایی و بزرگ است.
و پاسخ این است:
تا زمانی خواسته ای در نظر بزرگ، خاص و دور از دسترس باشد، یعنی نتوانی باور کنی که داشتن اش راحت و بدیهی است، فاصله فرکانسی زیادی با آن خواهی داشت.
آن خواسته زمانی در زندگی ات ظاهر می شود که دیگر برایت یک خواسته بزرگ نباشد. بلکه به اندازه دیدن غذای مورد علاقه ات یا سبز شدن چراغ در خیابان یا سلامت تر شدن برایت کوچک، بدیهی و باورپذیر بشود.
راه باورپذیر شدن، از مسیر تأیید همین نشانه های کوچک و ادامه انجام تمرینات برای کنترل ورودی های ذهن و ساختن باورهای قدرتمند کننده تر می گذرد. تا جاییکه باورهای قدرتمندکننده جدید آنقدر در ذهنت تثبیت شود و تبدیل به جزئی از شخصیت ات گردد که موجب شود آن خواسته ها در ذهنت دیگر برایت آنقدر بزرگ و دور از دسترس نباشد.
اینجا همان نقطه ای است که این نگرش شروع به ظاهر شدن در رفتارت می نماید. یعنی در قالب ایمانی در رفتارت ظاهر می شود که تو را دست به عمل می کند به گونه ای که می توانی فراتر از مرز محدودیت های ذهنی و ترسهایت بروی و قدم هایی عملی برای آن خواسته بر می داری چون دیگر داشتنش را بدیهی و ممکن می دانی.
یک تمرین بعنوان اولین قدم در کسب توانایی کنترل ذهن:
اکنون دیگر می دانیم، تغییر باور از کنترل ورودی های ذهن شروع می شود. همانگونه که ورودی های نامناسب قبلی، باورهای محدود کننده قبلی را در ناخودآگاه مان ساخته، لازم است با ورودی های مناسب به ذهن، باورهای قدرتمند کننده را بسازیم.
هرچه توانایی ما در کنترل ورودی های ذهن بیشتر شود، باورهایمان قدرتمندکننده تر می گردد و پشتیبان قوی تری برای غلبه بر ترسها و قدم برداشتن برای تحقق خواسته هایمان در وجودمان ساخته می شود.
بنابراین در بخش نظرات این فایل به این سوالات با جزئیات جواب بده و اولین قدم را برای «تبدیل شدن به خالقِ بهتری برای زندگی ات» بردار:
تجربه شما درباره کنترل ورودی های ذهنت چیست؟
چه راهکاری برای تمرکز بهتر و بیشتر بر نکات مثبت اطرافت ات داری به گونه ای که به مدت زمان بیشتری در احساس خوب بمانی، کمتر نگران شده یا بترسی یا حتی بتوانی نکات مثبت را از دل هر وضعیت به ظاهر نادلخواهی نیز شناسایی و بر آن متمرکز شوی؟
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری پس کِی به خواسته ام می رسم؟!799MB16 دقیقه
- فایل صوتی پس کِی به خواسته ام می رسم؟!13MB16 دقیقه
با سلام و با سپاس فراوان از استاد عزیز و همه اعضای خانواده عباس منش.خدارو شکر میکنم بخاطر اینکه منو هدایت کردبه این سایت و در این مدت کمی که اومدم از لحظه ورودم سبک زندگیم تغییر کرده و خدارو شکر از وقتی تلویزیون نگاه نمی کنم واز تنهاییم لذت میبرم و…..آرامشی که تو زندگیم جاری شده رو با لذت حسش میکنم .من فایلهای رایگانو دانلود کردم و باهاشون زندگی میکنم وزمانهایی که بیدار هستم یکسره گوش میکنم.حدودا یک هفته ای بود که رفته بودم پیش یکی از دوستانم که سرمایه داشت،کاری رو باهم شروع کنیم.تواین مدت گوش ندادن به فایلهاو کنترل نکردن ورودیها، باعث شد که از مسیر خارج بشم.و روز دوم یه اتفاقی افتاد که بشدت احساسم از مثبت بودن درومد و فردای اون روز گوشیم زنگ خورد و یک خبر که خوشایند نبود بهم داده شد.همونجا نشستم و گفتم به خودم که استاد میگفت که ناخواسته ها میان که ما خواسته هامونو بشناسیم و میان تا رشد کنیم.همونجا گفتم خدایا شکرت!و حس وحال خودمو خوب کردم و اومدم خونه و بعداز چند ماهی که برنامه تلگرام و اینستاگرامو تعطیل کرده بودم نمیدونم چی شد رفتم اینستاگرام ویه پستی دیدم از یه فردی که به آمریکا مهاجرت کرده بود و رفتم دایرکت و یه سوال ازش پرسیدم و چقدر قشنگ جوابمو داد.بعدش پست استاد اومد گفتگو با افرادی که موفق شده بودند.وای خدایا چقدر حالم عالی شد.حرفهایی که استاد توی اون پست گفتند رو بارها ازشون شنیده بودم ولی این بار مستقیم به من میگفت.فقط اسممو نمی گفت.چون این بار تفاوت داشت.من داشتم با جون و دلم گوش میکردم و دریافت میکردم.خلاصه کنم الان هم اومدم سایت وزدم روی”مرا بسوی نشانه ام هدایت کن” الان چشمام پراز اشک شوق هست ودارم تایپ میکنم.من هدایت شدم تا این فایل رو ببینم تا فراموش نکنم که ۱.همواره باید ورودیهامو کنترل کنم.۲.هر روز باید تمرین انجام بدم.۳.من هر لحظه دارم هدایت میشم.۴.من به خیلی از خواسته هام هرچند کوچیک رسیدم و نباید فراموششون کنم.۵.من باید با فایلها و صحبتهای استاد زندگی کنم و بجای شنیدن،گوش کنم ودریافت کنم.۶.من روزبروز دارم بیشتر صحبتهای استادو درک میکنم و اگر هزاران بار هم یک فایلو گوش کنم باز هم جا داره گوش کنم چون نکته جدیدی یاد میگیرم.۷.خواسته هایی که بهش رسیدم رو بنویسم،که فراموششون نکنم.چون احساس میکنم یجور کفر محسوب میشه.واگه بخودم یاداوری کنم علاوه بر ایجاد انگیزه و احساس خوب و بالابردن اعتماد بنفسم،شکر گزاری کردم.(معنی کفر یعنی پوشاندن و ندیدن.عربها به ابرهایی که جلوی خورشیدو میگیرن،میگن ابرهای کافر).
از استاد عزیز و دوستداشتنی ام و خانم شایسته عزیز وبزرگوار و تک تک دوستانی که در سایت زحمت میکشند و نیز همه دوستانی که نظرات خوبشونو مینویسند و دوستانی که مانند من زیاد نظر نمیدن و بیشتر نظراتو میخونن بسیار سپاسگزارم.