هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگیمان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
به نام خدایی که ارامش بخش دلهاست
سلام به دوستان و همسفران عزیزم در سومین روز از این سفر توحیدی با شما هستم.
قران کتابی که برا ی هدایت ما نازل شده و همچنین تصدیق کننده کتاب های پیشین خود است که به مهمترین راز خوشبختی وسعادت بشر هم در دنیا و اخرت اشاره کرده که این راز همان قانون مدارها و باورها وفرکانس هایی است که ما به این جهان می فرستیم و سیستم خداوند همان چیزی رو به ما باز می گرداند که فرکانس غالب ماست و ما هرچه به این موضوع که خود خااق شرایط زندگی مان هستیم و هر انچه که به ما می رسد خیر است وبه حق از سوی خودمان خلق شده است وهیچ عامل بیرونی تاثیری در زندگی ما و شرایط واحساسی که هم اکنون دریافت می کنیم ندارد واگر ناخواسته ای نیز در زندگی مان می افتد باز هم خیر واز جانب خدا برای ازمایش ما و بررسی میزان ایمان ما در تسلیم بودن به او و توانایی ما برای داشتن احساس خوب در هرلحظه از زندگیمان می باشد.
واگر تسلیم خداوند باشیم وتوحید را درعمل نشان دهیم به چنان درجه ای از اخلاص و محبوبیت نزد خدا می رسیم که ما هم به دوست خوب خدا تبدیل می شویم و می توانیم ابراهیم دیگری شویم برای خداوند واین تسلیم بودن تنها به حرف نیست انجایی که عمل می کنیم واقدام می کنیم و پا در دل ناشناخته ها می گذاریم و با توکل به الله فقط شروع می کنیم و از محاسبات منطقی و 2*2 کردن های ریاضی دست برمی داریم و باور می کنیم که خداوند دست ما رو رها نخواهد کرد و به ما از رگ گردنمان نزدیکتر است و افسار زندگی مان تنها به او می سپاریم ان وقت است که توحیدی تریم ان وقت است که دیگر نه غمی داریم ونه اندوهگین می شویم.
خداوند درقران می گوید:وهنگامی که بندگان من از تو درباره ی من بپرسند من حتما نزدیکم دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت میکنم پس دعوت من رو بپذیرند وبه من ایمان اورند شاید راه یابند.
پس وقتی که ما تسلیم خداوند باشیم و دعوت خداوند رو قبول کنیم و ایمانمان رو در عمل نشان دهیم خداوند ان وقت هر دعایی که که کنیم اجابت می شود و احساس نزدیکی به خداوند وعشق به خداوند رو بهتر درک می کنیم.
خداوندا توحید و ایمان واقعی رو در زندگی مان وارد کن و ما را تسلیم امر و فرمان خودت بگردان.
خدا رو شکر می کنم که با شما دوستانم دیدگاه و احساسم رو شریک شدم.
امیدوارم هر کجا هستید در پناه الله قهار شاد،سالم و ثروتمند در دنیا و اخرت باشید فعلا خدا نگهدارتون.
سلام به عزیزان دلم در سومین روز از فایل های سفرنامه
واقعا تابه حال این گونه به حضرت ابراهیم نگاه نکرده بودم وای که استاد چقدر خوب تسلیم بودن حضرت ابراهیم را برای ماروشن کردند چه طور می شود که چنین شخصیتی انقدر تسلیم خداوند است که حاضر است بچه اش را قربانی کند و این ایمان وتسلیم بودن او باعث می شود که خداوند به او لقب خلیل الله بدهد و این گونه با عشق در موارد گوناگون به یکتاپرستی و توحیدی عمل کردن این شخصیت اشاره کند که این همان گونه که استاد نیز گفتند از حس ایاتی که درمورد حضرت ابراهیم گفته شده است مشخص است.
مانیز امیدوارم بتوانیم به چنان ایمان و تسلیم بودنی در برابر خداوند برسیم و چون حضرت ابراهیم توانسته ما نیز می توانیم واقعا که او بهترین الگو واسوه ای است که به معنای واقعی کلمه تسلیم الله یکتا بود و خداوند نیز این گونه عاشقانه او را دوست خود می داند پس ما هم می توانیم بچنان مقامی برسیم که دوست خدا نام بگیریم و همواره تسلیم خدا باشیم ولی این تکامل می خواهد باور میخواهد همان گونه که حضرت ابراهیم تکاملش را طی کرد و باورهای توحید اش را ساخت و به چنان درجه ای رسید که حتی اتش برایش گلستان شد.
دوستان اگر بهتر می خواهید با چنین شخصیتی که این قدر درقران به او اشاره شده است اشنا شوید و چگونگی تکامل او برای یکتاپرست شدن و تسلیم بودن او را دریابید همه مان را به تحقیق و تفحص در قران تشویق می کنم. باشدکه من نیز در مسیر هدایت باشم و بتوانم این مسیر تکامل را به خوبی طی کنم و تسلیم تنها الله باشم.
با تشکر از این که چند لحظه ای را به صحبت های من نشستید.
با عشق رضا معینی فر