هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
با سلام خدمت دوستان هم فرکانسم و استاد عزیزم خدارو سپاس گذارم که این فرستو داد تا بیام و دوباره بنویسم. فایلو که گوش میکردم تمام وجودم لبریز از خدا بود اون حس سپردن خود رو به خداوند و اعتماد به اونو واقعا حس کردم بعد چند وقت خیلی تاثیر گذار بود واسم و کلی بهم یاداوری شد که چه مسیری رو میخوام طی کنم و چجوری واس اون مسیرو پیدا کنم و از بیراهه نرم. فهمیدم که نواس به چیزی وابسته باشم یا بهتره بگم نگرانش نباشم و اونو مثل حضرت ابراهیم بسپرم به ربم. فهمیدم من مسئول زندگیه هیچ کس نیستم و هیچ تاثیری تو یه زندگی هیچ کس ندارم فقط فقط خالق زندگیه خودمم. فهمیدم اگه خودتو به خدا بسپری و نگران چیزی نباشی خدا همچیزو به بهترین شکل ممکن واست رغم میزنه. فهمیدم که اگه صبور باشی و متوکل باشی از تویه همیه آزمایشا سربلند بیرون میای و مدارت روز به روز به خدا نزدیکتر میشه و حتی میتونی ابراهیمش بشی. فهمیدم من یا انسانهایه دیگه یا ابراهیم یا موسی یا خیلی از پیامبرایه دیگه همه بنده هایه خداوندیم و همه به یه اندازه به اون نزدیکیم و میتونیم با تغییر فرکانسمون و تغییر باورهامون درصد بیشتر یا کمتری از رحمت و نعمتاشو برایه خودمون جزب یا دفع کنیم. فهمیدم وقتی به خداوند اعتماد کنی وقتی اونو قادر مطلق بدونی و بارتو به اون بسپری اون همه کار واست میکنه اون. فهمیدم که خدا میتونه پدر یا مادر واست باشه خدا میتونه همسرو فرزند واست باشه دوست خوب باشه حتی خدا میتونه نون تویه سفرت باشه سقف بالا سرت باشه خدا خیلی چیزا میتونه واست باشه فقط واس باور داشته باشی و بهش ایمان بیاری. دیدن خدا چشم دل میخواد هر موقه تو دلت اونو حس کردیش و احساست خوب بود بدون مسیرت درسته. خیلی احساس خوبی دارم که اینارو نوشتم و این فرستو به دست آوردم که هر روز میتونم یه نکته رو بخودم یاداوری کنم و به آگاهیام اضافه کنم خدارو سپاس گذارم بابت هرچی که بهم داده چه اوناییی که دارمشون و چه اونایی که از دست دادمشون چه اونایی که یادمه و چه اونایی که یادم نیست از شماها هم سپاس گذارم در پناه رب شاد و ثروتمند و سالم باشید.