هر زمان که آیهای درباره ابراهیم میخوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همهی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش میرود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش میآید، به گونهای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوستداشتنیترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوهای حسنه میخواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگیام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همهی افرادی که میخواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم میگویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم میوانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگیمان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانهی اهدانا الصراط المستقیم، از عهدهی کنترل ذهنمان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
الهی و ربی من لی غیرک
سلام خدمت همه دوستان عزیز
مدتیه گره ای افتاده تو شرایط مالی ام و ازش هدایت خواستم و به سفرنامه هدایت شدم و متعهد شدم از امروز شروع کنم و این چهل روز را فقط تسلیمش باشم
تواین چند وقت اتفاقات جالبی برام افتاد
اول 1بدهی بزرگ داشتم و مستاصل بودم و از خودش خواستم گفتم تو گفتی من حیث لا یحتثب ،یعنی از جایی که فکرشا نمیکنی
پس منم فکرشا نمیکنم و خودم را آرام نگه داشتم و به خودش قسم مطمئن بودم که جور میشه
این بدهی من را مادرم میدونست و بهم زنگ زد گفت مژده بده واست جورش کردم گفتم چه جوری یکی از اقوام خودش که کلا شاید تو زندگیش 5 بارهم ندیده باشه، ومن که کلا اصلا نمیشناختمش گفت داشتم باهاش تلفنی حرف میزدم، بهش گفتم میتونی تا 3ماه دیگه واسم پول جابه جا کنی و اونم گفت باشه همین!!
من اصلا طرفااا را نمیشناسم اما جور شد، من فقط سعی کردم احساسم را خوب نگه دارم
ماشینم چند روز بود که به صدا افتاده بود اما من فقط هر روز تو دفترم ازش سپاسگذاری میکردم که چقدر تواین چند سال پا به پام امده و هیچوقت وسط راه منا نزاشته
شب تو دفترم نوشتم رفیق تو که شرایط من را میدونی الان که نمیتونم ببرم تعمیرگاه اما تو که میتونی درستش کنی، و اون شعر ملاصدرا مدام تو ذهنم پلی میشد ،یاد حرف استاد افتادم که میگفت خدا بینهایت پلن برای سوپرایز کردن بنده هاش داره،
فردا صبح گفتم بزار حالا برم نشون مکانیک بدهم شاید هزینش خیلی نشه و بتونم جورش کنم
انجا که رسیدم ،ماشبن دیگه صدا نمیداد،مکانیک امد نگاه کرد ماشینا،گفت اینکه هیچ صدایی نمیده و همه چی بظاهر اکیه و خودش خوب شد
چند وقت قبلش بخطار 1 مسئله اینقدر شرایطم بد شد که پول بنزینم نداشتم و نشستم تو خونه و فقط فایل دیدم و نوشتم و گفتم رفیق من که جز تو کسی را ندارم،با اینکه میتونم زنگبزنم و قرض کنم اما ،تو باید برام جورش کنی
شاید باورتون نشه،واسم یه مبلغ 200 هزارتومنی واریز شد
اصلا داشتم هنگ میکردم که از کجا
بعد عصرش پیام امد 2تا دونه سهم مال سالها پیش داشتم که همشونا فروخته بودم 2تاش مونده بود ،سود این چندسال که بزداشت نکرده بودم شده بود اون 200 تومن و تو اون لحظه که من نیاز داشتم واریز شد
این همزمانی الکی نیس
یا چیزهای دیگه
اما خاستم بگم با همه این تفاسیر بازم نجواها میاد تو ذهنم میگه میخای چیکار کنی، اگه نشه چی ،ماه دیگه میخای چیکار کنی و 100 چیز دیگه
اما میخام بگم چرا ما اینقدر رو این ذهنمون حساب باز میکنیم
من 31 سال از خدا عمر گرفتم و تو این مدت چندتا شغل هم انجام دادم و 1سری چیزها میدونم و کلا یه تخصص هم بیشتر ندارم
اما چرا ذهن من بخاطر همین اطلاعات و تجربه های اندکش فک میکنه همه چیا بلده، میخاد با منطق خودش همه چیا درست کنه…
اینهارا میگم که واسه ذهن خودم منطقی تر بشه
امیر جان عزیز تو حاصل 31 سال عمرت شده آشنایی با چندتا مهارت و الان فک میکنی بهترین حالت برای تو اینکه مثلا یا عکاس طبیعت بشی، یا غواص ،یا جهانگرد
دیگه حالت بهتر از این که تو ذهنت نیس؟؟؟
-نه
خوب تو کلا چندتا آدم موفق دیدی؟با چندتا آدم موفق نشستی صحبت بکنی؟چقدر از فرصت ها و چیزهای جدیدی که هر روز داره تو دنیا رخ میده خبر داری؟
اصلا تاحالا با اقوام مختلف حرف زدی با ادیان مختلف چی؟ چقدر سفر رفتی؟چقدر جهان خداوندا تاحالا از نزدیک دیدی؟
تو که 99 درصدشا تجربه نکردی پس عملا تو هیچی بلد نیستی تو هیچ تجربه ای نداری
تو اصلا چه میدونی خوب چیه بد چیه
همین خواسته غواص شدن که تا 2سال پیش اصلا تو ذهنتم وجود نداشت
الانچی شده که فکر میکنی که همه چیا خودت بلدی ؟میخای خودت شرایط را درست کنی؟خودت میخای بهترین هارا واسه خودت رقم بزنی؟
مگه اصلا تو میدونی بهترین چیه؟
حالا میشه ابراهیم بودنا فهمید
ابراهیم همه این حرفا شاید امد تو ذهنش اما اون گفت من هیچکدوما بلد نیستم اما 1 نفر را میشناسم که اون همه جواب های این سوالات را بلده ،چون خودش اونارا خلق کرده ،پس خودما میسپارم دستش که، الخیر فی ما وقع ، بشه بهترین اصول زندگیم
همه اینهارا نوشتم برای خودم،که ردپایی باشه واسه انسان فراموشکار که بدونه خدایی که تا الان نزاشته حتی 1 لحظه هم در بمونه
به همون علت که 1000 بار آبروت را نبرد
،دستت را گرفت
پس براش دفعه 1001 هم فرقی نداره
چون اون وهابه ،رحمان، کریم،مجید ،صاحب فضل عظیم و سریع الجابه
تو سمت خودتا درست کن اون بلده چطوری خداییش را بکنه
اگه تو دفعه اولته داری بندگی میکنی اون همین الان داره خدایه 8ملیارد آدم را میکنه
پس اون کارشا بلده
انشالله بتونم به عهد 40 روزم وفادار باشم واین سفرنامه را جلو ببرم