هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
سلام به همه دوستان عزیزم و استاد با عشق
من درکی که در مورد حضرت ابراهیم در این فیلم کوتاه و کامنت بچه ها داشتم اینکه ما باید هر روز هر سانیه و هر لحضه باید تسلیم خداوند تسلیم ربّ باشیم تا زندگی مون در این دنیا و در آخرت به بهشت تبدیل بشه من واقعا هر موقع اسم حضرت ابراهیم و می شنوم یاد تسلیم به قید و شرط به خداوند می افتم که ما هم مثلا ابراهیم تسلیم بی قید و شرط به ربّ باشیم و همیشه به یاد خدا باشیم تا زندگیمون تبدیل به گلستان بشه
واقعا آدم به یاد خدا باشه خدا رو درک کنه حالش خوب میشه احساسش خوب میشه که من الان در این احساس ناب خدایی قرار دارم که نمی تونم این احساس خوشی که الان دارم بگم براتون یه حسی خوبی که جنسش با حس خوب دیگه فرق می کنه آدم و کلا از زمین میکنه به آسمون هفتم می بره
من از خدا می خواهم که همیشه من و هدایت ام کنه همیشه همین حس خوب و که الان دارم داشته باشم
و ما هم مثل حضرت ابراهیم دلمون و به خدا گره بزنیم
من یاد گرفتم که از این به بعد تسلیم خدا تسلیم ربّ م باشم هر مشکلی هر اتفاقی بدی که برام افتاد به دست خدا بسپارم باور و ایمان قلبی داشته باشم که خودش برام این مشکل به ظاهر بدو حلش میکنه و خودم و از اون اتفاق بدی که افتاده دور کنم تا دستان خداوند رو ببینم که چطور تمام موانع جلوی من و که می خواستند سد راهم بشن بر می داره
یاد گرفتم که هر خواسته ای که داشتم فقط اون حس خوبی که به من می ده اون خدایی که در درون من هست کمک بگیرم
یاد گرفتم مثل حضرت ابراهیم نترس و شجاعی باشم
مثل حضرت ابراهیم تسلیم خودش باشیم تسلیم نیرویی باشیم که ما رو همیشه هدایتمون می کنه
من یاد گرفتم که پیرو ابراهیم باشم مثل حضرت ابراهیم عمل کنم در زندگیم
و در آخر از خدا می خواهم که ما رو هدایت کنه به راه راست به راه کسانی که به انها نعمت داده نه به انهایی که غضب کرده نه گمراهان و از خدا می خواهم که ایمان ما رو قوی و استوار کنه و ما رو از شرک خفی که تو وجودم داریم رهایی بخشه و از گناهانمون در بگزره و ما رو با صالحان مشهورمون کنه
و همه شما ها رو در پناه خدا می سپارم