هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
برگ سوم سفرنامه ،سفری از جنس فرکانس ها
در مسیر فایل اعتقاد به ربّ ،پیام حضرت ابراهیم در عید قربان:
سلام استاد ،پیام آور ِ عشق ،دست ِ خداوند
قبل از اینکه این فایل رو گوش بدم ذوق و شوق داشتم از اینکه این فایل چه اگاهی و پیامی برام داره از همون اول با دیدن عنوانش میدونستم قراره پایه و اساس باورها و وجودم رو محکم تر کنه
چندین بار این فایل رو گوش دادم یکبارهمزمان ایات قران در مورد حضرت ابراهیم رو خوندم یک بار همزمان توی گوگل سرچ زدم و مطالب کلی از زندگی حضرت ابراهیم رو نگاه کردم یک بار کامنت ها رو خوندم و یک بار نوشتم تمام مطالب رو
این موضوع نقطه توقف ِ و خاموشی ذهنم شد
قربانی کردن ِ حضرت ابراهیم
و ندای قلبم گفت:
وابستگی به هر کسی ما رو از اصل جهان دور میکنه ،وابستگی شرک ورزیدنه
ابراهیم همون فردی بود که از ستاره شروع میکنه و در اخر با تحقیق با عمل به آیین یکتاپرستی و توحید میرسه
ابراهیم همون فردی بود که به پدرش ایین یکتاپرستی رو یاداوری کرد و دعوت کرد و سپس طلب امرزش کرد و دعای خوب کرد و به راهش ادامه داد
ابراهیم همون فردی بود که تسلیم خداوند شد
ابراهیم همون فردی بود که چقدر زیبا و رها زندگی کرد
ابراهیم همون فردی بود که به فرزندش وابستگی نداشت چون تنها به الله و رب العالمین وابسته بود و نشانش اطاعت وحی قربانی کردن
ابراهیم همون فردی بود که ثابت کرد اصل قربانی کردن دل بریدن است از تمام وابستگی ها و وابستگی تمام به الله
ابراهیم همون فردی بود که سربریدن ِ فرزندش ، نماد ِ خلوص ایمان و تسلیم بودنشه
ابراهیم همون فردی بود که تمام و کمال با قوانین جهان هماهنگ بود قانون تکامل،رهایی،جذب،سپاسگزاری، و توحیدی
ابراهیم وقتی آگاه شد به یکتا پرستی قدم به قدم تکاملش رو طی کرد ، انقدر الله و رب العالمین را با یقین قلبی میپرستید انقدر باور و ایمان داشت که زندگی همه خداوند بود
و رسالتش اشاعه توحید چقدر قشنگ میشه درک کرد وقتی با تمام وجود خداوند رو باور کنیم وقتی تمام ِ زندگی تمام تمام جهان را از قدرت رب ببینیم اونوقت بی آنکه سختی بکشی بی انکه تصور کنی چقدر سخته جدا شدن از بچه از فرزند و … آنوقت باور میکنیم دنیا اندک زمانیه که تجربه میکنیم در برابر ابدیت در نتیجه رهاتر عمل میکنیم
وقتی باور کنیم خدای ابراهیم خدای اسماعیل خدای اسحاق و خدای لوط و تمام انسان هاست درک عمیق تری ایجاد میشود
از معنای تسلیم بودن
و چیزی که وقتی توی گوگل سرچ زدم مواجه شدم باهاش توضیح اختلافات برسر انکه پدر ابراهیم چه کسی بوده و یا کدام پسر قربانی شده و …
به قول شما اکثریت فرع را چسبیده اند
و اصل این فلسفه قربانی اصل آیین ابراهیم خلیل الله کمتر نشانی داشت
اقای عباسمنش شما سرشار از تحسین هستی و شکرگزار خداوند هستم که همیشه ما رو هدایت کرده و میکنه
به حقیقت که تمرکز شما فقط روی اصله
و پیام این فایل برای من اینه :
👈اعتقاد به ربّ
👈 آیین توحید و یکتا پرستی
👈تسلیم
👈ازاد شدن از بندِ وابستگی ها
👈وابستگی به خدا به رب فقط
👈توکل (با خیال راحت همه چی رو بسپارم به رب و از زندگی لذت ببرم کار من اینه بندگی کنم به الهامات عمل کنم )
👈بشینم یه لیست بنویسم از وابستگی ها بعد قدم به قدم مرحله به مرحله کمترشون کنم
💚 خدایا شکر💚