هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
دوستان عزیز و استاد جان و مریم جان سلام.
امروز هم با گوش دادن این فایل واقعا دلی که تا عمق وجودم بهم آرامش داد اومدم و کامنت بذارم و از خودم یه رد پای دیگه بجا بذارم. و با خودم عهد بستم که بیشتر روی توکل و دلسپردگی به خدای خودم و اعتماد بهش تمرین کنم تا به آرامش بیشتر برسم.خداییش بخوام بگم من چند ماه پیش که دیگه از همه چی خسته بودم یه تعهدی دادم و شروع به تغییر کردم، الان که دارم نگاه میکنم به اون روزایی که گذشت فقط اون حس آرامش عمیق و بیخیال ترس ها شدنه که میبینم لذت بخش ترین لحظات بود واسم و انگاری الان باز هم عطش دارم تا آرامشم رو ببشتر کنم جدی میگم یعنی دوستانی که آرامش واقعی و تضمین تو زندگی و ذره ای از طعم توکل رو چشیدن میدونن من چی میگم. و فقط با موندن تو احساس آرامش بود که اتفاقات تند تند واسم رقم خورد. استاد جان میدونی از کدوم آرامش و اطمینان صحبت میکنم. از اون آرامشی که وقتی حتی یه چیز ناراحت کننده هم ببینی عین خیالت هم نیست و ذره ای ناراحت نمیشی. انگار داری همه ی این اتفاقات رو از آسمون بهشون نگاه میکنی و میگی ای بابا این مسئله ایه آخه ! همون اتفاقاتی که قبلا بشدت تو رو عصبی و ناراحت میکرد و انگار که مثلا بهت ظلمی چیزی شده و تو بدبختی😊.یعنی انقدر آرامش داری که براحتی میگذری ازش و باززززززز اون حس خوبه غالبه و اینه که واسه من لذت بخشه.که روی زندگیت کنترل داری.که احساس شجاعت میکنی. استاد من هنوز موفق به خرید هیچ کدوم از دوره ای شما نشدم چون قبل این روی روابطم زوم کرده بودم .ولی هدفم اینه از دوره عزت نفس شروع کنم و میدونم خدا این هدیه رو به من میده و خیالم راحته که بهمنی از ثروت و نعمت سمتم تصاعدی داره میاد .این خاصیت جهانه به نظرم .وقتی اتفاقات شروع میشه به افتادن با موندن ما توی اون حس حالا چه منفی چه مثبت اتفاقات تصاعدی رشد میکنن. ولی مثبت قدرت بیشتری داره💪🏻💪🏻. من تک و خاصم واسه خودم و خدا. جهان به یاریم میاد همیشه چون باور دارم که سمت و سوی جهان رو به بهبود و رو به خدا بودنه . تا کامنت بعدی من و حس جدیدم و نتایج فوق العاده بعدی. خدا نگهدار حس خوبتون باشه دوستان.