هر زمان که آیهای درباره ابراهیم میخوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همهی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش میرود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش میآید، به گونهای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوستداشتنیترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوهای حسنه میخواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگیام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همهی افرادی که میخواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم میگویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم میوانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگیمان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانهی اهدانا الصراط المستقیم، از عهدهی کنترل ذهنمان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
سلام 😊💗
برگ سوم سفرنامه✨📄
استاد عزیز و مریم جان عزیزم بینهایت ازتون سپاسگزارم ،واقعا ممنونم بخاطر این آگاهی ها و این سایت فوقالعاده.
ایمان داشتن و تسلیم بودن در برابر خدا:
به این معنا که من همه چیز رو به خدا میسپارم و به الهاماتم عمل میکنم و ایمان دارم که همه چیز به بهترین شکل رقم میخوره ،شاید من ایده ای براش نداشته باشم ولی ایمان دارم و یقین دارم و دلم قرص قرصه که اونی که این جهان رو خلق کرده و تک تک سیاره ها و کهکشان ها و تک تک سلول های بدنم رو خلق کرده و داره هدایت میکنه ،خودش به بهترین شکل و از غیب ،از جایی که فکرش رو نمیکنم همه چیز رو ردیف میکنه .
ایمان یعنی همین ،یعنی من هیچ شکی ندارم که اگه من ایمانم رو حفظ کنم و آرامش و احساس خوب رو حفظ کنم در خودم و به الهامات خالقم عمل کنم ،بهترین ها رقم میخوره .
ایمان و تسلیم بودن در برابر خدا یعنی با تمام وجود غرق در آرامش باشم و یقین داشته باشم که برنامه ریزی خدا دقیقه و در بهترین زمان بهترین اتفاق ها میوفته.
ایمان به هدایت خداوند :
اولین چیزی که برای هدایت شدن نیاز دارم اینه که با تمام وجودم بااااور داشته باشم که خدا هر لحظه با منه ، هر لحظه داره هدایتم میکنه و من رو بسیار بسیار انسان ارزشمند و مقدسی میدونه .
و اینکه نترسم و کاملا امیدوار و آرام باشم و اجازه بدم که من رو هدایت کنه .
کسی که تسلیم خداست و ایمان واقعی داره وقتی یه اتفاق به ظاهر ناخوشایند میبینه امید و ایمانش از بین نمیره و باز هم ایمان داره که خدا فقط و فقط خیر و خوبی براش میخواد .
خدایا با تمام وجودم ،واقعا این جنس از ایمان رو از تو میخوام ، این حد از یقین و اطمینان و تسلیم بودن رو میخوام ،این ایمان و تسلیم بودنی که نتیجش احساسِ آرامشِ عمیقِ درونیه ، فارغ از اینکه اون لحظه توی جهان بیرون چی داره میگذره .
خدایا من لایق هدایت لحظه به لحظه تو هستم .
خدایا بخاطر این احساس خوبم ازت سپاسگزارم.
خدایا اونقدر غرق در نعمتم که نمیتونم بشمارمشون ،فقط میتونم بگم بخاطر همهشون سپاسگزارم 🌟