هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
به نام خدای مهربان سلام به استاد عزیز و خانم شایسته نازنین و دوستان گرامی خداروشکر بابت این فایل گرانبها تحسین میکنم این شخصیت بر جسته حضرت ابراهیم رو خدایاشکرت تحسین میکنم استاد عزیز که خیلی عالی رو خودش کار کرد و شده ابراهیم خدا واقعا تحسینتون میکنم خدایاشکرت چقد زیباست این الگو و ما چقد خوشبختیم که شدیم زوریه ابراهیم و استاد عباسمنش و چه روز و شبی داریم فقط خدا میدونه چه زندگی داره درست میشه با این آگاهی ها خدایاشکرت نمیدونم واقعا نمیشه بیان کرد فقط میدونم یه آدم میتونه چقد تاثیرگذار باشه امروز به این آگاهی رسیدم که هر چی که دارم هر جا که هستم هر چیز و خوب وبد همه چیز فقط درسته همه ی اونا امد که من خوشبخت تر شوم و خدا رو باور کنم که فقط کافی تسلیم باشم تسلیم یعنی چی یعنی اینکه کاری به بچه ام نداشته باشم درس میخونه یا نمیخونه مرتب هست یا نیست اشتباه میکنه یا نمیکنه من باید سرم تو کار خودم باشه من باید تسلیم باشم که وقتی من به خدای خودم اعتماد داشته باشم خدا خودش پسرمو اصلاح میکنه کافی من مواظب خودم باشم خدا خودش درس پسرم و نمره های خوبی بهش میده اصلا مهم نیست بخونه یا نخونه واقعا ما درگیر چی هستیم چقد اینجا متوجه میشم کوچیکم خیلی مونده بزرگ بشم چقد بکن نکن کردم فکر کردم میتونم پسرمو اصلاح کنم ولی اصلاح نکردم حال خودم رو بدتر کردم و تازه داره کم کم واسم جا میفته که دس از سر این کارا بردارم فقط خودم رو اصلاح کنم تازه اونم نمیتونم باید کاری که حس خوب به من میده رو انجام بدم خدا خودش منو پسرمو و اطرافم رو اصلاح میکنه اینجاست باید تسلیم باشم و این با تکرار تکرار تکرار و استمرار انجام میشه و ظرف بزرگ میشه و این میشه که ابراهیم میشه خلیل الله و منم باید ادامه بدم تا روزی که زنده ام و عاشق و وابسته خدا باشم که زندگی تبدیل به بهشت میشه اما تا اینجا هم خیلی خوب بود چرا آمدیم تو فرکانس حضرت ابراهیم چه حس خوبی داره و حداقلش روز یکبار مزه بهشت رو میچشیم و این به ما انگیزه میده تا ادامه بدیم واقعا سپاسگزارم از استاد عزیزم که این مسیر رو تنها با خدای خودش ادامه داد ولی الان خدا واسه ما کار رو آسون تر کرد این همه دست واسه ما فرستاد تا در این مسیر رشد کنیم و خوب زندگی کنیم و جهان رو واسه جای خوب بگذاریم واقعا عالی بود خدایاشکرت تحسین میکنم بازم استاد عزیز رو بابت این همه پشتکار و تلاش واسه خوب زندگی کردن خدایاشکرت در پناه الله یکتا شاد ثروتمند وسعادتمند در دنیا وآخرت باشید دوستتون دارم