هر زمان که آیه‌ای درباره ابراهیم می‌خوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همه‌ی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش می‌رود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش می‌آید، به گونه‌ای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوست‌داشتنی‌ترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوه‌ای حسنه می‌خواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگی‌ام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همه‌ی افرادی که می‌خواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم می‌گویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم می‌وانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگی‌مان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانه‌ی اهدانا الصراط المستقیم، از عهده‌ی کنترل ذهن‌مان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
سلام آقای صادق زاده .مشخصه که شما خیلی آگاهی داری و از آموزه های استاد بهره مند شدی.من یک ساله که وارد این مسیر زیبا شدم اما دوماه از عضویت من تو سایت میگذره .همه چی عالیه .فقط تو بحث کاری شرک دارم و اینو متوجه شدم تصمیم گرفتم امسال 1402 توحید را سر لوحه کارم کنم اما حقیقتا ترس دارم می‌خوام اگر میتونید راهنمایی ام کنید؟ من گچ کارم
مرسی از نظر خوبتون .من از وقتی خدا را شناختم واقعا بدون اقراق میگم عاشقش شدم و خیلی حالم خوبه .سعی میکنم همیشه سپاسگزاری کنم.تو مسایل زندگیم واقعا سعی میکنم توحید را رعایت کنم چون از نظر من توحید اصل بندگی و زندگی هستش البته برای من.اما مدتی هست متوجه شدم تو شغلم که گچکاری هستش شرک خیلی آشکاری دارم.من یه شریک دارم اون توکار خیلی حرفه ای هستش حتی بهتر از خودمه حقیقتش .قبلاً هم شریکایی داشتم اما اصلا نسبت به اونا شرک نداشتم.من احساس میکنم که اگه اون نباشه و تو کار به من کمک نکنه من نمیتونم کامل از عهده کار بربیام.اما امسال تصمیم گرفتم برم تو این ترس و نگاهم دیگه به اون شخص نباشه و به خدای خودم توکل کنم .حالا هرچی میخواد بشه بشه.من باید توحیدم را عملی کنم.
مرسی از نظر خوبتون .من از وقتی خدا را شناختم واقعا بدون اقراق میگم عاشقش شدم و خیلی حالم خوبه .سعی میکنم همیشه سپاسگزاری کنم.تو مسایل زندگیم واقعا سعی میکنم توحید را رعایت کنم چون از نظر من توحید اصل بندگی و زندگی هستش البته برای من.اما مدتی هست متوجه شدم تو شغلم که گچکاری هستش شرک خیلی آشکاری دارم.من یه شریک دارم اون توکار خیلی حرفه ای هستش حتی بهتر از خودمه حقیقتش .قبلاً هم شریکایی داشتم اما اصلا نسبت به اونا شرک نداشتم.من احساس میکنم که اگه اون نباشه و تو کار به من کمک نکنه من نمیتونم کامل از عهده کار بربیام.اما امسال تصمیم گرفتم برم تو این ترس و نگاهم دیگه به اون شخص نباشه و به خدای خودم توکل کنم .حالا هرچی میخواد بشه بشه.من باید توحیدی را عملی کنم.
سلام سعید آقا مرسی از راهنمایی خوبتون .به نظر منم حرفاتون خیلی درسته که فقط باید به قدم بعدی توجه کنم و نه به چند قدم بعدی .تمام تلاشم را میکنم تو این مسیر ذهنم را کنترل کنم و به خداوند خودم توکل .انشااله به نتایج خوبی خواهم رسید که حتما با شما به اشتراک خواهم گذاشت.بازهم تشکر میکنم از وقتی که گذاشتید.