هر زمان که آیهای درباره ابراهیم میخوانم، به وضوح می بینم که جنسِ این آیات متفاوت است. یک عشق ناب میان خالق و مخلوق است. هر زمان که واردِ قرآن می شوم و با نامِ ابراهیم روبرو می شوم، شخصیتِ این انسان، مرا به وجد می آورد:
شیوه ی تسلیم بودنش در برابر ربّ. شیوه موحد بودنش. حنیف بودنش… همهی رفتارهای این انسان، وجودم را به شدّت متحول می کند.
برای من، ابراهیم، نمادِ یکتاپرستیِ ناب است. یکتاپرستی ای که آنچنان در وجودش به درستی ریشه دوانده، آنچنان عمیقاً جزئی از شخصیتِ وجودی اش شده، که او را تسلیم ِ امر ربّ گردانیده، آنچنان ربّ را بعنوانِ نیروی برتر که مدیریت همه ی جهان به دستِ اوست، که محافظِ هر جنبنده ای است، که بدونِ اذنش برگی از درخت نمی افتد، باور دارد، که می تواند از هر آنچه که با “تسلیم بودنش در برابر ربّ” مغایر است، دست بشوید.
می تواند بی هیچ تردیدی درباره درستی یا نادرستی عملش، مملو از یقین، هاجر و طفلِ شیرخواره اش را در بیابان رها کند و با اعتماد به ربّ، فرزندش را به قربانگاه ببرد و از همه ی امتحانات، سر بلند بیرون بیاید و تا آنجا پیش میرود که می تواند خلیل الله و رفیق خداوند باشد.
هیچ چیز حتی جانِ فرزندش، قادر نیست ذره ای تردید در اعتمادِ او به ربّ، ایجاد کند.
به راستی ابراهیم کیست؟
کدامیک از ما قادر است تا آن اندازه تسلیم امرِ ربّ باشد، که فرزندش را قربانی کند؟
بی دلیل نیست که خداوند در قرآن از هر فرصتی که پیش میآید، به گونهای از ابراهیم یاد می کند، که ما در صحبت هایمان از دوستداشتنیترین آدمِ زندگی مان. در هر مناسبتی که در قرآن پیش آمده، خداوند به نوعی خاص او را اسوهای حسنه میخواند.
همواره آرزویم این است که “ایمانِ راستین ابراهیم و تسلیم بودنش در برابر ربّ “، اولویت اصلیِ زندگیام باشد. بتوانم آن را در رفتارم بروز دهم و نیز بتوانم آن را به شما و همهی افرادی که میخواهند خوب زندگی کنند و کمک کنند که جهان جای بهتری برای زندگی باشد، توصیه کنم. زیرا همواره به خودم میگویم، اگر ابراهیم توانسته رفیق خداوند باشد، ما هم میوانیم.
اگر او به چنین حدّی از اعتماد و تسلیم در برابر خداوند رسیده، ما نیز می توانیم. زیرا هیچ چیز نمی تواند از این بالاتر باشد، که انسان، پایه های تمامِ زندگی اش را بر “اعتماد به قدرتی بچیند و رفیق نیرویی باشد که برگی بدون اذنش از درخت نمی افتد و اتصالمان با او دائمی است.
اعتمادی که سبب بشود ، افسار ۱۰۰درصدِ زندگیمان را به این نیرو بسپاریم و به پشتوانهی اهدانا الصراط المستقیم، از عهدهی کنترل ذهنمان در هر شرایطی برآییم، از مرز ترس ها و محدودیت های ذهنی مان فراتر برویم تا هم فرکانس با صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم ولا الضالّین بشویم.
اعتمادی که چنان شرک را از وجودمان بزداید که از ما خلیل اللهِ دیگری، بسازد.
پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش، چیزی نیست جز:
«آموختنِ این جنس از اعتماد به خداوند و توانایی اجرای آن در عمل»
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD214MB18 دقیقه
- فایل صوتی «اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش16MB18 دقیقه
خدایا شکرت بابت وجود بندگانی
مثل استاد. که سراسر دانش آگاهی عشق. انگیزه امید به زندگی
من گام به گام دارم از ابتدا که آمد تو منو سایت رد پا میگذارم
روز شماره فصل اول
تا اینجا در روز اول مفهموم ظلم یاد گرفتم
که هیچکس در بدبختی خوشبختی. تخریب ضربه زدن به دیگران تاثیر ندارن
ما خودمون خالق زندگی خود هستیم ظلمی نیست
هرکه فکر میکنه به دیگران. بد کنن به خودشون برمیگرده
حق الناسی نیست. مدارها هستن که اجازه میدهند یکی تو اون مقطعی. کاری کنن. تخریب ضربه مالی. بی احترامی کردن ما در سطح اون اشخاص بودیم
اگر سطح فرکانس بالا بره از اون مدار خارج شده
ما خودمون خالق زندگی خودمون هستیم. هیچکس مقصر نیست
خودم باعث شدم یکی حقم ضایع کنه خودم زمینه ایجاد کردم یکی بی احترامی کنه
خودم باعث شدم یکی عشق بده احترام بده همه اینا خودم خلق کردم
درگام دوم. استغفار. را فقط از خدا بخواهیم. ما وپیامبر به یک اندازه به خدا نزدیک هستیم
ما از پیامبر بخواهیم برامون طلب آمرزش کنیم. شرک به خداست
گام سوم
رب العالمین بودن خداست پروردگار جهانیان است
ما تسلیم خدا باشیم حتی اگر تو بدترین شرایط بودیم. متوکل باشیم
خاشع ترین باشیم
هرچه داریم از فصل پروردگار هست
ابراهیم پیامبر یکتا پرستی بود
ابراهیم خلیل الله. دوست خدا بود
خدا دوست همه ماست. بنده ها دوست داره
خدایا شکرت بابت این همه نعمت بر من ارزانی داشتی
هرچه دارم از فضل پروردگارم است
خدایا ما را با بنده گان خوب صالحان اولیا انبیا محشور کن
در دنیا آخرت