«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 113 (به ترتیب امتیاز)

سلام. کامنتتون فوق العاده ست! چقدر قشنگ گفتین که زندگی بازی و معماست و هر مرحله باید پسورد درست رو بزنیم بریم مرحله ی بعد. منم که عاشق حل معما و رمز و رازم خیلی این تعبیر شما بهم چسبید. خیلی ممنونم ازتون.

یادم اومد که چند سال پیش هفته ای یک بار باید یک مسیری رو با اتوبوس میرفتم. همیشه اول خط سوار میشدم و صندلی ها زودتر پر شده بودن. بعد از مدتی تصمیم گرفتم قبل از اینکه به اتوبوس برسم از خدا بخوام برام صندلی خالی نگه داره! و واقعا هم صندلی خالی رو برام نگه میداشت. یک بار یادمه که همینو از خدا خواستم و رفتم سوار شدم دیدم همه ی صندلی ها پر شدن. تعجب کردم ولی گفتم اشکال نداره امروز تو اتوبوس وایمیستم. کمتر از یک دقیقه بعد یکی از کسانی که نشسته بود بلند شد و از اتوبوس رفت بیرون! هنوز اول خط بود! اول مسیر وقتی هنوز اتوبوس حرکت نکرده کسی پیاده نمیشه که! اما اون پیاده شد چون خدا برای من صندلی خالی نگه داشته بود. کامنتتون منو یاد این خاطره انداخت.

شب و روزتون به خیر