«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش - صفحه 120

سلام به دوستان عزیز

روز سوم روزشمار تحویل زندگی من

امروز در مورد حضرت ابراهیم و عید قربان صحبت شد، ابراهیم پدر انبیا بوده و در قرآن خداوند گفته ابراهیم دوست من هست، یعنی به مرتبه خلیل الله بودن رسیده. ای شخصیت انقدر ایمان داشته و انقدر توکل داشته که وقتی خداوند بهش الهام می‌کنه که باید برای رسیدن به هدفت فرزندت رو قربانی کنی و اون رو سر ببری میره و این کار رو انجام میده و این نشون میده که این انسان چقدر توکل و ایمان داشته و چقدر هم شجاع بوده که انقدر قاطعانه به الهاماتش عمل میکرده. یعنی ابراهیم کسی بوده که حرف نمیزده، ادا در نمی‌اورده و به معنای واقعی به الهاماتش عمل میکرده اون هم در مورد فرزندش که موقعی که شیرخواره بوده توی بیابان رهاش کرده بوده، وقتی من به این موضوع فکر میکنم میگم که این بچه و اون مادر بچه چطور می‌تونستن اصلا به ابراهیم این اجازه رو بدن که باهاشون حرف بزنه چه برسه به اینکه درخواست کنه میخوام سر بچه رو ببرم. شاید هر کس دیگه‌ای بود کلا از ابراهیم فاصله می‌گرفت و میگفت تو من رو تو کودکی تنها گذاشتی و مادرم رو و من بدون پدر بزرگ شدم و بهم فشار وارد کردی و این جور حرف‌ها. حالا ببینید ابراهیم تو چه مداری بوده که خودش رو سرزنش نمی‌کرده و خجالتم نمیکشیده و با ایمان رفته گفته میخوام سرت رو ببرم و قربانیت کنم در راه خداوند! نمیدونم من درست شرایط رو درک میکنم یا نه ولی اگر من جای اسماعیل بودم شاید رفتار بدی میکردم با ابراهیم. آرامش اسماعیل و اینکه میگه به امر پروردگارت رو اجرا کن هم برام خیلی جای فکر داره که اونم چه ایمانی داشته.

نکته دیگه این هست که بین تمام پیامبرانی که ما در طول تاریخ داشتیم ابراهیم رو خداوند به عنوان الگو نام برده و نه محمد رو نه مسیح رو نه بودا رو و نه هیچ پیامبر دیگه‌ای، این نشون میده که ابراهیم درست ترین مسیر رو طی کرده و اون هم عمل ایمان داشتن به خداوند و عمل کردن به الهاماتش بوده و سوالاتی که از خداوند میپرسیده که تو قرآن هست و حنیف بودن ابراهیم هست که قدرتی به بت‌ها و آدم‌ها نمیداده و رفته اونها رو شکسته، شجاعت عظیمی که داشته که اصلا به دیگران قدرت نمیداده و کار خودش رو میکرده.

درسی که از این فایل گرفتم این بود که ما ایمان نداریم. درگیر ترس‌هامون هستیم و می‌ترسیم که قدم برداریم.. می‌ترسیم که اگر لازمه شهرمون رو عوض کنیم شهرمون رو عوض کنیم، می‌ترسیم که وارد کاری بشیم که دوستش داریم، می‌ترسیم که اون چیزهایی که باید یادبگیریم.. اون مهارت‌هایی که باید کسب کنیم رو وقت بگذاریم و عشقمون رو دنبال کنیم و بریم یاد بگیریم و ایمان داشته باشیم که خداوند کمکمون میکنه که بتونیم یادش بگیریم، ایمان داشته باشیم که حمایت خداوند پشت سر ما هست، می‌ترسیم که حرکت کنیم و تسلیم خداوند نمیشیم که وعده موفقیت داده بلکه تسلیم نجواهای رگباری ذهن می‌شیم که جلوی حرکت کردن ما جلوی پیشرفت ما جلوی رسیدن به خواسته‌هامون رو میگیره. در یک کلام جلوی حرکت کردن ما رو میگیره در برابر تغییراتی که نتیجه‌اش بسیار مثبت هست در زندگی ما.

امیدوارم خداوند کمک کنه به همه‌ی ما که ایمان و شجاعت پیدا کنیم و کمکمون کنه که الهامات رو بشنویم و بهشون عمل کنیم و بهترین نتیجه‌ها رو بگیریم. خدایا شکرت. عاشقتونم.