جهان مانند آینه عمل می کند - صفحه 30

به نام خدا

سلام استاد عزیزم

سلام مریم خانم عزیز

سلام بچه ها

راستش هدایت من به این قسمت سفرنامه اینطور بود که من شروع کردم تا از اول سفرنامه رو برم و کار کنم روش، اما دیروز، من نه موبایل در دسترسم بود و نه لپ تاپ و نه هیچی، اصلا دیروز همه چیز نبود.

یه خورده رفتم تو فکر که الان چیکار کنم، میخوام سفرنامه رو برم کارکنم ولی وسیله اش الان موجود نیست.

به خودم گفتم خدای تو همونیه که هر روز میخونی در موردش که هدایتت میکنه و مسئولیت هدایتت رو بر عهده داره،

نشستم یه گوشه و همه چیز رو رها کردم،

بعدش یه نگاهی انداختم دیدم انگار که یه خبرایی شد. مثل اینکه خداجون کار خودشو باز هم مثل همیشه به بهترین شکل انجام داد.

گفتم خب منکه الان مودمم هست.

اینترنت هم که دارم.

تلویزیون هم که هوشمنده میشه بهش موس وصل کرد،

خب پس حله دیگه

بی معطلی و با پا گذاشتن رو نجواهای شیطان رفتم و کارهاشو کردم و به لطف الله اومدم تو سایت.

اومدم تو قسمت چهارم سفرنامه.

و چی بگم؟چی میتونم بگم.؟

اصلا این فایل چنان منو گرفت که برق سه فاز نمیتونه.

۶ بار گوشش دادم.

۶ بار برام مرور شد.

۶ بار حرف های تازه تری شنیدم.

و صد البته اگه ۶۰ بار هم گوش بدم باز حرف ها مفاهیم جدیدی رو برام بازگو میکنن.

اصلا دیوانه ام کردید استاد.

همه چیز توجه روی نکات مثبته.

همه چیز احساس خوبه.

من اینو امروز به بهترین شکل درک کردم که توی مدرسه یکی از امتحانام بسیار نمره اش بد شد ولی من همینطور اتوماتیک داشتم میخندیدم و هی میگفتم خداروشکر که مثلا اینطوریه و اونطوریه.

اما بقیه که نمرشون خراب شده بود مدام داشتن به خودشون و معلم بد و بیراه میگفتن و هب به این در و اوندر میزدن و بعضا گریه میکردن به خاطر چی؟ به خاطر اینکه به جای ۲۰ شده بود ۱۷.

گریه میکردااا.

بعد همه به من میگفتن خجالت بکش و یعنی چی که میخندی. باید گریه کنی و فلان و بهمان.

منم میگفتم باشه. شما گریه کنین. من همینم که هستم. شادم. به معلم هم گفتم آقا چرا تعجب میکنید؟ من خوشحالم الان. بگم پشیمونم که چی؟ بگم متاسفم که چی؟ بگم ناراحتم که چی؟ شده دیگه. بشینم گریه کنم، نمره ام درست میشه. بشینم مثل اینا تو سرم بزنم کسی بهم نمره میده.

همون موقع یادم افتاد که من بچه هم که بودم نمره ام بد میشد، انگار نه انگار و میگفتم خب انشاءالله دفعه بعد. ولی همون موقع خیلی ها گریه میکردن و من هم فکر میکردم کار خوبیه و خودمو میزدم به ناراحتی و گریه . ولی خب این چشما یه قطره اشکم نداشتن??

و آره خیلی از خودم راضی بودم اون موقع که تونستم توی اون وضعیت واقعا مثل یکی باشم که ۲۲ گرفته.

خداروشکر

واقعا بهشت توی همین جهان دست یافتنیه.

من توی سخنان استاد، اونجاییکه گفتن، همین ماشینی که خراب شده، خیلی منو جاهای مختلفی برده و کلی باهام راه اومده و هنوز کلی مورد هست که میتونم به خاطرشون ازش تشکر کنم و از خدای خودم تشکرکنم.

این شد واسه من یه نشونه. چون یه دعوای بدی اونروز رخ داد و من با خودم گفتم آره چه جالب.

مثل اون ماشینه، اون فرد هم خیلی خیلی به من لطف ها کرده که من حالا حالاها باید به خاطرشون سپاسگزار باشم‌ .

حالا یه کدورتی هم پیش اومد.

و خداروشکر رفتم توی عقل کل و شروع کردم در مورد ویژگی های مثبتی که افراد مینوشتن از اطرافیانشون میخوندم و خداروشکر باعث شد که امروز اصلا انگار کدورتی وجود نداشته.

خداروشکر

استادم. چقدر زیبا گفتید که باید مثل روزه گرفتن، روزه توجه بگیریم.

روزه ای که با تک تک سلول هامون، با تموم وجودمون متعهد بشیم که فقط و فقط روی زیبایی ها تمرکز و توجه کنیم.

از بزرگ ترین اتفاقات تا کوچک ترین اونها.

تمام المانهایی که باعث میشه ما به احساس خوب برسیم رو به کار بگیریم.

صحبت کنیم.

ببینیم

بشنویم

بنویسیم

و خوشبختی هیچ راهی جز این نداره.

تنها راهش اینه که تمرکزمون صد صد روی نکات مثبت زندگیمون باشه. تا اگر اتفاق بدی هروز رخ میداد، الان حتی چند روز یک بار هم رخ نده.

و چقدر زیباست این جهان.

چقدر زیباست این خدا

چقدر قشنگه

چقدر پرستیدنیه

و این تمرکز روی نکات مثبت همون نمازیه که قرآن میگه پرهیزکاران هر لحظه انجامش میدن.

همیشه مراقب افکارشون هستند.

مراق هستند که با کلامشون چه فرکانسی رو میفرستن.

مراقب هستند که احساسشون خوبع یا بد.

خداروشکر

واقعا خدارو باید بینهایت سپاس گفت واسه اینکه اینقدر خلق زندگیمونو به دست خودمون داده.

و چقدر هم آسون. چقدر هم لذت بخش.

اختیاری که سراسر لذته. سراسر شادی و حس خوبه.

خداروشکر میکنم که در جمع شما عزیزان هستم.

اتفاقات بزرگی در راهه و خیلی زود مشخص میشه.

دستتون تو دستان الله