چگونه از تضادها «اهرمی برای تحقق خواسته ها» بسازیم - صفحه 3

سلام به استاد عباسمنش عزیزم

بعد از خوندن چندباره نظرات برنده ها متوجه شدم که آدم باید به عمق زندگی خودش نگاه بندازه توی کلیپ هم ایشون گفتن که بین حرف تا عمل ما فاصله است و فقط عمل و اجرا کردنه که فرق بین ما و اونایی که این مطالبو نمیدونن رو آشکار میکنه یعنی کیفیت زندگیمون رو – یک هفته است که دارم به خودم فکر میکنم به روند زندگیم به نقطه ای که با گروه عباسمنش آشنا شدم ! خیلی روزای تلخی بود من یه دانشجوی جوان توی یکی از دانشگا های دولتی مطرح بودم شرایط ظاهرا خوب بود اینطور بگم خیلیا غبطه ی جایگاهمو داشتن اما من قدر نمیدونستم و حال درونم همیشه بد بود همیشه -احساس ناشکری همیشه از خدا شاکی بودم که چرا فلان دانشگاه یک سطح بالاتر قبول نشدم یا چرا ظاهرم بهتر از این که هستم نیست به عنوان یک دختر واقعا زیبا احساس نازیبایی میکردم !!! خیلی به درسم حساس بودم اما انقده گول شیطان یا چه میدونم گفتگوهای بیخود ذهن خودم رو خوردم که دچار افت شدید تحصیلی شدم همراه با حال بد و افسردگی -بعد از 6 ترم کف معدل بودن و دامن زده شدن به اوضاع بد و بدتر مثل توی راه که برای یه عمل جراحی داشتم میرفتم با خانواده تصادف سختی داشتیم حدودا یکسال بعد تونستم روی پام به صورت نرمال راه برم ! بعدش از ته دل خدا رو صدا زدم که دوست دارم شرایطم عوض بشه و خیلی خیلی اتفاقی اس ام اس گروه عباس منش به دستم رسید برای شروع کلاسای تندخوانی -و رفتم و اونجا نقطه ی شروع دوباره بود -استاد اگر به خاطر بیارن جزو بهترینای کلاسشون بودم و آخر ترم کارنامه ی دانشگاهمو براشون بردم از مشروطی به معدل اول کلاس صعود پیدا کردم یه جهش فوق العاده بود چند بار نتیجه ی تجربیات درسیمو توی تند خوانی توی سالن کنفرانس به خواسته ی استاد برای بقیه شاگردان دوره های بعدی هم رفتم و توضیح دادم -حالم خوب شده بود ناشکری از زندگیم رفته بود و خلاصه راضی و خوشحال بودم و این روند یکسال طول کشید و من در اوج انرژی ذهنی و جسمی بودم -بعد از این دوران من فکر کردم دیگه دوران رنج روحی و …به پایان رسیده و هرگز در زندگی من تکرار نخواهد شد بخاطر اینکه حالا راز زندگی صحیح رو فهمیدم !انقدر جسارت به خرج دادم و تنهایی اومدم تهران دنبال اهدافم -کلاسای دوره ی آفرینش استاد رو هم شرکت کردم -خیلی از قانونا رو یاد گرفتم اما ….. و اینجا شروع دوران بعدی بود هر چه قدر سعی میکردم که اوضاع رو کنترل کنم از دستم خارج میشد دوباره شکست دوباره سختی و رنج نرسیدن و خیلی برام عجیب بود مگه من رازها رو یاد نگرفته بودم ؟چرا هر چی تمرینات رو انجام میدادم مثل قبل اون حسای خوب رو تو وجودم زنده نمیکرد ؟ از تجربیات بشدت تلخ شکست دویاره توی درس -روابط عاطفیم و حتی شغل تازم ! انقده عصبی و گیج شده بودم که یه مدت چند ماهه همراهی با گروه عباسمنش رو و پیگیری مطالبو رها کردم -همه جزوه هامو انداختم یه گوشه -با قلبی که بیشتر شکسته شده بود ولی به طور عجیبی احساس قوی تر بودن داشت اینبار برگشتم شهرستانمون -حتی ارشد هم قبول نشدم ! خانواده و آشنایان تعجب میکردن که چطور کنکور قبول نشدم البته گفتنیه که رتبه ی من بشدت مرزی بود و من فقط ادامه تحصیل توی دانشگاه های تهران رو میخواستم و با اختلاف یک نفر توی کارنامه سبز دیدم که رد شدم !

واقعا نمیدونستم باید چکار کنم یه مدت رها کردم و به خودم استراحت دادم چند ماه گذشت دوباره برگشتم و با این خانواده همراه شدم در حالیکه کمال طلبی هامو – مقایسه کردنمو با هم سن و سالام و عجول بودنم رو کمتر کرده بودم – به ی کلاس زبان ساده توی شهرستان راضی و دلشاد هستم انقدر احساس خوشبختی و هیجان دارم وقتی که روز کلاس میرسه -چیزی که سال ها ی پیش با اون جایگاهم قدر ندونستم -دوباره شجاعت به خرج دادم و کتاباو برگردوندم و برنامه ریختم برای کنکور ارشد- 4ماه دیگه آزمونه – من دارم درسمو میخونم توجه هم نمیکنم که بعضیا چقدر غیر مستقیم کنایه میزنن و گذشته رو یادم میارن -سعی میکنم کمتر ببینمشون-الان هم معمولی درس میخونم ولی با همون روش کلاس تندخوانی – نمیدونم که نتیجه چطور بشه ولی درسته که تغییری در ظاهر زندگیم ایجاد نشده اما توی دلم وقتی با خودم خلوت میکنم میگم تغییر یعنی اینکه یه ایمان و احساسی داشتی که شاید الان شرایطت خیلی بده اما عوض میشه -عجیبه چیزی که هرگز حسش نکرده بودم -تضاد ها و مشکلات باعث شد من غرورم کمتر بشه -یا اینکه واقعا فکر کنم برای چی اینهمه درس میخونم ؟که بعد از مدتی به جوابش رسیدم و درصدد راه اندازی کسب و کار خودم هستم مربتط با توانایی هام – اگه این چند سال من همچنان بهترین دانشگاه قبول میشدم و استخدام یه جای خوب و ازدواج و اینا پس چه موقع وقتش میرسید که توی خودم فرو بریزم ؟ بفهمم که رفتارم با اطرافیان چطور بوده ؟ این نعمتی بود که اگر چه تلخ و دردناک برای آدمی به سن و سال من که هر چی رو که دوست داشت ازش گرفته شد ولی یه چیزی توی دلم حک شده که اصلا نمیتونم بنویسمش یا به شما انتقالش بدم -پدر بزرگم میگن که کباب با چرخیدن پخته میشه شاید همینه که برا من پیش اومده!

برای صبر و زمانی که گذاشتین و تا این جملات آخر رسیدید تشکر میکنم -امیدوارم شما احساس لذت رو بچشید از زندگیتون.