ارزش ابزار

سلام خدمت دوستان و همراهان عزیزم،سفرنامه روز هجدهم،درباره این موضوع سفرنامه از بدو تولد تا حالا به اندازه ایی تجربه دارم که اینجا گنجانده نمیشه،من با باور کمبود و عدم لیاقت بزرگ شدم،هنوز چندماهه متوجه این موضوع شدم و روش کار میکنم،دقیقا طبق همین آموزه اشتباه همیشه دنبال خرید چیزهای ارزان،تخفیف خورده و مفت هستم،و نتیجه اش پر شدن کمد لباسهایی که به ندرت استفاده میشد و زود از ریخت و قیافه میفتاد یا دوست نداشتم حتی قابلیت اینو نداشت به کسی ببخشم،یادمه اوایل ازدواج با همسرم بیرون رفتیم و من یه شالی خریدم و خیلی ذوق زده که چقدر من ارزان خریدم چون مادرش همیشه چندبرابر قیمت رو به وسایل و لباسهاش میداد و این افتخار من بود که چیزهای ارزان گیرم میاد و به نظر خودم زیبا بودن،حتی کسانی که پول زیاد بابت وسایلشون میدادن به نظر من …..این موضوع یا بهتره بگم فاجعه به اندازه ایی بود که برای خرید عروسیم بااینکه خانواده همسرم اوضاع مالی خوبی داشتن دنبال این بودم که تمام تدارکات عروسیم از جای ارزان و با قیمت پایین باشه و افتخار میکردم به این موضوع که عروس قانع و کم خرجی هستم، من از قسمت پایین بازار خریدهامو انجام میدادم،و در طی مراسمات عروسی لباس اطرافیان بخصوص خواهرشوهر مادرشوهر همه از لباس من شیکتر و گرانتر بودن،و این موضوع در همه جنبه های زندگیم مثلا خرید میوه از بازار روز که ارزانتره وقتی برمیگشتم میدیدم چندتا میوه ها گندیده داخل نایلون هست،چون ورچین و خرید خوبی نبود،یا رفتن به فروشگاه و انتخاب ارزانترین مایع شستشو و وسایلها میگفتم چه فرقی داره در حالی که دوبار باید مایع میزدی یا بیشتر میزدی که کف کنه،یا خرید وسایل خونه که دوام کمتری داشت،و لباسهایی که با یکبار شستشو از رنگ و رو میرفت،و چون چیزهای ارزان میخریدم اصلا جلوه نداشتن اول تازگی داشت اما بعد از چقدر از مد میفتاد،و خرید از حراجیها و… من شهرستان بودم وقتی میرفتم کرج خانه خواهرشوهرهام کل بازار و پاساژهای اونجا رو زیرو رو میکردم تا یه لباس ارزان تخفیف خرده گیرم بیاد و همیشه سر این موضوع با همسرم درگیر بودیم و ازمسافرت لذت نمیبردیم همش انتظار داشتم منو ببره بازار تا یه چیز ارزانی گیرم بیاد،و یادمه 7 8 سال پیش یه پالتو خیلی ارزان قیمت گیرم امد ولی یکم سایزش بزرگ بود به این امید که یکم بعدها چاقتر بشم و بپوشمش و هنوز هنوز داخل کمده دلم نمیاد به کسیم بدمش،از خرید لوازم ارایش و ادکلنهای بی کیفیت گرفته که کمدم پراز لوازم آرایشیهای استفاده نشده،تا وسایل خونه،پوشاک،وسایل خوردنی،جایی میرفتم رستوران فروشگاه ببینم کدومش ارزانتره اونو سفارش بدم و با بی میلی اونو میخوردم،یا رستورانهای بی کیفیت و ارزان که با بی رقبتی تمام اون غذا رو میخوردم،و مسافرت رفتن و خرج نکردن و… بماند که چقدر عزت نفسمو له کردم،البته اینم بگم وضع مالی خوبی نداشتیم که بخام وسایلهای گرون بخرم اما مسئله وضع مالی نبود مسئله باورهای اشتباه من بود،میتونستم فقط یه تیکه بخرم به جای چند تیکه بلااستفاده،هنوز هنوزه میرم فروشگاه به قیمت اجناس نگاه میکنم،به تخفیفا،یا وسایل قسطی میارم،که به امید خدا و آموزشهای خوب استاد دارم روی این موضوع کار میکنم تازگی با این باور مخرب آشنا شدم،دیگه میخام کمد لباسهام از چنتا لباس شیک و قابل استفاده پر بشه،و اگه یه وسیله میگیرم دیگه به قیمتش نگاه نکنم اگه دوستش داشتم و کیفیتش خوب بود بردارم،اگه پولشم ندارم منتظر میشم وقتی پول خریدشو داشتم اقدام کنم،یه زمانی بابت رفتارهای گذشتم احساس شرم و خجالت میکنم بخصوص در خانواده همسرم،اما خودمو بغل میکنم میگم اشکال نداره به اون اندازه آگاه بودی تو تازه داری متولد میشی و باورهای جدیدتو بساز تو لایق بهترینهایی بهترینم.خدایا شکرت دوستت دارم.