ما بی انتها هستیم

با سلام و درود فراوان خدمت استاد عزیزم و خانواده خوب عباس منش

این اولین کامنتی هست که میگذارم

من محمد یونس حسنی در حال حاضر 19 سال سن دارم. اشنایی من از اونجایی شروع شد که پارسال دوستم یکی از کلیپ های انگیزشی استاد رو برام فرستاد(کشتی گیر بودم و نزدیک مسابقاتم بود دوستم برای اینکه بهم انگیزه بده برام فرستاد). از اونجایی که خیلی خوشم امد رفتم تو اینترنت و اپارات کلی سرچ کردم ولی دیگه موفق به پیدا کردن کلیپ انگیزشی که در مورد ورزش کارا باشه از ایشون پیدا نکردم ولی یه کانال تلگرام بود که عضو شدم ولی دیگه توجهی بهش نداشتم. مدتی گذشت و از اونجایی که دوست ندارم شما عزیزان رو خسته کنم خلاصه میگم به علت مشکل مالی مجبور شدیم با خانوادم خونه مون رو جابه جا کنیم و برگردیم شهرستان(کرمان زندگی میکردیم و امدیم به شهر زادگاهمون رفسنجان). مشکلات پشت سرهم میومد پدرم مریض شد و دچار بیماری نارسایی کلیه شد. مادرم هم عمل جراحی کرد وپدر بزرگم تو یک ماه 3بار عمل جراحی متفاوت کرد مادر بزرگم سرطان گرفت(اینایی که میگم همه تو 2ماه اتفاق افتاد) بدترین شرایط ممکن رخ داده بود کلافه بودم داشتم دیوونه میشدم مگه بدبخت تر از اینم میشه شد. سال اول دانشگاهم بود با یکی از دوستای صمیمی کرمان هم خونه بودم دانشگاه ملی قبول شده بودم رشته مورد علاقم مهندسی مکانیک ولی انگار هیچ علاقه ای دیگه به تحصیل نداشتم دیگه دلم به هیچ کاری نمیرفت هیچ انگیزه ای برای زندگی نداشتم خلاصه بگم یه مرده بودم که فقط نفس میکشید و از همه فراری بودم. اون ترم هیچ کدوم از امتحان هامو نرفتم بدم حتی دیگه نرفتم دانشگاه ببینم چی شده. برگشتم رفسنجان از دیگه تحصیلو ول کردم ولی خانوادم خیلی اسرار داشتن که برم تحصیل کنم ولی از اونجایی که پسر عمو ها و عمه هام که خیلی هم تحصیل کرده بودن و همه مهندس بودن حتی یه کدومشونم سرکار مربوط به درسشون نبودن یکی مغاذه داشت و… . خلاصه از تحصیلم نا امید بودم و فکر میکردم کاره بی فایده اس وقت تلف کردنه. هر موقع مامانم میگفت برگرد سر درس خوندنت میگفتم ببین اینا همه درس خوندن فقط عمرشونو تلف کردم من مگه دیوونم عمرمو حروم کنم. خلاصه همه رو با دلایل الکی قانع کردم دانشگاه به دردم نمیخوره و من باید برم سرکار. و از خدمت سربازی هم به خاطر مریضی پدرم که جز بیماری های خاص بود معاف شدم . مامانم خوب شده بود پدربزرگ و مادر بزرگم هم خوب شدن و بیماری پدرم هم کم کم عادی شده بود انگار مشکلات و ناراحتی ها کم کم داشت محو میشد چنتا دوست جدید پیدا کردم و چند باری مسافرت رفتم جاتون خالی اربعین کربلاهم رفتم. ولی هنوز یه مشکل بزرگ وجود داشت برام. بیکار بودم و نمیدونستم چیکار کنم .از بیکاری همش حوصلم سر میرفت عصاب نداشتم همش تو خونه با همه سر این موضوع دعوام میشد هرکی از اشناهارو میدیدم ازم میپرسیدن راستی دانشگاه چیکار کردی نرفتی دیگه هنوز بیکاری کار پیدا نکردی و پوز خند های همیشگی . این موضوع داشت از درون خوردم میکرد. نه سرمایه ای داشتم نه حرفه ای هرچی فکر میکردم هیچی نداشتم که بخوام باهاش کار کاسبی راه بندازم. به هرکی رو می انداختم بی فایده بود یه سری از اشناهام که میگفتن هنوز بچه ای هنوز جونی وقت زیاده مگه چند سال داری برو عشق حال کن بیخیال باش وقت واسه کار زیاده ولی من نظرم یه چیز دیگه بود همش میخواستم از زمانم جوانیم انرژیم بهترین استفاده رو بکنم. با خودم گفتم میرم کنار پدرم کار میکنم( باغ پسته داریم) ولی بی فایده بود درامدی برای من وجود نداشت هیچ بعضی وقتا دعوامونم میشد. یه زمین که قبلا مزرغه کشاورزی دامداری که مال پدر پدرم بود به ما رسیده بود ولی خشک بود و هیچی نداشت نه دیوار درستی نه برق نه اب هیچی نداشت میخواستم اونجا کار دامداری شروع کنم چون عاشق دامداری هستم(پدر مامانم دامداری بزرگی داره و منم از بچی با این کار اشنا بودن و علاقه زیادی بهش داشتم) ولی اونجا نیاز به تعمیرات داشت و منم هیچ پولی برای تعمیرش نداشتم از هرکی هم مشورت میگرفتم از زمین زمان حرف های منفی و نا امید کننده میگفت. فایده نداره در امدی توش نیست به هیجا نمیرسی پولاتو میریزی بیرون و… . از پدر بزرگم کمک خواستم(پدر مامانم) اون هم کلی سند مدرک اورد که من با این همه سرمایه و کلی تجربه (200تا گاو شیری و کلی گاو گوساله پرواری) این همه امکاناتی که فراهم کردم خرج کردم تو خرج خودم موندم و هیچ درامدی ندارم حالا تو میخوای با چهارت گاو شروع کنی درامد بشه واست نه بابا هیچ فایده ای نداره برو یه فکر درست برا کار کاسبی بردار این واست کار نمیشه. این دیگه در اخری بود که زدم و بن بست بود. میخواستم گریه کنم تو گوشیم افتاده بودم داشتم کانال های گوشیمو چک میکردم نگاهم افتاد به کانال استاد همینجور داشتم مطالب و فایل های صوتی رو نگاه میکردم گفتم بزار یکیو دانلود کنم. فایل شعر پروین اعتصامی رو دانلود کردم و گوش دادم با خودم گفتم وای پسر از خوشحالی داشتم بال در میاوردم انگار همه مشکلاتم حل شده بود با خودم گفتم چقدر تو گم راه بودی به همه عالم ادم رو زدی یه بار از خدا خواستی تا بهت کمک کنه(زیاد از خدا کمک خواسته بودم قبلا ولی بدون باور اینکه بهم کمک میکنه بقول استاد ایمان نداشتم) تحول عظیمی درونم رخ داد با خودم گفتم ببین رویه هیشکی جز خدا حساب نکن حالا دیگه خودت میدونی بشین ببین چکار میتونی بکنی باهمین شرایطی که داری فقط رویه خدا حساب کن. ترس هام داشت کم میشد احساس قدرت و بی نیازی از همه میکردم. خدارو باور کرده بودم با تمام وجود حسش میکردم نمیتونم براتون توصیفش کنم. بعد همینطور فایل های رایگان دیگه رو هم دانلود کردم تعهدات که استاد گفت رو همه رو دادم کلی از نکاتی که گفتن رو یاداشت برداری کردم و شروع کردم روی باورهام کار کردن و دنبال اهدافم رفتن. همچی تغیر کرده بود انگار شرایط عوض شده بود من هرکاری رو که دلم میخواست انجام میدادم تازه فهمیده بودم من اصلا برای راه اندازی دامداریم نیاز به کمک هیشکی ندارم و این بخاطر ترسم بود که فکر میکردم نمیتونم و… . من الان دارم کار دامداریمو انجام میدم و باور دارم که تویه این کار موفق میشم و به درامد زیادی میرسم و کلی ایده پول ساز دیگه هم توی ذهنم امده و کلی نقشه برای اینده دارم . شاید در حال حاضر پول و در امدی هنوز کسب نکرده باشم و کاملا به صورت واضح تغییر رو توی حس حالم روحیم و انرژیم میبینم دوباره بعد از یک سال ورزشمو به صورت حرفه ای شروع کردم و باسرعت باور نکردنی دارم پیشرفت میکنم… . دوستان من الان یک ماه بیشتر با استاد عزیزم اشنا نشدم ولی کلی تغییر کردم و خیلی خوشحالم که در این زمان با استاد اشنا شدم به نظر خودم خیلی زود با استاد اشنا شدم چون الان تازه اول جوانی هستم و 19 سال بیشتر سن ندارم واقعا خدا خیلی لطف زیادی بهم کرد که منو اینقدر زود در این مسیر قدار داد خیلی حس حالم خوب و عالیه واقعا دارم موفقیت هامو جلو چشمام میبینم برام قابل گفتن نیست و نمیتونم بگم چه انرژی بالای دارم. از استاد عزیزم سپاس گذارم و از همه دوستار مغذرت میخوام که خیلی طولانی بود ببخشیدن به امید موفقیت همه دوستان و زندگی بهتر