در حادثه اخیر ساختمان پلاسکو، دوستان زیادی از من درباره “موضوع مرگ” پرسیدند. برخی نگران این موضوع بودند که رسیدن به خواسته ها چه فایده ای دارد، وقتی هر لحظه ممکن است با مرگ مان همه چیز تمام شود!
من ساعتهای زیادی در زندگیام به این موضوع فکر کردم و به یقین رسیدم که مرگ چیزی جز اتمام یک سفر زیبا و شروع یک سفر زیباتر نیست. این موضوع وقتی بیشتر لمس شد که بیش از ۲ سال از زندگیام را به همراه خانواده، به سفر در کشورهای مختلف گذراندم.
هتلهای زیبای زیادی را تجربه کردم، خانههای مختلف با سبکهای معماری متفاوت که هرکدام زیبایی خاص خود را داشتند و هر کدام طبق فرهنگ آن منطقه طراحی و ساخته شده بودند، خودروهای مختلف با طرح و مکانیزم های مختلف که هر کدام زیبایی و لذت خاص خود را داشتند. شهرها و مناطقی زیبا که بی شباهت به بهشت نبودند. اما زمان ترک هیچ کدام از آن زیباییها، کمترین احساس ناراحتیای نداشتم یا حس نمیکردم که با ترک آن مکان، چیزی را از دست دادهام.
حتی همین لحظه هم که به آن فکر میکنم، هیچ حسرتی درباره هیچکدام شان ندارم. نمیگویم ای کاش آنجا بیشتر میماندم، یا آن کار را نیز انجام می دادم یا آن مکان را هم میدیدم. زیرا از تمام آن لحظات به گونهای لذت بردم که جای هیچ ای کاشی باقی نماند. میدانستم مکانهای زیباتر و تجارب بهتری نیز در جهان در انتظارم است.
مکانی که همین حالا در آن زندگی میکنم، از تمام آن مناطق رؤیایی، زیباتر است که این موضوع را ثابت می کند.
با این حال اگر همین الان فرشته مرگ به سراغم بیاید، با کمال میل به همراهش میروم بی آنکه تصور کنم مرگ، این همه زیبایی و نعمت را از من می گیرد یا حسرتی داشته باشم. زیرا می دانم جایی که قرار است در آنجا باشم، بسیار زیباتر و لذت بخش تر از جایی است که الان هستم. زیرا من هر لحظه همان کاری را انجام دادهام که بیش از هر چیز به آن علاقه داشتهام.
و مهمتر ازهمه، از نظر من اصلاً مرگی وجود ندارد.
کل زمان زندگی مادی ما، در برابر ابدیت ما، دقیقاً به اندازه یک سفر کوتاه است.
چرا فکر میکنی با مرگ همه چیز نابود میشود؟ چرا فکر میکنی مرگ بدترین اتفاق زندگی است؟
آیا بدترین حادثه برای درختان، زمستان است؟
آیا وقتی ریزش برگهای درختان در پاییز یا شاخههای خشکیدهشان را در زمستان میبینی، به حالشان گریه میکنی؟ شما نگران وضعیت گیاهان در پاییز و زمستان نیستی، زیرا می دانی این یک فرصت برای یک رویش زیباتر است. می دانی این جزئی از طبیعت است.
مرگ نیز بخشی از طبیعت ماست. بدن ما هر روز درحال تجربه مرگ و تولد است. هر روز سلولهای زیادی میمیرند تا فرصتی برای تولد سلولهای جدید باشد. تنها چیزی که درباره مان ثابت است، روح مان است که ابدی است.
ما یک جسم نیستیم که فقدانش ما را بترساند، بلکه یک روح هستم که انتخاب کرده مدت بسیار کوتاهی، بُعد جسمانی را تجربه کند.
انتخاب کرده تا در این جسم مادی با تضادهایش روبرو شود، خواستههایش را بشناسد و شور و اشتیاق حرکت در مسیر خواستههایی را تجربه کند که هر صبح به واسطهشان از خواب بر میخیزد.
فردی که در عین خوشبختی، ثروت، سلامتی و آرامش مرگ را تجربه میکند، نه تنها چیزی را از دست نداده، بلکه از فرصتی استفاده کرده که در این بُعد جسمانی داشته و آنچه را که دوست داشته، خلق نموده و از این تجربه لذت برده است. وقتی هم می میرد، مانند فردی است که سفرش به یک مکان رؤیایی تمام میشود در حالیکه مکانهای زیباتری منتظر اوست.
مرگ مانند پاییز و زمستان که فرصتی است برای تولد برگهای تازه در بهار، یک فرصت است برای تجربه بُعد خداییمان.
تمام کاری که باید در این بعد جسمانی انجام دهیم، تجربه مسیری است که خودمان انتخاب کردهایم و انجام کاری است که بیش از هر چیز به آن علاقه داریم.
آنوقت است که در لحظه مرگ، هرگز حسرت انجام کاری که دوست داشتیم انجام دهیم اما آن را به تعویق انداختیم، را نخواهیم داشت.
سید حسین عباسمنش
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD378MB32 دقیقه
- فایل صوتی ما بی انتها هستیم29MB32 دقیقه
به نام خداوند بخشنده و مهربان
روز 167 : وقتی کسی میاد مثن یه فرد مشهور و میگه که من هرچی دارم از مردمه ، مردم اینجور ، مردم اوجور ، هااای ملت من به خاطر شما این کارو کردم این فرد داره شرک میورزه باید اگه به شهرتی رسیدیم و هرچی داشتیم بدونیم با واسطه خداونده اگه این همه افراد مارو شناختن و عاشقمون شدن بگیم خداوند اینارو دور من جمع کرده و کریدیتشو ، اعتبارشو بدیم به خداوند و درمورد مرگ هم ، ما هر بار که میخوابیم داریم جهان پس از مرگ رو تجربه میکنیم ، این زندگی دنیا نقطه کوچکیه در مقابل ابدیت ما ما به این جهان اومدیم که لذت ببریم و زیبا زندگی کنیم و در این صورت پس از مرگ هم سعادتمند خواهیم بود ، چرا فک میکنیم کسی که میمیره چیزی رو از دست داده ، اون چیزی که اصل منه همیشه بامنه اون همیشه هست اون که از بین نمیره ، زندگی ما زمانیه که داریم در مسیر اهدافمون حرکت میکنیم و لذت میبیریم ، من نمیفهمم کسایی رو که میترسند از مرگ چون فک میکنن با مرگ زندگیشون تموم میشه یا اینکه اون طور که میخواستم زندگی نکردن خداوندا میخوام من رو هدایت کن که طوری زندگی کنم که موقع مرگم بگم من تو این دنیا به هر آنچه خواستم رسیدم و بهشت رو تجربه کردم و میخوام تو اون دنیا هم بهشت رو تجربه کنم کسی که تو این دنیا سعادتمند بشه تو اون دنیا هم سعادتمنده ، به دنباله خواسته رفتن به ما شور و شوق میده ، احساس خوب میده طعم زندگی رو میده ،وقتی ما هدف داریم وقتی صبح بلند میشیم خواسته های داریم و کانون توجهمون رو کنترل میکنیم سمت خواسته هامون اون موقع هست که داریم خوب زندگی میکنیم ، وقتی توکل داریم وقتی شاد هستیم وقتی ایمان داریم وقتی سپاس گذار هستیم داریم اتفاقات خوب و خواسته هامون رو جذب میکنیم، خداوندا تنها تورا میپرستم و تنها از تو یاری میخواهم من را به راه راست هدایت فرما .