ما از تغییرِ دیگران، ناتوانیم - صفحه 20

ما از تغییر دیگران ناتوانیم.

سلام به استاد عزیزونازنینم ومریم عزیز و دوستان گلم.

چ فایل ارزشمندی .

عاجز بودن در برابر تغییر دیگران از جمله های کلیدی واساسی بهبود ما در روابط هستش.

از خودم یه سوالی میپرسم.

چرا دنبال تغییر دیگرانم؟!

چون خودمو عقل کل می‌دونم.چون فکر میکنم من از دیگران بهتر وبیشتر میفهمم.

چون خودمو مسئول می‌دونم.

چون وابسته ام وآرامش خودمو در گرو تغییر دیگران میبینم.

چون کنترل میکنم وتمام توجه وتمرکزم روی دیگرانه.

گاهی چون دلم میسوزه دنبال تغییر کسی هستم.

یه وقتایی هم چون میخام دیگران رشد وپیشرفت کنن دنبال تغییرشونم.

یه وقتایی هم دنبال تغییر کسی هستم چون میخام از بقل اون شخص منفعت یا سودی ببرم.

حالا میخام بگم وقتی دنبال تغییردیگرانیم چ اتفاقاتی برای ما میفته؟

اول از همه که ازخودمون غافل میشیم وبه هیچ وجه نمی‌تونیم از خودمون درست مراقبت کنیم چون تمام توجه وتمرکزمون روی دیگرانه.

دست به کنترلمونم عالی میشه .

مدام ذهنمون تو فضای منفی‌ها وناجالب ها ونازیبایی هاس.وهمش دنبال مچ گرفتن اشتباهات دیگران هستیم.

مدام پند ونصحیت میکنیم ،زیاد نظر میدیم والبته که نظرهامون شکل تحمیلی به خودش میگیره.

خسارت می‌زنیم خسارت میخوریم .چون در این راستا ممکنه بامداخله های بی جامون دیگران آسیب ببینن.از طرفی ممکنه پیش بیاد خودمون تحقیر بشیم وخیلی جاها برخوردهای ناجالبی از سمت دیگران ببینیم که در شأن وشخصیت ما نباشه.

همش میخاییم جای دیگران جلو اشتباهاتشونو بگیریم.

فکر میکنیم ما خدای اونهاییم وباید ما ازاونا مراقبت کنیم.

خیلی جاها با دخالتهام مانع رشد وپیشرفت طرف مقابل میشم .

اکثر جاها میفهمیم که دیگران دوست ندارن ما اونا رو تغییر بدیم وتمایل دارن هرچند اشتباه ،کارخودشونو یا مسیر خودشونو انجام بدن و برن.

خب باتوجه به این اتفاقات ب نظرتون اعصابی برای ما میمونه .البته که خیر.

صددرصد همیشه خشم وعصبانیت تو‌ وجودمه .چون اتفاقات به اون شکلی که من میخام پیش نمیره .چون کسی توجهی به حرفای من نمیکنه.

شاید ظاهراً بگن باشه ولی باز کاریو که خودشون دوس دارن انجام میدن.

پس کاملا مشخصه که کاری بیهوده دارم انجام میدم ووقت وانرژی وزمانم رابرای هیچی هدر میدم.

حالا چکار کنیم که دنبال تغییر کسی نباشیم؟

اول ازهمه باور داشته باشم که من ازتغییر دیگران عاجز وناتوانم.

تمام توجه وتمرکزم روی خودم باشه .

بهتره دنبال بهبودی وتغییرات فکری و عملی خودم باشم.

سعی کنم زوایه نگاهم رو نسبت به رفتارهای دیگران تغییر بدم.

به جای جبهه گیری وجناح گرفتن ،درک متقابل از دیگران داشته باشم تا در صدد تغییرشون نباشم.

ذهنمو آگاهانه کنترل کنم .

ورودیهای مناسب به ذهنم بدم.

اگه چیزی برخلاف میل من بود،خشمم رو کنترل کنم وباز توجهمو معطوف به جای دیگه کنم.

اعراض کنم از هر چیز نازیبا وناجالب به خصوص از سمت دیگران.

از خدای خودم کمک بگیرم.

سعی کنم تو رفت وآمدم با دیگران ،حد تعادل داشته باشم وحتی جایی که نیازه ،خیلی کمتر یا اصلا رفت وآمدی نداشته باشم.

از این طریق میتونم بهتر ازخودم مراقبت کنم وبه کسی هم آسیبی نزنم .

حالا چند تا از تجربه های خودموبگم .

تا وقتی که دنبال تغییر دیگران بودم هیچ موفقیتی تو هیچ زمینه ای حتی سلامتیم نداشتم چرا که همش به خاطر حرص خوردن ها یا عصبانی بودنم ،پا درد یا دست درد می‌کردم ،یه وقتایی هم سر درد شدید می‌گرفتم.

استاد یه وقتایی میگن جایی که باید تغییر کنی ، خودت تغییر کن قبل از اینکه جهان بهت سیلی بزنه .

من اینکارو نکردم وتو این زمینه بی نهایت از جهان سیلی وکشیده خوردم.

تا اینکه با حال بدیهای ،بدی دچارشدم .طوری که احساس میکردم دیگران خیلی ازم دور شدن ووقتی کنارشون هستم بانگاهشون منو متوجه ی نفرت وکینه ی خودشون میکردن .

خیلی جالب بود اونا هم یاد گرفته بودن منو زیر ذره بین خودشون بگیرن . از من خیلی انتقاد میکردن و همیشه در جستجوی عیب وایراد گرفتن ازمن بودن .انگار یه جنگی میون منو واطرافیانم سر گرفته بود.

واین کاملا طبیعی بود.حالا میفهمم که اونا حق داشتن .

وقتی من از حد و مرز خودم خارج میشم وبه حریم خصوصی دیگران تجاوز میکنم ،صددرصد اونا هم ساکت نمیشینن.

فکر تغییر دادن من ، نشونه ی ایراد گرفتن از من بود.

کاملا حق داشتن ناراحت بشن چون از نظر ونگاه اونا خودشون اوکی بودن وعیب ونقصها را در من می‌دیدن.

اینکه اونا راحت نواقص منو به روی من بیارن ،از درست برخورد نکردن خودم بود .

همیشه گفتم بازم میگم دیگران همیشه با رفتارهاشون همیشه باعث شدن که من متوجه ی نواقصم بشم. .این اونا هستن که چشمهای منو باز میکنن.حتی با بد برخورد کردنهاشون به من یاد میدن که چطور باهاشون رفتارکنم.

واقعن ازهمشون ممنونم وعاشق همشون هستم.

افرادی که در صدد تغییرشون بودم خانواده ی خودم و همسرم بودن.

تو خانواده ی خودم به خاطر نگرانی هاواینکه خودم فرزند اول بودم احساس مسئولیت باعث می‌شد تو خیلی از کاراشون مداخله کنم.هیچ وقت نتیجه ی خوبی از اینکارم ندیدم .

به خاطر همین حس که خودمو برتر ازاونا میدونستم یا بهتره بگم عاقل تر،ارتباط بینمون سرد شده بود.شاید ظاهری روابطمونو حفظ میکردیم اما قلبا از همدیگه رنجیده خاطر بودیم.که عاملشم من بودم.

همیشه نگران این بودم که برادرم حواسش به خرج و مخارج خونش باشه .مبادا زیادی خرج کنه و سر ماه کم بیاره.وقتی می‌دیدم که برای خانوادش زیاد خرج می‌کنه ،لجم در میومد وبه هرطریقی شده بهشون حالی میکردم که مگه نمی‌دونید حقوقتون چقدره ؟پس چرا انقد بی رویه خرج میکنید؟

یا خواهرکوچیکم زیاد از حجاب خوشش نمیومد،ومن تو اون دوران محجبه بودم .همش گیر بش میدادم وانتقاد ازش میکردم.

یا اون یکی خواهرم بی نهایت مذهبی بود والانم هس .ازاوناییه که تعصب خاصی به مذهب داره .

بنده خدا تهران زندگی می‌کنه هروقت میومد قم ،جروبحثمون میشد ومن از طرز پوشش خیلی بدم میومد.از حرفاش ، از اینکه همش داستانهای شهیدا رو میخونه .از اینکه چسبیده به این سران مملکت وسیاست..

از سادگی مادرم همیشه حرص می‌خوردم .از اینکه احساس میکردم دیگران ازش سو استفاده میکنن ،غصه می‌خوردم وبش گوشزد میکردم .دلم براش می‌سوخت که انقدخودشو فدای این واون می‌کنه واز خودش غافله.

هر باری که به مادرم می‌گفتم از خودت مراقبت کن ،نزار احترامت زیر پا بره.ازمن لجش می‌گرفت ومیگفت تو دخالت نکن.

از پدرم که نگم براتون .یه موجودی مثل پدر استادهستش.

دیگه اون که با تمام عیب‌ها ونواقصش ،غروری واسه خودش داره که اگه بش انتقادی میکردم ،حتمن بینمون دعوا ومرافه میشد.ولی باز من ،هربار اینکارو میکردم.

تا اینکه دیدم نفرت ازپدرم تمام‌وجودمو گرفته ومن این حسو دوست نداشتم .

هدف من ازتغییر پدرم این بود که یه کم به خودش بیاد.چون عیب‌های پدرم کاملا آشکار بود و همه میدونستن ولی خودش کتمان میکرد وفکر میکرد خودش ازهمه بیشتر میفهمه .

الانشم همین طوره.منتهی من ناهید قبلی نیستم .

بویی از احساس هم نبرده .یه پدر کاملا خنثی .بخصوص در رابطه با ما دخترها.

یااینکه یه مدت دنبال تغییرات زنداداشام بودم .احساس میکردم اصلا خانوم خانه دار خوبی نیستن.به همین جهت همش از خودم میگفتم تا یه کم یاد بگیرن.که اونم نتیجه نداد.

بله دنبال تغییرات تک تک خانوادم رفتم اما هیچ نتیجه ای عایدم نشد .اونا همونی هستن که بودن.

واما همسرجان.

اینکه دیگه کنارم بود.امونشو بریدم.بنده خدا رو که خیلی اذیت کردم .

25سال تلاش برای تغییر همسر برای بدست اووردن یک زندگی بهتر.

دیگه بابت همسرم نه یه اخلاق، نه یه رفتار،بلکه تو همه کاراش کار داشتم.

کنترل شدید روی تمامی اخلاق ورفتارهاش.

هرروز ازش انتقاد میکردم.

هرروز در پی تغییر دانش بودم تا بلکه تو زندگیم به آرامش برسم وخواسته هامو بدست بیارم.

اون موقع چیزی از قانون جهان نمی‌دونستم به همین جهت زیاد دست وپا میزدم.

از همسرم درخاست برآورده شدن خواسته هامون داشتم ووقتی محقق نمیشد این همسرم بود که مورد سرزنش وانتقاد قرارمیگرفت.

از همسرم خیلی عذر میخام چون خیلی اذیتش کردم.

دمش گرم که بااین اخلاقای من ساخت تا اون چیزی که میخاست رو بدست اوورد.

ایشون همسری مهربان همسری که تمرکزش به منفی هاش نباشه ومثبتهاشو ببینه میخاست که خدا روشکر در حال حاضر باتغییرات خودم ،هم خودم به آرامش رسیدم وهم ایشون به خواستشون رسیدن.

بله من سیلی ای که لازم بود رو از جهان خوردم تا زانو زدم و گفتم غلط کردم.

راهو اشتباهی رفتم.ببخشید ای زمین وزمان که انقد به شما ها ستم کردم .منظورم تمامی کسانی بود که من اذیتشون کرده بودم وبه خاطر مداخله های بیجام برای تغییرشون ،دلشونو شکسته بودم.

تصمیم گرفتم .

اقراربه ناتوانی خودم کردم.

تسلیم شدم تا از اینجا به بعد تمام توجهم برای تغییرات خودم باشه .

واینکه تمرکزم روی مثبت‌های هر فردی باشه.

الان طوری شده که هر اتفاقی بیفته هراتفاقی ،بین من وهرشخص دیگه ،تو وجود خودم دنبال ایراد میگردم.واین بهم آرامش میده وباعث میشه از کسی نرنجم وهمه رو دوست داشته باشم.

شاید لحظه ای حالم بد بشه اما سریع ریکاوری میشم ومتوجه میشم هرچی که هست از خود منه.

این من هستم که با فرستادن فرکانسهای خوب وبدم ،از دیگران خوبی یا بدی دریافت میکنم .

باید سیقل داده میشدم .

تمام تلاشمو کردم.

الان شدم ناهید دوست داشتنی.

ناهیدی که عزت نفس واحترامش پیش همه بالاس.وب نظر میاد همه دوسش دارن چون ازدیگران لطف ومحبت زیادی دریافت میکنه .

دیگه دخالت تو هیچ اموری نمیکنم که به من ربط نداشته باشه.

نظر یا پیشنهادی هم نمیدم جایی که به من ربط نداشته باشه.

سکوت میکنم .اگه چیزی ببینم یا بشنوم که با افکاروباورهای من ،هم خونی نداشته باشه ،سکوت میکنم وبه خودم میگم «بتوچه»یا «بمنچه».

کلمه بتوچه وبمنچه خیلی کمکم می‌کنه وبهم یاد آوری می‌کنه که ناهید ایست ! ناهید ساکت !تا وقتی کسی خودش ازم سوالی نکنه یا نظری نخاد،دیگه دخالت نمیکنم.

هرکسی با هر عقایدی وباهر نگرشی، افکاروباورهاش برای خودش ارزشمنده پس همانطور که خودم دوست ندارم کسی دنبال تغییر من باشه منم دست ازتغییردیگران برمیدارم.

امروز عاشق دیگران هستم.

ودیگران را همانطور که هستن، دوست میدارم.

همه برام عزیزن .

اینو فهمیدم که هیچ کس با بد بودنش و خلق و خوی بدی که داشته باشه ،نمیتونه به من آسیبی بزنه مگر اینکه من در فرکانس خوبی نباشم.

اگه من در مسیر درستی وراستی باشم هماهنگی بین ،من وجهان وخدای خوبم هیچ بدی رو جذب نمی‌کنه حتی اگه فردی واقعن بد باشه.

منه خوب ،وجه ی خوب آدما رو جذب میکنم .

اگه نتونستی جذب کنی پس هنوز ایراد از خودته.

خدایا شکرت ،خدایا ممنونم ازت که بالاخره تونستم دست از تغییر دیگران بردارم .اینکه تقلا نزنم که دیگران شکل من بشن .

هروقت تونستیم دیگران را همانطور که هستن دوست داشته باشیم اونوقته که تونستیم درست روی تغییرات خودمون کار کنیم .

ومن امروز افتخار میکنم به خودم که نمیگم عالی ولی خیلی خیلی بهتر ازقبلم هستم.

نتایج فوق العاده ای هم دیدم پس همین مسیرو ادامه میدم.

ازاستاد بینظیرمم سپاسگزارم چون آموزه ها وتجربیات ایشون در من تاثیر گزاره بوده .

خداهمگیمونو حفظ کنه .

همیشه در پناه خودش باشیم .

خدا نگهدار استاد عزیزمون باشه همیشه وهمه جا.

قربونت بشم استاد جونم که خیلی میخامت .