ما از تغییرِ دیگران، ناتوانیم - صفحه 21 (به ترتیب امتیاز)

بنام خدای زیبایی ها

سفرنامه روز 117

این فایل رو سال قبل گوش داده بودم و‌الان دوباره مرور کردم چه خوب

استاد آخر فایل گفت من این حرف ها رو میزنم اول برای یادآوری خودم و بعد اگه کسی آماده بود ازش استفاده کنه

چقد دیدگاه شبیه دیدگاه منه ، منم دقیقا با همین دیدگاه کامنت می زارم

این اصل اساسی هست که با اینکه من فکر میکنم باور دارم که خودم خالق زندگیم هستم پس چرا همه توان و اشتیاقم بالا نمیزنه برای اینکه صبح با عشق هدفم از خواب پا شم ؟؟ اگه واقعا من ایمان دارم که عامل بیرونی تاثیری تو زندگیم نداره پس چرا وقتی به خواسته ها و رویاهام فکر میکنم یه حس اینکه فاصله زیادی داره با این شرایط چطور !! یا اینکه یه حس فوق العاده بهم دست نمیده اگه واقعا باور دارم من خالق زندگیمم نه عوامل بیرونی

اون تصویر ذهنی اون چیزی که تو ذهنم میسازم اون چیزی که بهش توجه میکنم داره خلق میکنه زندگیمو

چون اطرافیانم رو دیدم که برعکسش بودن ….

ولیمن همچنان ایمانم حفظ شده اونم واسه اون دفعات که با ایمان تونستم به خواسته های به ظاهر محالم برسم و دیدم چطور تحت هر شرایطی واسه اون کسی که آماده تغییر هست هر جا هم که باشه تو غار هم باشه شرایط واسش آماده میشه چون خدا تو وجود اون انسان و هر انسانی یه چی گذاشته که اون فرد به محض تغییر درونی جهانش تغییر کنه چون خدا خلقت رو در درون من قرار داده چون خدا هدفش از آفرینش من این بوده که من درونم رو رشد بدم تا جهان رو با اون تغییر درونم بسازم تا دنیا رو بیافرینم زیباتر کنم چون هدف خدا گسترش و بهتر کردن دنیاست ، بوسیله نیروی خلاقانه درون منه انسان

چقد من تحلیل های استادم رو قبول دارم

اینکه من همون آدم باشم و منتظر باشم یه اتفاق بیوفته شرایط زندگیم تغییر کنه چقد فکر بچگانه ای هست و فکر گول زننده ای

من دوست دارم با تغییر خودم جهانم رو تغییر بدم

عاشق اون لحظاتی هستم که به تغییراتم وفادار میمونم و میبینم که داره اطرافم تغییر میکنه میبینم که خواسته هام خلق میشه

اون حس آفرینش اون حس یکی شدن با خدا واقعا لذت بخشه

همین الان که داشتم به فایل گوش میدادم مادرم داشت با پدرم بحث میکرد که تو مانع پیشرفت مایی کاری که مادرم داره 40 ساله انجام میده و خب بازم تغییر نکرد زندگی ولی بازم داره ادامه میده ؟ خب اخه چرا ؟ اگه فایده داشت که تا الان جواب میداد

قبلا خیلی خیلی انرژی میزاشتم روی تغییر اطرافیانم فکر کنم نصف بیشتر توانم روی تغییر دیگران بود خدا میدونه چه احساسات بدی رو تجربه کردم

الان خیلی خیلی کمتر انجام میدم

و بعضی وقتا عذاب وجدان یا استرس میگیرم که الان باید یه کاری کنم دیگه ولی جلو خودم رو می گیرم

خیلی خوشحالم که با این طرز فکر آشنا شدم ، من فقط می تونم خودم رو تغییر بدم

من میتونم با نتایجم صحبت کنم

وقتی دارم به حرف یکی گوش میدم ببینم نتیجه اون فرد چیه

تا مردم تغییر نکنن دولت هم تغییر کنه هیچ تاثیر نداره شاید چند مدت کوتاه اول وگرنه همه چی بر میگرده سر جای اولش

چرا ؟ چون ما انسان ها بفهمیم ما خالقیم و باید تمرکز بزاریم روی خودمون روی ساخت خودمون روی پاک کردن ذهنمون از نجواهای غیر الهی

فکر کنم بهترین کاری که تو دنیا بتونم انجام بدم اینه که گفت و گوهای ذهنم رو کنترل کنم اینطوری هم خالق میشم هم گناه نمی کنم هم حس خوبی دارم

من میتونم این چیزی که تو کله ام می گذره رو درست کنم نه اون‌چیزی که تو بیرون هست

اینو باید صدبار با خودم بگم کار من همینه