حاضری برای هدفت چه چیزی قربانی کنی؟

سلام مجدد خدمت استاد نازنین و همراهان گرامی ،

با سپاس و شکر الله را که زیباست و زیبایی را دوست دارد و انتخابی جز خوشبختی و سعادت را برایمان نگذاشته است، الله ای که می‌گوید

نیم ز کار تو غافل همیشه در کارم

که لحظه لحظه تو را من عزیز تر دارم

سپاس خدایی را که جان آفرید

سپاس الله ای را که هدایت آفرید

سپاس معبودی را که جان هایمان را به وجود گرم و پر مهرش به آتش عشق، نرم و گرم کرد و جانمان را تسکین داد ، برای عدم آرامشم ، آرامش شد ، برای ترس هایم شجاعت شد ، برای ندانسته هایم دانسته شد و الاها شکر و سپاس و سپاس برای وجودت برای حضورت ..

مهم مهم مهم

آگاهی که امشب برام نسبت به ترس از قضاوت دیگران باز شد را با شما به اشتراک می‌گذارم:

(متنی روی کاغذ نوشته شد که من همان را اینجا مینوسیم)

من چه ترس هایی دارم ؟

من بیشتر به افرادی که از تیپ و قیافشون حسودیم شده

من بیشتر از افرادی که بهشون دروغ و لاف زدم پیششون

من بیشتر از افرادی که به هر دلیلی ازشون متنفر شدم

من بیشتر از افرادی که به خاطر وضع مالیشون از من بهتر بوده و پولدار بودن

من بیشتر از خورد شدن و شکستن در مقابل این افراد خیلی ترس و هراس دارم

یعنی ریشه یابی اینو میگه که من از ترس ها نمی‌ترسم من حتی از قضاوت مردم هم نمی‌ترسم

من از خورد کردنه اون شخصیته دروغینه متظاهر کافر میترسم، من از شکستنِ این سَردَم داران یا یکی از بت های وجودیم میترسم، نه از قضاوت دیگران

من از این که این بُتِ خود ساخته ای که سال ها برای ساختنش تظاهر کردم ، دروغ گفتم ادا در آوردم و هزار کار کردم تا ساخته شه، حالا از شکستَنِ این بت میترسم و این بت منو به گمراهی داره می بره و من هدفم و منظورم از زندگی اینه که در روشنی و نور باشم و بُتی رو که خودم ساختم و حالا مانعم شده رو حتی به قیمت از دست دادنه جانم هم که باشه در هم می شکنم و ذره ذره خواهم کرد و نابودش میکنم خودم ساختم حالا فقط خودمم هستم که میتونم از میون برش دارم فقط خودم.

کُدِ مخرب در ناخودآگاه ما : [دیگران چی میگن ؟]

————————————————

ادامه ی داستانِ عملکرد من در روز دوم :

عرض شود که دیشب ساعت یکو چهل دقیقه بامداد روی همین فایل، دیدگاهی رو ثبت کردم و از داستان زندگیم کمی گفتم که چه اتفاقاتی داره می افته ..

امروز روز دومِ من بود و امروز هم من موفق شدم به لطف خدای مهربان برم و دوباره همون کاری که دیروز کردم رو تکرار کنم اما با تفاوت های بسیار !

دیروز بعد از ظبط ویدئو در اون شلوغی در راه برگشت به خانه بودم و یه حسی بهم گفت سره راه برو فلان جا هم وایسا دوربینو بزار و صحبت کن و حرف بزن در شلوغی ، راستییَتِش هدایت الله بود و اینو کاملا به وضوح متوجه شدم و خودمو گول زدمو یکم قانع کردم خودمو که برای امروز بسه ، ولی به خودم قول دادم فردا (یعنی 1401/11/19 که برم اونجا وایسم و در شلوغی همون جاهایی که خیلی میترسم ویدیو ضبط کنم ، و یه حس قلبی تو راه برگشت به خونه بهم گفت دیدی وقتی عمل میکنی به چه سرعت پازلِ هدایت رو خدا بهت دونه دونه میگه ؟؟

و وقتی عمل میکنی دیگه تا ته پازلی که الله دونه دونه برات می چینه رو تا تهش برو ، و من داشتم اینارو می‌شنیدم که خداوند میگه و در حال برگشت به خانه بودم .

خوب امروزی که گذشت نوزدهم بود و من عصری دوباره پایه دوربینمو گرفتم به دستو لباس پوشیدمو گفتم الهی به امید خودت من هنوز نسبت به این موضوع ترس دارم پس اینقدر هر روز میرم و این کارو تکرار میکنم که برام عادی بشه. و اینم بگم قبل از رفتن در حال لباس پوشیدن یه تیکه چشمم به حیاط خونه افتاد که چه برفه خوشگلو دلبری داره میباره و اصلا نمیدونید چه حسی شدم با دیدن این برف .

گذشت و من از خونه بیرون زدم و دوباره اون حسِ الهی اومد و گفت (البته قبلا هم گفته بود)

مجددا بهم یادآور شد که توی این خیابونی که داری میری جاهایی میرسی که اون لحظه خوف تمام وجودتو میگیره اونجا و اون نقطه باید بِایستی و پایه دوربینتو بزاری و اونجا فیلمو بگیری ، من در حال شنیدن بودم فقط و دیگه راهی جز اطاعت نبود برام چون من میخواستم تغییر کنم و ازین ترس راحت شم و دیگه افتاده بودم تو مسیر و باید تا تهش میرفتم ،

من همین جوری در حال راه رفتن یهوو رسیدم یه جا که هم حس ترس شدیدی اومد بالا و یهو یه حسی بهم گفت همینجا جاشه ، و من ترسیدم و گفتم نه ولی چند قدم شاید 3 یا 4 یا 5 قدم رفتم جلو تر و گفتم باشه هرچی تو بگی ..

دوربینو گذاشتمو شروع کردم به ظبط و کار تموم شد و هدایت الهی گفت ادامه میدیم و حالا تمرین اینه جای بعدی وقتی رسیدی به محض اینکه سره نقطه ی اصلی‌ ترس اومد بالا همونجا بایست و دوربینو بزار و پارت دوم فیلم برداری رو شروع کن همین کارو کردم و رفتیم سره نقطه ی سوم و باز هم همین کارو کردم و روز شگفت آوری رو تجربه کردم ، من جنسیت وجودیم، دوستان عوض شده به گونه ای که خودمم باورم نمیشه که چی شده و چه اتفاقی داره میافته ، ولی با بند بنده استخونام ایمانِ آهنین و فولادین دارم که این راه درست ترین راهه و برای منه،

من توی این 2روزی که گذشته نمیدونید چقدر آروم شدم و حتی توی فیلم برداری هم نسبت به دیروز فوق العااااده ریلکس تر شده بودم و خیلی از ترسم کمتر شده بود و به لطف الله بارم خیلی سبک تر شده چون دارم عمل میکنم و این عمل کردن به آنچه که این فایل بهم یاد داده خیلی حالمو خوب کرده ،خیلییی زیاد،

حالا همه ی این قصه هارو گفتم که به این مطلب برسم، امشب از خداوند خواستم که خدایا من احساس میکنم دیگه نسبت به این کار که دوربین بزارم و در اون خیابون های مد نظر فیلم بگیرم ترسم افتاده، حالا دیگه چکار کنم ؟ دیگه برام جذابیتی نداره این کار و احساس میکنم اوکی شدم.

(احساس میکنم مورد تایید واقع شد سخنم) و

به خودم اومدم که یهو ایده ی اساسی و لِوِلِ بعدی کار بهم گفته شد !!

و اصلا فکر نمیکردم اینقدر بترسم دوباره نسبت به این الهام جدیدی که بهم شد،

و حالا اینکه چی گفته شد بماند چون فردا روز سومه و من عهد کردم بی بُرو برگرد و فکر برم و فقط انجامش بدم فقط انجامش بدم و فقط خداوند برام مهم باشه،…

داستانه جالب و جذابی شده برای خودم ، با وجود اینکه اینقدر این مرحله جدید رو که فهمیدم ترسیدم از انجامش، به خودم میگفتم کاش فردا نشه

ولی سریعا به خودم اومدم و گفتم میرم با آرامش و توکل به خدا فقط انجامش میدم.

خیلی دوست داشتم این موضوعات رو با شما خانواده ی عزیزم در میون بزارم(تا بحال با هیچ جمعی در زندگانیم اینگونه احساس صمیمیت رو تجربه نکرده بودم، این رو به جِد عرض میکنم و اینم یکی از شگفتی های عمل به قوانینه) ، میدونم استاد نازنین که کامنت هارو وقت میذارید و میخوانید، این عمل کرد من اول و آخر برای خودم نتیجه داره و امید که حداقل با عمل به این آموزه هایی که هستی به رایگان توسط شما در اختیار ما قرار داده ما با عمل به این آموزه ها قانون جبران رو حداقل از لحاظ معنوی انجام داده باشیم، دوستتون دارم ، خیلی سپاس گذارم ازتون ، و تازه 2 روز گذشته و برای من خیلی آگاهی ها باز تر شده ، تازه میفهمم شما چقدر به این آیه که میگه نماز بپا دارید عمل کردید و شما و خیلیا تونستین پس ما هم میتونیم وقتی فقط عمل کنیم،

و من باید از پس روز سوم هم بربیام به هر قیمت حتی از دست دادنه جانم.

عاشقتونم در پناه خدا شاد و شجاع باشید

خدانگهدار.