چه موضوعی را باور کرده ای؟

به نام رب یگانه فرمانروای هستی کسی که قدرت آسمان ها و زمین در دستان اووست

آاااخ استاااد جانم سلاااام

گفتین منتظر خبرای خوووبتوونم انگاااری من فقط منتظر همییین بووودم

استاااد خبرااای خووب خبرااای قشنگ خبرااای عااالی دارم براتون

استاااد خوشگل خوشتیپ من چقدر این ترکیب رنگ رکابی و شلوارکتووون بهتوون میاااد

من حالا از ذوقم نمیدونم از کجا بگم

استاااد خاطرتوونه گفتم چطووور بعد ازون روز که رفتیم انتقال بانکی رو بدیم نشد و بعد از ماااه هااا تلااش و شب و روز رو بهم دوختن و تحقیق و تلاش و گوووش جان سپردن به ندای پروردگاار بااا نشدنش مواجه شدیم و چطوور کنترل ذهن کردیم و چطووور قد علم کردیم چطوور باور کردیم بهترییین ها برای ماااست و پروردگاااار عااالم انقدر زیبااااا انقدر راااحت مارو هدایت کرد و ما جا نزدیم ادامه دادیم ادامه دادیم با عشق با ایمان با باور اینکه میشود تا اییینکه شدددددد.

استااااد بعد از ماه هاااا تلااااش و مداومت و خودباوری که فقط خدا میدووونه چه دستاوردای بزرگی از رشد شخصیتمون از توانایی هامون از خودشناسی و خداشناسی مون از درک قدرت باااورامون از درک اینکه هیییچ تلاشی در مسیر درست بی پاسخ نمیمونه ما رسیدیییییم ما رسیدییییم شد شد شدددددد

استاد وقتی تماااام دونه های زنجیر بیزینسی رو که خواستیمش و خودمونو لایقش دونستیم و براش ذره ذره با باور به اینکه بلههههه ماا میتوونیم ما باااهوشیم خداوند هداااایت میکنه همه چیییز راااحته خداوند عالم همه چیز رو خلق کرده خداوند عالم حتی توسط مردمانی که خلق کرده قوانین کشورها و دولت هارو گذاشته امااا اگه ما باور کنیم برامون به آسانی حتی تغییرشون میده و ما جا نزدیم و ادامه دادیم حالمونو خوب نگه داشتیم و قدم به قدم پیش رفتیم.

خداااای من گواهه هییییچ کس اصن نمیدونست ما چی تو قلبمون از خدا خواستیم که حتی بخواد درک کنه حجم اتفاقات و معجزات پروردگار رو

من دیییدم ایمانمونو من دیددم رشدمونو من حض کردم از تسلیم شدنمون در مقابل هدایت های پروردگارمون من حض کردم از هدایت های لحظه به لحظه ی خداااا من عششششق کردم از عشق بی قید و شرط پروردگارم

ما وقتی هر قدمییییی که ساعت ها و روزها براش تلاش کردیم و یه دونه از زنجیرای کارمون با ایمان و توکل و باور به توانایی و شدنش به نتیجه میرسید دیوااانه وار هم در حینش هم در لحظه ی وقوعش با پروردگارمون عشق بااازیا کردیم

همون زنجیرایی که من حیراااانم که چطوووور خدا مارو بهشون هدایت میکرد و بعد ما میدیدیم این ها ناااب ترین و پرفکت ترین راه حل هاااان اینا پرفکت ترین دونه ی اون زنجیرن

استااااد ما توونستیممم ادامه بدیم ما جهاد کردیم ما پیروز شدیم

استاد وقتی آخرین ایمیل که نشون از تایید آخرین زنجیر این بیزینس الهیمون به دستمون رسید که دیگه میشه استارتش رو زدددد خدای من گواهه من و همسرم دیوانه شده بوودیم

زل زده بودیم بهم اشکامون میووومد

استاااد میدونید من به خودم و پوریااا بااالیدم برای اینکه ادامه داااادیم

استاد من میلیون ها معجزه و دستاورد تو زندگیم بدست آوردم اما اییین فرق داشت چووون من با تمااام وجودم جهاد کردم

استاد من این بار کمتر غر زدم و بیشتر عمل کردم

من جلوی ذهن نجواگرمو گرفتم این باااار

تا اومد روده درازی کنه من جوریییی نشوندمش سر جاااش که وقتی اون ایمیل اومد من از اون توکل و ایمان و جسارتی که به خرج داده بودیم ازینکه سرمون جلو خدا بلند بووود اشک میریختم.ازینکه بهتر جریان هدایت رو درک کردیم بیشتر خوشحال بودیم.

استاد من و پوریا خیلیییی کارا باهم کردیم اما هیچ باار اینجوری بعد از ازدواجمون باهم اشک نریخته بودیم و به خودمون نبالیده بودیم

استااد هزااارن دلیل تو راه پیش اومد که بابا بیخیاااال یا کلا به بن بست میخوردیم اما همیشه به یه روز نمیکشید چوون ادامه میدادیم یه دلگرمیه دیگه خدا سر راهمون میذاشت یه نشونه دیگه یه دلیل دیگه برای ادامه و انقدر این اتفاقات تکرار شد که دیگه ما بیشتر باااور‌ کردیم که بابااااا مییییشه ازین واضح تر نمیشه دیگه هدایت رو دریافت کرد

ما الان دسترسی هایی رو داریم که کمتر کسایی تو دنیا دارن اما عییین معجزه است

خدااای من حیرانم از قدرتت.جوری زمین و زمان رو برامون چید که انگار باید میشد و شرطش باور ما و ادامه دادن ما بود.شرطش باور به پیمودن مسیر بود به درجا نزدن بوود به حفظ امید بود به تکرار و تکرار اینکه هدف لذت از مسیره هدف رشده هدف تجربه ی خودمونه بدون چسبیدن به نتیجه چووون ما باور کردیم وقتی یه چیوو بخوای خدا زمین و زمان رو مسخرت میکنه اینکه چطور و چگونش رو نمیفهمییم فقط باید باورش کرد و خدا عششق میکنه ازین باور کردنش و براااحتیییی بهت ثابت میکنه که بنده ی من اینم مزد باورت اینم مزد ادامه دادنت اینم مزد حرکت کردنت اینم مزد گوش کردن به ندای قلبت اینم مزد دیگه ای که لایقشی چون تو ماااال منی و جز این برای تو کافی نیییست.

من بیییشتر فهمیییدم که فقط باید خدارو باور کنی برای اووون هیچ چی نشد نداره وقتی خواسته ای داری اون بر خودش واجب کرده پاسخت رو بده پس نترس از خواستنت و بذااا بهت بگههه مسیر رو

یعنیییی هر بااار‌ که به در بسته خوردیم و به جرات میتونم بگم شاید درین 7 ماه میانگین بعد از هفته های اول که به مطالعه و تحقیق و آموزش گذشت بعدش دو روزی یک بار بود اما جا نزدیم و دیگه فهمیدیم باباااا این مساایل فقط برای نشون دادن و وضوح دادن بیشتر به اینه که خواسته ی ما چه شکلی باشه بهتره و بعد میگفتیییم اِاِاِاِاِاِ آره هااااا اینجوریم میشه هاااا و بعد خدا انگاری یه ذوقی میکرد که انقد خفن و تیز و بز خلقمون کرده میگفت بلههه همیییینو میگفتم ببینییییید اینم جوااابش واصن دیگه هییییچ نشدنی دلمونو نلرزووند هیچ در به ظاهر بسته ای دلمونو نلرزوند

وااای امااا اون انتقاله مثه یه سونامی بود برااامون اما پوریا سر یه روز قد علم کرد و من بعد دو روووز و باز بوم بوم بوووم راه های جدید

خاطرمه به حدی برام سنگین بود که از دانشگاه تنهایی برمیگشتم و زمانی که از متروبوس پیاده شدم و روی پل عابر پیاده میخواستم برم اون سمت بزرگراه که بیام خونه یهو دیگه نتونستم خودمو کنترل کنم و اشکام میریییختن و نمیشد حتی جلوشونو بگیرم که رهگذرا نبینن.خوشحال بودم که کنار پوریا نیستم که دل اون بلرزه.حس میکردم رها شدم و خدا میخواد درس بزرگی بهم بده و بهش گفتم پروردگارم من الان کشش همچین درس و مشق بزرگیو ندااارم من خستم من فقط امید میخوام من نشونه میخوام که بفهمم بغلم کردی من به عشق حمایت و خدایی کردن تو از زندگی پر از رفاهم تو مملکتم گذشتم چون تو بهم گفتی همه جا برام خدایی میکنی من باورش کردم من نترسیدم من اوومدم من باورش کردم من جهادها کردم نه یک بار نه دو بار که بارها و الان حس میکنم فقط تایید میخوام نشونه میخوام امید میخوام و اگه بهم ندی من جز تو مگه کیووو دارم و اشک ریختم و باورم نمیشد که نمیتونم کنترل کنم خودمو.

خداروشکر که کسیم متوجه نشد یا اگه شد خدا اذن اومدنشون تو خلوت خودمو خودشو به کسی نداد و من سبک شدم آرام شدم.انگاری تو آغوشش بودم که ببارونم ترسا و نگرانی هامو و کمیم خودمو لوس کنم تا خیالم جمع شه که این خاصیت درونیمو هم به مرحله ی اجرا گذاشتم براش :)))

اشکایی که نمیدونستم از کجا میان بااریدن و من سبک شدمو اومدم سمت خونه و کلاامی درین مورد با همسرم صحبت نکردم که یه بار دلش نلرزه که البتههه به حدی این شخص رشد کرده که حتی اگه جلوشم زار میزدم بعید میدونم ذره ای به این مسیر و هدایت الهیه پروردگارمون شک میکرد.

از رووز بعدش باز برگشتم به مسیر و گفتم به خودم نگین برای تو جا زدن زشته برای تویی که انقدر توانمندی انقدر جسوری انقدر خودت و خداتو باور داری در جا زدن حکم مرگه.پا به پای همسرم ادامه دادم با اون عزمی که باز جزم کردم نجواهای ذهنی جرات نکردن ثانیه ای خودشونو نشششون بدن چووون خشم اژدها رو دیده بودن :))))

ادامه دادیم ادامه دادیم و به طرق مختلف خدا بهمون نشون داد ببینید اینا رشدایی هست که تو این مدت کردید چون میدیدیم مثلا یه شرکتی هست که با مبلغ درخوری یورو می‌تونه برامون شرکت ثبت کنه تو یه کشور اروپایی بعد دیدیم این کار برای خود ما شده گلابی ترین کار ممکن فقط با 120 یورو و خدا میومد نشونمون میداد که ببینین این بنده هام همین کارو کردن اما نشده که به این بانکه دسترسی داشته باشن و بازم چطور هدایتمون کرد براااحتی به دیدن اونها باز خودش یه معجزست و بعد میدیدیم بابا خدا جون این دوره فشرده آموزشیه کلااا جوری مارو رشد داده که جلوی هزاران دلار و یورو خسارت رو از ما گرفته و بعد تازه من متوجه بعد دیگه ای از رزق شدم.اینکه تو برای هر تجربه ای بهای مالی نپردازی خودش رزقه.مثله تمااام آموزش های استاد که برای من رزقن چون جلوی میلیون ها و میلیاردها ضرر چه روحی و چه مالی رو گرفتن وچه بساااا من رو به سمتی هدایت کردن که من نعمتهایی رو دارم تجربه میکنم که بهایی که براشون پرداخت کردیم کجاااا و چیزی که تجربه میکنیم کجاااا.مثال عینیش خونمونه که به چشم داریم میبینیم ما به چه خونه و محله و ویویی هدایت شدیمو داریم ازش لذت میبریم با نصف قیمت واقعیییش و دوستانمون بیشتر از ما میپردازن و چه خونه هایی دارن.

تو مسیر به وضوح دیدیم چطور این مدت رشد کردیم و انگار تمام اون پیچ و خم ها برای این بود مهارت های ما از جوانب مختلف رشد پیدا کنه.خدایاااا شکرت. و بلههه نهایتا ایمیل نهایی که نشان از تایید درستی روند و شروع بیزینسمون داره اووومد.اییین تبریک وریفای و اییین خوش آمدگووییییه اییین برای مااا خیلیییی ارزش داشت.شاید یه تیک سبز باشه اما پشتش یه عاااالمههه عشقه و رشد.

استاد ما تعطیلات شنبه یکشنبه رو جشششن گرفتیم و اوونم چه جشنی و پروردگااار چه انسان های نازنینی رو به سمتمون میاره این روزا و من به وضوووح این رشد فرکانسیمو میفهمم از حالم میفهممش از آدمای اطرافم از امیدم از شوقم به زندگی از باور بیشتر خودم ازینکه چه راه حل های خوبی داره برام بولد میشه.من دارم بهتر میفهمم حرفاتونو که حرف نیییست دُر و گوهره.

میدونمممم شاید بازم تو مسیر مسایلی پیش بیاد که قرار باشه حلشون کنیم ولی خدای من گواهه که من آرااامترینم چون باااور‌ کردم چه خدایی دارم خودمو باور کردم و یاد گرفتم زندگییی یه مسیره و هر برحه ایش در این زندگیه من حکم اون نقطه ای رو داره که از کنار هم نشستنشون خط زندگیم رو شکل میده.

استاد قبلی که اون ایمیل رویایی رو ببینیم به فایل الگو برداری از افراد موفق 3 شما به عنوان فایل نشانه ی اون روزم هدایت شدم و اتفاقا اونجا هم از آقای حسن یزدانی و قدرت تحسین صحبت کرده بودید و جالبه که هم من و هم همسرم که تو پیاده رویش این فایل رو گوش کرده بود فکر کردیم که خدا میخواد آمادمون کنه که جوابه ایمیله منفی باشه.

چقدددر ما در موورد این فایل باهم صحبت کردیم و من لذت میبرم ازین هم صحبتی های روزانه و ساعتهام در مورد قوانین با همسرم.در مورد این نجوای ذهنی که به فکر جفتمون خطور کرده بود درون چند ساعت بحثمون در مورد فایل کلمه ای نگفتیم و وقتی ایمیل رو دیدیم یکی از دلایلی که بخاطرش اشک میریختیم و تند تند باهم در مورد این مسیر چند ماهمون و حتی چطور جسارتمون و توکلمون برای ازدواجمون برای مثل بقیه ازدواج‌ نکردنمون برای مهاجرتمون و حتی برای بعضی روزای سخت انسان سازش باهم حرف میزدیم و جفتمون میگفتیم ببیییین من براااام مهم نبووود جواب چی میشهههه ….

ببینین استاااد من که اصن از هفته پیش رفتم تو دل یه کار جدید بااا عششششق و اشتیاااق و پوریا جان هم میگفت همونجا بخدا گفتم جواب هر چی بااشه مهم نییییس من میدونم هرچی باشه به نفعههه منهههه و میگفت آماده بودم با عشق از فردا بازم شرووع کنم.

وااای استااااد نمیدووونم اصن چی گفتم چطور براتون تعریف کردم و امیدوارم قدردانیمووو بپذیرید.

اگه بخوام به دوستای الهیم چیزی بگم فقط مییییگم باااور‌ کنید قدرت پروردگار رو باور کنید هر ثااانیههههه حواااسش بهتونه باور کنید با عشق ذره ذره وجودتونو خلق کرده ذره ذره استعدادهای نابی رو گلچین کرده درونتون نهاده بذارید پر و بال بگیرن بذارین خودشونو نشون بدن باورشون کنید و فقط تحسین کنید هر موفقیتیو از هر کسی که میبینید و موفقیت های خودتونو ترسیم کنید و بخواهیدشون و ادامه بدید ادامه بدید و فقط ادامه بدید و باور کنید هر قدمش لذته هر قدم تجربه ی خودتون صلاته باور کنید هر ثانیش عشق بازی با خداااست

استااااد جانم عاشقتووونم

سپاااسگزارتوونم سپاسگزاارتوونم سپااسگزارتوونم

پروردگارم یگانه قدرت کیهان و هستی عاااشقاانه میپرستمت و سپااااسگزارتم برای هر ثانیه فرصت زندگی که بهم بخشیدیییی سپاااسگزااارتم

درود و سلام سعیده ی زیبای ما

اول میخوام ازت تشکر کنم بخاطر تمام ردپاهایی که از خودت میگذاری و شور زندگی درشون موج میزنه.

دوم میخوام باورهایی که در من قوی شدن تا نه تنها مهاجرتم نه تنها حرف مردم نه تنها ازدواجم و نه تنها اتفاقات و تصمیم هایی که گرفتم در طول زندگیم و انجامشون دادم به آرامی رقم خوردن بلکه به دید بقیه الان شانسن چونکه من خوب عامدانه حد و حدود دونستن آدما از حدود زندگیمو تو ذهنم و زندگیم جا انداختم.

من یه دختر فوق العاده باهوش فوق العاده پر انرژی بودم که به قول فاطمه جان من شده بودم قویترین نقطه ضعف خانوادم

من حرف ها شنیدم از عزیزانم چون خواستم زندگیمو خودم شکل بدم به شکلی که بابه میلمه و حقمه

زمانی که به این باور رسیدم که من صد در صد مسیول زندگیه خودمم و انقدر اولش برام سخت بود که کنار بیام با خودم که پس فلان کار خانوادم چی فلان موقعیت خاصی که برا کسی نبود و فقط برای من بود چی فلان محدودیت ها که بخاطر بودنم تو فلان خانواده بود چی و هزاارااان اما و اگر دیگه که زمانی نشستم از بعد دیگه بهشون نگاه کردم و باور کردم دنیا عدالت محضه و هر بودنم در هر زمان و مکان و شرایطی تنها و تنها برای رشد من بوده برای رشد اون گوهر وجودم بوده برای درک یهترم از خواسته هام بوده برای فهموندن ترسو بودنم بوده دیگه همه چی رنگ باخت.دیدم منم و من و خدا

مرحله ی بعدش رسیدم که من مسیول زندگی احدی نیستم.حتی خانوادم.درسته که عاشقشونم امااا اونام با اون همه رفاه و عشقی که بهم دادن چون که لایقش بودم و لازمه ی مسیرم بوده میتونن اشتباه کنن و مسیولیتش با خودشونه.

وای بزرگترین اتفاق زندگیم ازونجا افتاد که ترحمای جاهلانمو گذاشتم کنار.دیگه نذاشتم از عشق پاکم برای کنترلم استفاده کنن.به احدی این اجازه رو ندادم.

خاطرمه تو یکی از طوفانای زندگیم ملت کنجکاو همیشه در صحنه آرزوشون بود یه لحظه ببیننم اما من به راحتی جواب تلفنیم نمیدادم.

چرا باااید میدااادم؟مگه من مسیول کنجکاویه ملتم؟

من فقط مسیول خودمم

اونجا که ترس جاشو با ایمان و جسارت عوض کرد دیگه هیییییچ عکس العملی نتونست ترحم من رو بر انگیخته کنه

خاطرمه منی که روی پدرم حساسم و خدا میدونه چه رابطه ی عاشقانه ای باهم داشتیم و داریم به لطف پروردگارم و ازش بابت این نعمت که منو غنی کرد و بیمههه واایساادم البته با احترام البته با ادب اما از موضع قدرت و دیگه حتی حربه ی جلب ترحم و سکان دار بودنم در آبروی خانوادگی رو گذاشتم زمین و باور کردم شخصی که پدرم باشه با این همه قدرت همچین دبدبه و کبکبه ای برای خودش ساخته مسیر شخصیه من اگه بتونه اونو متزلزل کنه پس یه جای کارشو اشتباه کرده اونجوری که باید توحیدی عمل نکرده پس باید درسش رو بگیره و بزرگتر بشه اما منم درس و مشقای خودمو دارم.

برای هر کدوم از جهادهای اکبری که در زندگیم کردم میتونم کتاب بنویسم.هرچی موحدانه تر عمل کردم و بیشتر با خودم آشتی بودم راحتتر رسیدم و هر چی بیشتر ترسیدم و باورام آلوده به ترس و شرک بود رسیییدم اما سخت رسیدم که البته تو تمامشون درس و رشد بود.

مهاجرتت به کیش یادآور برحه ای از زندگیمه که به حدی از جسارت رسیده بودم که بدون اینکه حتی به خانوادم توضیحات زیادی بدم میخواستم به عنوان تورلیدر به کیش و شیراز مهاجرت کنم.یعنی شش ماه شیراز شش ماه کیش باشم.

این خواسته براحتی به دلم افتاد و البته خاطرمه همیشه عاشق سفر بودم و عاشق ارتباط با آدماااا

به محضی که خواسته ایجاد شد رییس شرکت حسابداری که توش کار میکردم و آژانس مسافرتیم داشت گفت من خووشحال ترینم که این به ذهنت رسیده چون تو میشی نقطه عطف کار من و من میدونم تو چه قدرتی داری.البته با همکارا و رییسمون چند باری سفر رفته بودیم و نامبرده به سرعت تو جمع ها به چشم میاد به لطف پروردگار که مهرم رو به دل انسان ها مینشونه.

ایشون گفتن من کیش برات خونه میگیرم شیرازم هتل آپارتمان میگیرم تو فقط مدیریت مسافرارو داشته باش

من خوشبخت ترین بودم و گفتم اییین عااااالیه چرا که نههه.وای هر ثانیه اون حس ها شور زندگی رو در من زنده تر میکرد.کلاسای تورلیدریمم رفتم که شرووع کنم و حتی رییسم میگف تا دورت شروع و تموم شه بدون کارتت کارو شروع میکنیم و ….

خوب میخوای بدونی بعدش چی شد؟

پندمیک شد و این قضیه به حباااب روی آب مبدل شد.

فکر میکنی نگین قصه چیکار کرد.هیچیییی بازم عشق کرد بازم شاد بود چون دیگه من دیدهه بودم چطور خدا منو در آغوش کشیده.

همون موقع ازون شغلم براااحتیییی که ظاهر اون اتفاق ناجالب بود من با کلی درخواست و تمنا به یه مکان دیگه دعوت به کار شدم با همون حقوق و تایم یک دهم پوزیشن قبلیم اونم در بهترین جای شهرمون و رییس اون شرکته عموما نبود و من پشت سیستم غول و میز هیات مدیره با میز و صندلیای آماده برای میهمان‌ها در جایگاه رییس مینشتم و کارمو راحتت انجام میدادم و از ویوی بی نظیر میدون قشنگ شهرمون از بالا لذت میبردم.

بماند که رییس اون شرکته و همسرشونم عاشقم شده بودن و به زوور منو دعوت کردن خونشون.با چه عزت نفسی رفتم و خودم به خودم بالییییدم.

اون کار رو دیگه ادامه ندادم و به لطف الله برای من ازدواج با عشقی که سال ها پیش بخاطر شرک من و وابستگی که بهش پیدا کرده بودم و البته همینطور ایشون به من و تموم شده بود رقم خورد در اوج توحید در اوج عشق در اوج لذت بدون وابستگی.جفتمون با این تضاد جدایی به توحید رسیده بودیم و اون موقع آماده ی وصال.

این عشق جوریه که من رفتارای استاد عباسمنش و خانم شایسته برام عادیه.

میدونی اینووو من رقم زدم چون من شرکمو درمان کردم.من با خودم آشتی کردم و خدا هییچ وقت دیر نمیکنه.به نظرم در بهترین زمان این ازدواج رقم خورد.

بعد براحتی مهاجرت کردیم به شهر زیبای استانبول و من از هر ثانیه بودنم درین شهر درین خونه درین بهشت در کنار همسر الهیم و رشد هر لحظم خوشبخت ترینم به لطف الله.

میخوام یکی از تضادایی که بهش برخوردم رو برات تعریف کنم.

مادر پدرم خوب من یه دونه دخترشون بودم و از بهترین برندها برای من جهیزیه گرفته بودن و مقداریشون تو زیرزمین یکی از اقوام ما بود که خیلیم باهم نزدیک بودیم.

ازدواج من همزمان شد با ازدواج یکی ازین عزیزان و نتونستن اون احساس حسادتشونو کنترل کنن و جالبه زمین تا آسمون مدل ازدواج ما با اونا فرق داشت ما ساده و محضری اونا با کلی مراسم و اما دم رفتن ما به تهران برای عمل مغز همسر مامانم اصرار که بیایین وسیله ها رو جابجا کنین همین فردا خریدار برای خونمون بیاد ما میفروشیم و فهمیده بودن قصد ما مهاجرت به استانبول بعد از عمل مادر همسرم هستش.

خدای من گواهه نمیگم دلم نلرزید اما من به کوچیکترین نشونه ها عمل میکردم و دنبال جایی برای اون همه وسیله بودیم اما در آخرین لحظه چون ایمانمو حفظ کردم باور داشتم بهترین ها برام رقم میخوره یکی از دستان الهی در بهترین جای شهر یه سوییت رو رایگان در اختیارم گذاشتن که وسیله هارو ببریم اونجا.انگاری قرار بود وسیله هام یه جای لوکس تر باشن.در امانت انسان هایی ثروتمند که به راحتی حتی اون سوویت مجتمع رو نخواسته بودن که اجاره بدن.

من دیگه انصافا زشت بود بخوام به این خدا ایمان نیارم.به قول قرآن اصراف کرده بوودم اگر باورش نمیکردم که بااازم معجزه آسا دستمو گرفت.

یا مثلا زمانی که برای خداحافظی با خاله ی عزیزم رفته بودم همسرشون که زمانی من اینجا بودم فوت کردن و من در مدار دریافت این خبر بعد از 40 روز قرار گرفتم و خدا اینجور منو در آغوشش داره هدایت و حمایت میکنه.همسر خالم شروع کرد به انتقال احساس گناه به من و انتقال احساس منیتش به مامانم که یه دونه دختر داری ولت میکنه میره و من 4 تا دختر دارم عین پروانه دورم میچرخن و خالم گریه که نرووو و مامانمم طفلی چشاش خیس شد و البته که جسارت رو هم تا حدودی از مادرم یاد گرفتم که گفت ما نیازی به کمک و حمایت فرزند نداریم و من بار دیگه اونجا بهش افتخار کردم.

میدوونی میخوام بگم ازین چیا همه جا هست اما مزد و حال خوب و نعمت و ثروت از آن اونهایی هست که عمل میکنن و میدونی وقتی روی خودت کار کنی تو گوووشت کر میشه.میبینی نمیشه راه ورودشون رو راحت ببند.

نتیجه خیلییی زوود خودشو نشون میده.

حالااا همونااا که نتونستن حسادتشونو کنترل کنن و احساس ترس و نگرانی رو خواستن بهم تزریق کنن حتی احساس گناه رو و اوناییم که دستشون میرسید به زعم خودشون خواستن سنگ اندازی کنن تنها و تنها باعث قدرت بیشتر من شدن و میدونی الان جزو افتخاراتشونه که اگه احوالمو پرسیدن من بتونم تو زمانای خالیم جوابشونو بدم

من برااای همشوون احترام و ارزش قایلم و براشون از پرودگار عالم بهترین هارو خواستارم اما لازمه اول اینارو برای خودم بخوام و ارزش خودمو بدونم و باور کنم لایقم برای تجربه ی بهترین ها و ناب ترین ها

سعیده ی نازنینم پیامم طولانی شد اما این نوید رو بهت میدم جوریییی مزد ایمانت رو میگیری و جووری برات نعمت هات عادی میشن که بخاطر رشد فرکانسیت و بخاطر مشیت پروردگاره که سریع خواسته های بزرگتر برات پیش میاد و چه لذتیه این شور زندگی و رشد دایمی در آغوش پروردگار به وسعت کیهان و به نزدیکی رگ گردن.

بنویس بنویس که لذت میبرم از جهادهای زندگیت و بهت میبالم.

در پناه حق باشی.